ตอนที่ 13
เกร็ดแก้วไม่รอให้ธราเทพพูดจบก็รีบสวนกลับไปในทันที “ทำไม นายจะทำอะไรฉัน เชอะ...อย่างนายมันก็ดีแค่รังแกผู้หญิงนั่นแหละ..”
“ผู้หญิงอย่างคุณมันน่ารังแกนี่ไพลิน” ธราเทพฉกจุมพิตลงบนเรียวปากนุ่มอิ่มเต็ม ปิดเสียงที่กำลังจะถกเถียงอย่างว่องไว
เธออยากจะขัดขืน ทว่าสัมผัสที่หนักหน่วงและเรียกร้องทำให้กายไหวสะท้าน ปากอิ่มเผยอแย้มให้เรียวลิ้นสากระคายล่วงล้ำเข้าซอกซอนหาความหวานภายใน มือเล็กยกขึ้นจับแขนใหญ่ จิกปลายเล็บลงไปเต็มแรง เพื่อระบายความปั่นป่วนและซ่านสยิวที่เกิดขึ้นกึ่งกลางเรือนกายที่แผ่กระจายลามเลียไปทั่วร่างอย่างรวดเร็ว
ธราเทพถอนจุมพิตออกอย่างเสียดาย นิ้วยาวลากไล้ไปตามพวงแก้มสีชมพูปลั่งอย่างหลงใหล ไม่รู้ว่าการอยู่ที่นี่ของเกร็ดแก้วจะทำให้เขาสูญเสียหัวใจไปหรือเปล่า เพราะในตอนนี้เขาหลงใหลในรสสัมผัสหวานหนุ่มที่ได้รับอย่างถอนตัวถอนใจไม่ขึ้นเสียแล้ว
“ปล่อยฉันได้แล้วตาบ้า” เกร็ดแก้วแกะมือ
