Chapter 3 เก็บสายน้ำแห่งชาติพันธุ์
1271 คำ
Chapter 3 เก็บสายน้ำแห่งชาติพันธุ์
อดีตคู่หมั้นของนาง ‘จื่อลู่[1]’ ทายาทเผ่าจิ้งจอกสีครามกลับกลายเป็นพวก ‘รักชอบหลงหยาง แบ่งท้อ ตัดแขนเสื้อ[2]’ นางช้ำรักอีกทั้งยังต้องแบกรับความอับอาย จึงเฝ้าวิงวอนขอพรให้สมหวังในความรักจากองค์เทพเบื้องบนสวรรค์เก้าชั้นฟ้า
ทว่าเทพที่ตอบรับคำขอพรของนางคือ ‘ท่านเทพแห่งกามารมณ์’ ท่านยื่นเงื่อนไขให้นางเก็บสายน้ำแห่งชาติพันธุ์ให้ครบ หนึ่งพันคน เมื่อนั้นนางจึงจะสมหวังในความรัก
หนึ่งพันคน! หนึ่งพันสายน้ำ!
ท่านเทพไม่ได้กำหนดว่าสายน้ำแห่งชาติพันธุ์ที่ว่านั้นต้องเป็นของชนเผ่าใด นางจึงเลือก ‘มนุษย์’ เพราะสิ่งมีชีวิตนี้ไม่มีฤทธิ์เดช เรียกได้ว่าแทบไม่มีวรยุทธ์เลยด้วยซ้ำ จะมีก็เพียงแค่กลุ่มคนแค่เพียงหยิบมือ เช่นทหารกล้าและเหล่าจอมยุทธ์จากสำนักต่างๆ
หากเป็นชนเผ่าหรือสัตว์เทพในเทือกเขาคุนเหม่ย นางอาจถูกเปิดโปงเป็นที่อับอายไปถึงวงศ์ตระกูลก็เป็นได้ หากท่านพ่อทราบว่านางมาตามเก็บสายน้ำแห่งชาติพันธุ์ ต้องเห็นคู่รักเริงรมย์กันครั้งแล้วครั้งเล่า ท่านคงเป็นลมล้มตึง เมื่อฟื้นขึ้นคงแทบตัดขาดจากความเป็นพ่อลูก ดังนั้นนางจึงมองว่ามนุษย์เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด และง่ายต่อการปฏิบัติภารกิจในครั้งนี้ให้สำเร็จ
ทว่า...ให้ตายเถอะ!
พอลงมือปฏิบัติจริงๆ มันไม่ง่ายเลย การที่นางต้องมาดูชายหญิงระเริงรักกันอย่างถึงพริกถึงขิง หัวใจของนางหวั่นไหว ใบหน้าของนางร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรง ตามผิวกายร้อนรุ่มจนรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว
นางโหยหาความหฤหรรษ์เช่นนั้นจนหัวใจหวิวไหวระทวยอ่อนไปหมด ดวงตาคู่งามจ้องมองไปยังชายหนุ่มหญิงสาวที่ยังคงกอดรัดกันบนเตียง อีกทั้งช่องแคบกลางหว่างขาของนางกำลังชื้นแฉะ ละ...และมีน้ำใสไหลออกมาอีกด้วย
นางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าน้ำใสมันไหลออกมาได้ยังไงในเมื่อนางเพียงแค่ยืนดู มิได้ร่วมเพศกับชายหญิงเหล่านั้นเสียหน่อย เงือกสาวอับอายจนไม่กล้าปรึกษาสาวใช้คนสนิท ได้แต่เก็บงำความประหลาดล้ำเอาไว้ในใจ
“ตั้งสติเดี๋ยวนี้นะยี่เจิน”
นางส่ายหน้าแรงๆ รวบรวมสมาธิที่กระเจิดกระเจิงกลับมา แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ด้วยท่าทางมุ่งมั่น
