Chapter 11 อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด
“อ๊ะ อึม…” เหมือนจะได้ยินเสียงครางที่น่าอายของตัวเองหลุดรอดออกมา โนรินรีบกัดริมฝีปากก่อนจะยกหลังมือมาปิดปากเพราะกลัวว่าตัวเองจะเผลอส่งเสียงร้องที่น่าอายมากกว่านี้
เหมือนไอดินเองจะรู้ว่าเธอมีปฏิกิริยาตอบสนอง เขาผละอุ้งปากที่กำลังดุนดันยอดอก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าสวยที่กำลังเห่อแดงด้วยความอาย
อาจจะเพราะด้วยระดับแอลกอฮอล์ที่เป็นตัวช่วยกระตุ้นอารมณ์ หรือเป็นเพราะฮอร์โมนภายในกายที่กำลังสูบฉีด ทว่าในตอนนี้นัยน์ตาคู่หวานกำลังมองสบตากับเขาด้วยนัยน์ตาปรือฉ่ำ
ริมฝีปากกระตุกยิ้มก่อนก้มลงไปโลมเลียสลับเม้มดูดที่หน้าอกอีกครั้ง นิ้วร้ายเริ่มทำหน้าที่เคล้นคลึงเบา ๆ ถูไถอยู่ภายนอกชั้นในสีขาว แต่ก็สร้างความรู้สึกแปลกประหลาดจนโนรินต้องบิดขาเข้าหากัน ก่อนที่เขาจะเริ่มสอดมือไปใต้กางเกงในตัวจิ๋ว
“ยะ…อย่า…อ๊า…”
สัมผัสจากปลายนิ้วค่อย ๆ ส่งเข้าไปในหลืบร่องที่เหมือน
