ยี่เจินเดินตามมาทางด้านหลังรีบพูดขัดขึ้น ก่อนจะมองลึกเข้าไปในดวงตาของสาวใช้ หลิงอียิ้มแหยเข้าใจเจตนารมณ์ของเจ้านายสาวทันที
“ขอโทษเจ้าค่ะเถ้าแก่เนี้ย ข้าสะเพร่าไม่ตรวจสอบห้องว่างให้ดีเอง และต้องขอโทษนายท่านทั้งสองด้วยนะเจ้าคะ ทางโรงเตี๊ยมของเราเหลือห้องพักแค่เพียงห้องเดียว ไม่ทราบว่าท่านทั้งสองสะดวกพักด้วยกันหรือไม่”
หลิงอีโกหกคำโต ทั้งๆ ที่ห้องพักยังว่างอยู่ตั้งหลายห้อง แต่ที่ต้องบอกว่าเหลือห้องเดียวก็เพื่อจะเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มหญิงสาวได้ใกล้ชิด เพื่อที่จะได้เก็บเกี่ยวสายน้ำแห่งชาติพันธุ์ขวดที่เก้าร้อยเก้าสิบหกนะสิ
สีหน้าของชายผู้เป็นแม่ทัพหาญกล้าบ่งชัดว่ารู้สึกยุ่งยากใจ เขาไม่ถนัดควบคุมอารมณ์ ถนัดแต่ใช้กำลังเสียมากกว่า แต่เมื่อหันไปเห็นท่าทางหวาดหวั่นของทาสสาวที่เขาเพิ่งช่วยเหลือเอาไว้ หัวใจของคนตัวโตก็ถึงกับไหวอ่อน
“ไม่มีทางเลือก คงต้องตามนั้น แต่ขอเครื่องนอนอีกหนึ่งชุด ข้าจะนอนบนพื้
