Chapter 12 ไม่เอาส่วนแบ่ง
สติมาความอายเกิด โนรินแทบอยากจะหมุดหน้าลงไปกับผ้าห่ม ถ้าเป็นไปได้เธอสัญญากับตัวเองเลยว่าต่อไปนี้จะเลิกกินเหล้าเด็ดขาด
“คุณ เออ ช่วยกลับไปก่อนได้ไหม” ประโยคแรกที่เธอพูดขึ้นหลังจากที่จดจำเหตุการณ์เมื่อคืนที่เกิดขึ้นได้ทั้งหมด หรือต่อให้จำไม่ได้แต่คราบเลอะเทอะรวมถึงคราบเลือดสีจางบนที่นอน เป็นหลักฐานชี้ชัดได้อย่างดีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรต่ออะไรขึ้นบ้าง
“อะไรเนี่ย นี่ใจคอคุณจะไม่ให้ผมนอนพักบ้างเลยเหรอ” คนตรงหน้าออกอาการโวยวายก่อนจะทำท่าทิ้งตัวลงไปนอนอีกครั้ง
“ไม่ได้นะ ห้ามนอน” เธอโวยวายกลับพลางฉุดตัวเขาให้ลุกขึ้น “ฉะ ฉันต่างหากที่อยากนอนพัก คุณนะแหละที่ควรกลับไปได้แล้ว”
“โห ใจร้ายชะมัด โอเค ๆ งั้นไม่นอนก็ได้ แล้วตกลงเรื่องเมื่อคืนของเราสองคนคุณจะเอาไง”
ไอดินหยัดตัวลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง สายตาคมจ้องกลับโนรินที่กำลังนั่งชันเข่าเอาผ้าห่มปิดมาถึงหน้าอก ส่วนเขายังดีว่าท
