ตอนที่ 18
เออ...ว่าแต่เธอหายมาแบบนี้สองคนนั้นไม่เป็นห่วงแย่เหรอ ใช่...อีกไม่นานสองคนนั้นจะต้องรู้และออกหาตัวเธอ แล้วทีนี้แหละ นายกำนันเทพเอ๋ย...นายตายแน่
รอยยิ้มร้ายๆ ตรงมุมปากของเกร็ดแก้ว ดวงตาแพรวพราวตวัดมองกำนันเทพที่ทำให้คนถูกมองรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ เหมือนนั่งอยู่บนกองไฟ
เธอไม่ได้ชมตัวเองนะ แต่ก็มีหลายคนทักว่าเธอทั้งสวยและก็น่ารัก แต่ธราเทพก็ไม่เคยมองด้วยสายตาแห่งรักหรือมองอย่างหนุ่มมองสาวสักครั้ง ดวงตาจิตรเลขาร้อนผ่าว รู้สึกเหมือนกับมีน้ำตาเอ่อล้นคลอหน่วยตา ริมฝีปากอวบอิ่มขมเม้มเข้ากัน ความเจ็บปวดแทรกซึมเหมือนถูกลิ่มแหลมคมตอกอยู่บนหัวใจ ดูซิขนาดมีเธอนั่งอยู่ด้วย แต่ก็เหมือนกับว่าไม่มีตัวตน เพราะสองหนุ่มสาวจมอยู่ในโลกส่วนตัว
“นิ่มขอตัวก่อนดีกว่าค่ะพี่กำนัน”
“อ้าว...จะรีบไปไหนละนิ่ม พี่ว่าเย็นๆ จะไปหาอยู่พอดี”
เกร็ดแก้วตวัดมองคนพูดด้วยหางตา ใบหน้านวลเริ่มมีสีแดงระเรื่อขึ้นที่มาพร้อมก