“ครั้งที่เก้าร้อยเก้าสิบห้าแล้วสินะ”
เงือกสาวยี่เจินหยิบขวดแก้วเล็กจิ๋วออกมาจากแขนเสื้อ พลันสายน้ำขาวขุ่นที่ไหลเยิ้มอยู่ในช่องแคบชื้นของสะใภ้ใหญ่ก็ไหลออกมาเป็นสายสีขาว ก่อนจะเข้าไปอยู่ในขวดแก้วจนเต็ม
เงือกสาวปิดขวดด้วยจุกไม้ ก่อนจะผายมือข้างหนึ่งแล้วหายวับออกไปจากห้องพัก ทันใดนั้นเองภายในห้องก็กลับมาเคลื่อนไหวอีกครั้ง
สองร่างเปลือยเปล่ากอดรัดกันแนบแน่น จูบจ้วงสอดแทรกลิ้นเกี่ยวกระหวัดรัดรึงกันอย่างออกรส สาวใหญ่แอ่นหน้าอกทรงโตเบียดเข้าหาแผงอกของน้องสามีอย่างยั่วยวนปลุกกำหนัดในตัวเขาให้ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง
“อาห์...เสี่ยวต้าของข้า ข้าอยากให้เจ้าเอาข้าอีกครั้ง เอาแรงๆ มันๆ เลยนะ ข้าอยากเสียวไปพร้อมกับเจ้า”
สะใภ้ใหญ่ของตระกูลกลิ้งเกลือกไปมาบนที่นอนราวกับนางแมวยั่วสวาท ก่อนจะอ้าขาออกกว้างแล้วใช้ปลายเท้าเกี่ยวลำตัวของน้องสามีให้เข้ามาใกล้ๆ โหนกนูนที่เด่นชัด
“ข้าจะเอาท่านทั้งคืนเลย รับรองว่าพรุ่งนี้เช้าท่านจะอ่อนเพลียจนแทบไม่มีแรงเดิน”
เด็กหนุ่มพูดพลางยิ้มกว้าง อ้าปากครอบครองทรวงอกสล้างเอาไว้เต็มคำ แล้วล้วงมือข้างหนึ่งลงต่ำเพื่อบดขยี้เมล็ดสวาทของพี่สะใภ้อย่างไม่ออมแรง
“ซี้ด ข้าชอบจัง อะ...อาห์ พรุ่งนี้ข้าสัญญาว่าจะไม่ลุกเดินไปไหน จะนอนให้เจ้าเอาอยู่แบบนี้ทั้งวันทั้งคืน ดังนั้นเจ้าอย่าได้ออมแรง มีแรงเท่าไหร่ใส่มาให้หมด ดูสิเสี่ยวต้าที่รัก...ข้าอยากให้เจ้าเอาจนแฉะไปหมดแล้ว”
นางจับมือเขาไปถูไถปากทางสวาทที่กำลังหลั่งน้ำใสไหลเยิ้ม
“ทั้งนุ่มทั้งแฉะข้าชอบจัง”
เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอราวกับหิวกระหาย ก่อนจะเริ่มจูบไปตามเนื้อตัวของพี่สะใภ้ จากนั้นจึงซุกหน้าเข้าไปยังใจกลางหว่างขาอย่างหลงใหล
“อะ...อะ....อาห์ สะ...เสี่ยวต้า บะ...แบบนั้นแหละ ดะ...ดีเหลือเกิน ซะ...ซี้ด”
“น้ำของพี่สะใภ้ช่างหวานหอมเหลือเกิน”
ชายหนุ่มส่งเสียงอู้อี้ ขณะที่ริมฝีปากหนาจูบซับไปตามเมล็ดสวาท ส่วนปลายลิ้นนั้นดุนดันแหย่เข้าไปในโพรงชื้นแฉะจนสาวใหญ่ถึงกับบิดเร่าด้วยความหฤหรรษ์
“ถ้าเจ้าชอบ ข้าจะหาโอกาสแอบออกมาให้เจ้ากินข้าบ่อยๆ อะ...อาห์”
นางจิกปลายเล็บลงบนศีรษะของน้องชายสามีแล้วกดให้ซุกหน้าลงไปยังเหนินหนัน
