“ยะ หยุดนะ!” ฉันไม่รู้ว่าตัวเองกำลังหลุดพูดอะไรออกไป รู้แค่ว่าคำพูดของฉันในตอนนี้สามารถทำให้ปลายนิ้วของเทวินทร์ภายใต้ชุดเดรสหยุดลงได้ก็เท่านั้น
แต่ว่านั่นก็ไม่ได้ทำให้เขายอมหยุด คนตัวใหญ่จงใจแทรกขาช่วงบริเวณหัวเข่าแทรกผ่านระหว่างขาทั้งสองข้างของฉันอีกทั้งยังกดน้ำหนักเพิ่มลงมามากขึ้น
“เฮือก!” ร่างทั้งร่างสะดุ้งเฮือกอย่างห้ามไม่ได้เมื่อรู้สึกถึงอาการสั่นจากปลายนิ้วที่คนฉวยโอกาสตรงหน้าพยายามดุนดันแทรกผ่านแพนตี้ตัวบางเข้ามาภายใน โดยจังหวะเดียวกันนั้น ริมฝีปากร้อนของคนตรงหน้าก็เริ่มรุกรานหนักหน่วงตามความต้องการของตัวเองไปตามซอกคอด้วยเช่นกัน
มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!
“หยุดนะเทวินทร์ คะ คิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะตอบได้หรือไงเล่า!” นี่คงเป็นอีกครั้งที่ปากเอ่ยปรามเขาแบบไม่รู้ตัว ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะฉันก็แค่ต้องการพูดอะไรก็ได้เพื่อหยุดการกระทำที่น่ากลัวนี่ลงสักที
ทว่าครั้งนี้ หลังสิ้นเสียง นัยน์ตาค
