ตอนที่ 1 หนอนบ่อนไส้
868 คำ
ผู้ชายในชุดเฉกเช่นคนงานในไร่ปกปิดใบหน้าด้วยหมวกไหมพรมสีดำ กำลังด้อม ๆ มอง ๆ เพื่อหาทางเข้าไปยังเรือนไม้สัก อันเป็นที่พักอาศัยและใช้เป็นสำนักงานของ ‘ศิรา เฌอภัทร’ บุตรชายคนโตของ ‘เดล จันทรัช’ กับ ‘เอวา ทะเลจันทร์’ โดยเขาเป็นหนึ่งในแฝดสาม ‘ธารา เฌอวินท์’ กับ ‘นีรา เฌอริตา’ และยังมีน้องชายน้องสาวฝาแฝด ‘วรา เฌอสลัล’ กับ ‘นารา เฌอลัญจ์’
ในเวลานี้ศิรารับผิดชอบดูแลไร่จันทรัช รวมทั้งฟาร์มม้า ฟาร์มโคเนื้อ และฟาร์มโคนม ซึ่งม้ากับวัวล้วนเป็นสายพันธุ์ที่นำเข้าจากต่างประเทศ และเขาคือเจ้าของไร่จันทรัชคนต่อไป ในขณะที่น้อง ๆ รับผิดชอบในส่วนของโรงงานกับบริษัท
ผู้บุกรุกรอเวลาเพื่อจะล่วงล้ำเข้ามาค้นหาข้อมูลสำคัญ อาศัยความมืดแฝงตัว ในขณะที่เจ้าของไร่หนุ่มกำลังสังสรรค์กับเครือญาติที่คฤหาสน์บนเนินเขา บัดนี้เรือนไม้สักทองหลังงามเงียบสงบปราศจากผู้คน ได้ยินเพียงเสียงของแมลงกลางคืนและเสียงใบไม้ที่กระทบกันอย่างแผ่วเบาจากแรงลม และสายน้ำที่ตกกระทบโขดหิน
ไฟฉายถูกใช้เป็นเครื่องมือให้ความสว่าง ผู้บุกรุกค้นหาของที่ต้องการ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่พบ
“มันเอาไปเก็บไว้ไหนวะ” เมื่อไม่ได้ของที่ต้องการก็ทำให้หัวเสียยิ่งนัก แต่แล้วทั้งห้องก็สว่างโร่
“หาไอ้นี่อยู่ใช่ไหม”
ดวงตาของผู้บุกรุกเบิกโพลงเมื่อเห็นร่างสูงของชายหนุ่มที่ทุกคนในไร่ต้องยำเกรง เผยให้เห็นสิ่งที่ต้องการ นั่นก็คือทัมบ์ไดรฟ์เก็บข้อมูลสำคัญ ตัวล่อที่ทำให้หนอนบ่อนไส้เผยตัว ศิราเหยียดยิ้ม...
ผลัวะ !!