“ซะ...ซี้ด ขะ...ข้าเสียวจนจะเสร็จอยู่แล้วเสี่ยวต้า ขะ...ข้า อะ...อื้อ...อะ...อาห์”
เกมกามแห่งการผิดศีลธรรมถูกบรรเลงขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ไฟแห่งราคะผิดบาปแผดเผาคนทั้งคู่จนร้อนผ่าว ตัณหานำพาพวกเขาให้ยิ่งถลำลึก เสพสุขกามารมณ์อย่างสนุกสนานจนหลงลืมความรู้สึกผิดชอบชั่วดี
เสียงฝีเท้าย่ำลงไปยังบันไดอับชื้นอย่างเชื่องช้า สถานที่แห่งนี้มืดชื้น ไร้ซึ่งแสงจันทร์และแสงดาวรอดผ่าน มีเพียงแสงจากตะเกียงเพลิงในมือของเงือกสาวเท่านั้นที่ส่องสว่างนำทางในยามนี้
ที่นี่คือห้องลับใต้ดินของโรงเตี๊ยมที่เต็มไปด้วยผู้คนสัญจรผ่านไปมามากมาย แต่ใครจะรู้ว่าลึกลงไปใต้ดินนั้น มีห้องลับของสายน้ำแห่งชาติพันธุ์ซุกซ่อนอยู่
“สายน้ำแห่งชาติพันธุ์ขวดที่เก้าร้อยเก้าสิบห้า”
นางวางขวดแก้วลงบนชั้นอย่างเบามือ แล้วยกตะเกียงส่องไปทั่วห้อง ขวดแก้วเก้าร้อยเก้าสิบห้าขวดเรียงรายเต็มไปหมด สายน้ำแห่งชีวิตและชาติพันธุ์ขาวขุ่นราวกับน้ำนมขาวข้น สายน้ำเหล่านี้คือจุดกำเนิดของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์
แต่ละขวดปรากฏภาพการเริงรมย์ในกามขึ้นแจ่มชัด ทั้งท่วงท่า และหน้าตาของผู้เป็นเจ้าของ ราวกับจะแถลงไขว่าสายน้ำเหล่านั้นเป็นของผู้ใดและได้มาโดยลักษณะใด
“อีกเพียงห้าสายน้ำเท่านั้นข้าก็จะได้รับพรจากท่านเทพ” เงือกสาวกัดริมฝีปากล่างอย่างแรงจนเกือบห้อเลือดด้วยความกลัดกลุ้ม
นั่นเพราะว่าภารกิจของนางนั้นมีระยะเวลาสิ้นสุดแค่เพียงพระจันทร์เต็มดวงที่จะถึงนี้เท่านั้น ซึ่งมีเวลาเพียงแค่สามวันสำหรับสายน้ำแห่งชาติพันธุ์อีกห้าขวด หากนางทำไม่สำเร็จตามระยะเวลาที่กำหนดจะต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่ทั้งหมด สายน้ำแห่งชาติพันธุ์ที่เฝ้าเก็บหอมจะถือเป็นโมฆะทันที
“ข้าจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด”
เงือกสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันเป็นเส้นตรงอย่างมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว ไม่ว่าจะต้องหามาด้วยเล่ห์กลอันใดนางต้องทำให้สำเร็จจงได้!
[1] จื่อลู่ ตัวละครในนิยายเรื่อง ชายยาใจ ราคาพิเศษเพียง 20 บาทเท่านั้น ดาวน์โหลดได้แล้วที่ MEB เจ้าค่ะ จุบุจุบุ
[2] รักชอบหลงหยาง แบ่งท้อ ตัดแขนเสื้อ เป็นสำนวนหมายถึงชายผู้ชื่นชอบเพศเดียวกัน
- ผู้เขียน
