“คิน...”
พิมพ์มาดาคาดไม่ถึงที่เจอภาคิน ขณะกำลังขึ้นลิฟต์เพื่อไปจัดการเรื่องค่ารักษาพยาบาลของคนเจ็บ คนที่กล่าวหาว่าเธอเป็นตัวการทำให้พวกเขาเหล่านั้นต้องเดือดร้อน
“รีบไหม กินข้าวเช้าด้วยกันหน่อยสิ” ภาคินเอ่ยชวน หลังจากก้มมองนาฬิกาแล้วเห็นว่ายังพอมีเวลาสักพักก่อนที่จะออกเดินทางไปประชุมที่จังหวัดชลบุรี
บรรยากาศในศูนย์อาหารของโรงพยาบาลเอกชน แม้จะมีผู้คนไม่พลุกพล่านมากนัก แต่ก็ยังมีคนเดินผ่านไปมา ภาคินจึงเลือกเดินนำพิมพ์มาดาไปยังโต๊ะที่เป็นส่วนตัวที่สุดเท่าที่สถานที่จะเป็นใจ
“มีอะไรจะคุยกับพิมพ์เหรอคะ”
“เยอะเลยละ แต่ยังไม่รู้ว่าควรจะคุยเรื่องไหนก่อนดี”
“ถ้าอย่างนั้น พิมพ์ขอพูดก่อนนะคะ”
“เชิญครับ” ไม่รู้ว่าเธอจะพูดอะไร แต่จะตั้งใจฟังและใจเย็นที่สุดหากคำพูดของเธอไม่เข้าหู
“คินอาจจะคิดว่าสิ่งที่พิมพ์พูดเป็นการแก้ตัว แต่พิมพ์ยืนยันจริงๆ นะคะว่าพิมพ์ไม่ได้วางแผนทำให้วิวกับคนอื่นๆ ต้องบาดเจ็บแ
