แม่ทัพหนุ่มยืนหน้าบูดบึ้งอยู่กลางห้องพัก โดยที่ทาสสาวเอาแต่ยืนก้มหน้านิ่ง รู้สึกว่าการมีอยู่ของตนเองช่างเป็นภาระแก่เขาเหลือเกิน เขาทั้งช่วยชีวิตนางจากพวกใจโฉดแล้วยังต้องมายุ่งยากลำบากใจเพราะนางอีก
“ข้าจะหันหลัง เจ้ารีบอาบน้ำเถอะ”
ทาสสาวเงยหน้าขึ้น ดวงตาเบิกขึ้นน้อยๆ อย่างตกใจในการตัดสินใจของเขา แต่ก็ไม่กล้าคัดค้าน
“ได้เจ้าค่ะ”
ชายหนุ่มเดินไปยืนหันหลังที่หน้าต่าง ทอดสายตาออกไปยังหยาดฝนด้านนอกที่กำลังโปรยปรายลงมาไม่หยุด ขณะที่ดวงอาทิตย์เริ่มทอแสงขึ้นเหนือกิ่งไม้
ทาสสาวรีบถอดเสื้อผ้าออกอย่างรีบร้อน ก่อนจะลงไปแช่ในอ่างน้ำอุ่นทันที
จ๋อม!
บัดซบ! ให้ตายเถอะเขาไม่ควรเงี่ยหูฟังว่านางกำลังทำอะไร เพราะมันทำให้สมองของเขากำลังจินตนาการ ใช่! จินตนาการถึงร่างเปลือยเปล่าที่กำลังแช่อยู่ในอ่างน้ำขนาดใหญ่ที่มีดอกกุหลาบรายล้อมอยู่รอบกายนางนะสิ!
เขาขมวดคิ้วเข้าหากันยิ่งกว่าเดิม ยกมือขึ้นกอดอกแล้วกัดฟัน