ปลายเท้าของศิราตวัดเข้าที่ปลายคางของปองพล คนงานที่เพิ่งเข้ามาทำงานที่ไร่จันทรัชไม่ถึงเดือนอย่างถนัดถนี่ ก้นกระแทกพื้น หงายหลังผลึ่งไปอย่างรวดเร็ว
“ไม่ผิดไปจากที่นายพูดเลยครับ” มาโนชนับถือสายตาอันเฉียบคมของผู้เป็นนาย ที่รู้ว่าปองพลเป็นหนอนบ่อนไส้ตั้งแต่วันที่เข้ามาสมัครเป็นคนงานในไร่จันทรัช
“พ่อเลี้ยงเวียงไชยคงคิดว่าฉันจำลูกน้องมันไม่ได้” ศิรามองร่างที่สลบเหมือดอย่างสมเพช เห็นเพียงครั้งเดียวเขาก็จำได้ว่ามันผู้นี้ทำงานให้กับพ่อเลี้ยงเวียงไชย เจ้าของไร่จันทร์ผา คู่แข่งคนสำคัญ ที่แม้แต่ชื่อไร่ยังจงใจให้คล้ายกับไร่จันทรัช ที่ส่งคนเข้ามาเป็นหนอนบ่อนไส้ในคราบคนงานอยู่เนือง ๆ เพื่อล้วงข้อมูล
“แล้วจะเอายังไงต่อดีครับนาย ถ้าปล่อยไปก็ยิ่งได้ใจใหญ่”
ไร่จันทร์ผา
“ไอ้ศิรา” เสียงเคียดแค้นชิงชังหลังจากถูกเด็กรุ่นลูกหยามหน้า
ปองพลในสภาพสะบักสะบอม เนื่องจากถูกเค้นให้รับสารภาพว่าใครเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง ก่อนจะถูกนำมามัดไว้หน้าทางเข้าไร่จันทร์ผา
“ไอ้ศิรามันทำแบบนี้ มันไม่ไว้หน้าพ่อเลย” อัศวิน บุตรชายของเวียงไชยกับไหมทิพย์ อยู่ในอารมณ์คั่งแค้นไม่ต่างจากผู้เป็นพ่อ
“แกไม่ต้องย้ำ ถ้าแกฉลาดได้สักครึ่งหนึ่งของมัน ไร่จันทร์ผาก็ไม่ต้องตกเป็นรองไร่จันทรัชอยู่แบบนี้ เพราะแกมันไม่ได้เรื่อง แล้วยังคอยหาแต่เรื่องมาให้ฉันตามล้างตามเช็ดไม่เว้นแต่ละวัน” เวียงไชยปรามาสลูกชาย ทั้งที่เขากับภรรยาหมายมั่นปั้นมือให้สืบทอดไร่จันทร์ผา แต่อัศวินก็ไม่เคยทำอะไรสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอัน มิหนำซ้ำยังสร้างเรื่องให้ตามแก้ไขอยู่เป็นประจำ
“ถ้าผมไม่ได้เรื่อง พ่อก็ให้ลูกอีกคนของพ่อมาทำสิ...” อัศวินไม่สะทกสะท้านคำต่อว่าต่อขานของผู้เป็นพ่อ ในเมื่อตนเป็นลูกที่ไม่ได้เรื่อง ก็ให้ลูกอีกคนมาทำแทน ซึ่งเป็นลูกนอกสมรส
“ใช่ ถึงเวลาแล้วที่สองแม่ลูกนั่นต้องทำอะไรเพื่อไร่จันทร์ผาบ้าง” เสียงของไหมทิพย์ดังขึ้น เธอปรายตามองร่างสิ้นสภาพของปองพล ก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น และคงไม่ได้ข้อมูลของไร่จันทรัชมาอีกตามเคย
“อาทิตย์หน้าผมต้องไปดูงานที่เท็กซัส ถ้าไหมต้องการแบบนั้น ผมก็จะพูดกับตองนวล” เวียงไชยต้องไปดูงานที่รัฐเท็กซัส ประเทศสหรัฐอเมริกา ด้วยที่นั่นมีฟาร์มเลี้ยงวัวและม้าขนาดใหญ่ เป็นแหล่งพ่อพันธุ์ แม่พันธุ์ชั้นดี จึงไม่ใช่เรื่องยากที่เขาจะจัดการตามความต้องการของไหมทิพย์
“อัศวินก็ตามคุณพ่อไปดูงานด้วย”
“ครับแม่” เวียงไชยรู้ดีว่าที่ไหมทิพย์ให้ลูกชายเดินทางไปด้วย ก็เพื่อคอยจับตาดูเขาเท่านั้น
“ส่วนไอ้คนที่ทำงานพลาด ก็จัดการมันซะ” ความเลือดเย็นของไหมทิพย์ แม้แต่เวียงไชยยังต้องหวาดหวั่น
เวียงไชยกับอัศวินเดินทางสู่รัฐเท็กซัส ประเทศสหรัฐอเมริกา เช่นเดียวกับศิรา ที่เดินทางไปอบรม ดูงาน และคัดเลือกวัวกับม้าที่จะใช้เป็นพ่อพันธุ์ แม่พันธุ์
- ผู้เขียน
