อยุทธ์หยิบมือถือโทรหาเจ้านาย คนตัวเล็กเฝ้ามองรอคอยอย่างมีความหวัง เมื่อเขาวางสายแล้วมองมา ค่อยใจชื่น เมื่ออยุทธ์พยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตตามคำขอ รถบีเอ็มสีขาวกำลังจอดรอ เธอขึ้นนั่งมันถูกขับเคลื่อนออก แล้วเลี้ยวเข้าสู่โรงงานผลิตรถยนต์ขนาดใหญ่ อ้อมไปด้านหลังหยุดตรงโกดังใหญ่ เมื่อเดินเข้าด้านในมีห้องพักอยู่ ประตูเปิดออก บอดี้การ์ดหนุ่มผายมือเชิญ
ก้าวเข้าสู่ด้านในดวงตาเรียวสวยเบิกกว้างถลาเข้าหาพี่ชายซึ่งถูกซ้อม ร่างกายผูกติดกับเสา เธอพยายามแกะมันออกพร้อมเสียงสะอื้นไม่หยุด ทั้งที่คิดตัดใจแล้ว ไม่อยากช่วยเหลือแล้วแต่กลับทำไม่ได้ ให้ทำอย่างไรในเมื่อเป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกันให้ทอดทิ้งตอนที่เห็นแบบนี้ มันทำไม่ได้หรอก
“ทำไมพวกคุณถึงโหดร้ายแบบนี้!” หญิงสาวตัดพ้อ
“เธอไม่รักษาสัญญาเองไม่ใช่หรือไง ญรินดา” ธีภพสวนกลับทันควัน ผสานสายตากับคนตัดพ้อ
“มันเป็นสัญญาที่คุณทำกับพี่ชาย ทำไมฉันต้องร่วมรับผิดชอบด
