สามวันต่อมา...
นวินดาในชุดนักศึกษา ทิ้งตัวลงบนที่นอน ดังเช่นทุกครั้งที่เธอกลับมาถึงห้อง หลังจากต้องออกจากที่พักไปเรียน ทว่าคราวนี้บรรยากาศรอบตัวนั้นเปลี่ยนไป จะว่าคุ้นตาก็คุ้น แต่ก็ยังไม่คุ้นชิน เพราะที่นี่ไม่ใช่ห้องพักเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ด้านหลังบ้านหลังใหญ่ แต่คือคอนโดมิเนียมใกล้มหาวิทยาลัยที่ภาคินซื้อไว้ให้
เธอถอนหายใจ เหนื่อยกับการเรียนยังไม่พอ ยังต้องเหนื่อยยิ่งขึ้น ระหว่างเดินกลับคอนโดนนั้นสมองคิดถึงแต่เรื่องราวที่ป้านัวเนรเทศเธอออกจากบ้านของคุณพิมลวรรณ
สามวันก่อน...
“วันนี้ไม่ไปไหนเหรอวิว” เสียงป้าบัวเอ่ยถามหลานสาว ขณะกำลังจัดเตรียมวัตถุดิบในการทำอาหารเช้า
เช้า... หลังจากเมื่อคืนเห็นภาคินหอมหน้าผากหลานสาวของตัวเอง
“ไม่ไปค่ะป้า วันนี้ทำเมนูอะไร วิวช่วยอะไรได้บ้างเอ่ย” เสียงหลานสาวยังคงสดใส หน้าตายิ้มแย้มดังเช่นทุกวัน แต่สำหรับป้าบัว วันนี้เธอมองหลานสาวตัวเองไม่เหมือนเดิม
“วันนี้
