19 : 55 นาฬิกา ณ สนามบินนานาชาติคาบูเรสต์
อเล็กซานเดรียและสองหนุ่มก็เดินทางมาถึงสนามบิน อเล็กซานเดรียสายตากวาดมองไปยังประตูทางออก ป่านนี้แจ่มจันทร์กับภัทรวดีคงเดินออกมาได้แล้ว ส่วนฌาคส์กับลูเซียนกำลังขับรถมารับเธอกับเพื่อนที่นี่
กาเบรียลยืนนิ่งสายตากวาดมองบรรดานักท่องเที่ยวที่เดินออกมาจากประตูทางออกอย่างพิจารณา จากคำบอกเล่าของอเล็กซานเดรีย เพื่อนสนิททั้งสองของนางมาเที่ยวบินนี้ ตอนนี้น่าจะเดินออกมากันได้แล้ว แต่เขาก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของพวกนางทั้งสอง
“แน่ใจว่ามาเที่ยวบินนี่แน่นะแอนนี่”
“เที่ยวบินนี่แหละ โน่นไงเดินออกมากันแล้ว” อเล็กซานเดรียชี้ให้กาเบรียลมองไปยังเพื่อนสนิทของเธอที่เดินตรงมาหาเธอด้วยสีหน้ายิ้มแย้มจนน่าหมั่นไส้ โดยเฉพาะแจ่มจันทร์ ดวงตาคู่งามนั่นดูพราวระยับ สายตาคู่นั่นพุ่งตรงมายังชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเธอ เห็นอาการแจ่มจันทร์แล้ว ชักเริ่มเป็นห่วงแวมไพร์ตนนี้เสียแล้วสิ
กาเบร
