“โทรศัพท์เป็นอะไรเนี่ย จะมาพังตอนนี้ไม่ได้นะ” จอมทัพนั่งอยู่ที่เก้าอี้หวายของชุดโต๊ะรับแขกใต้ถุนเรือน พยายามกดเปิดโทรศัพท์มือถือ ที่จู่ ๆ ก็เปิดไม่ติดเสียอย่างนั้น ถ้าไม่มีโทรศัพท์ เธอจะส่งข้อมูลของไร่จันทรัชไปให้ไหมทิพย์ได้อย่างไร
โฮ่ง ๆ
เจ้ามอคค่าส่งเสียงเห่า พร้อมกับวิ่งไปยังบันได แล้วก็วิ่งกลับมา
“มอคค่าอย่าเพิ่งชวนเล่นตอนนี้” จอมทัพบอกโดยไม่ละความพยายามที่จะทำให้โทรศัพท์มือถือกลับมาใช้ได้ตามปกติ
โฮ่ง ๆ
เจ้ามอคค่ายังไม่หยุดเห่า ยังคงวิ่งไปยังบันได แล้ววิ่งกลับมา มันไม่ได้อยากจะเล่น แต่มันอยากจะบอกว่าสาเหตุที่โทรศัพท์พังเป็นเพราะคนที่กำลังเดินลงบันไดมาต่างหาก
“จะแสนรู้เกินไปแล้วนะ อยากไปอยู่วัดไหม” ศิราย่อตัวลงนั่งยอง ๆ ชี้นิ้วปรามเจ้าสุนัขแสนรู้ ที่รู้เห็นว่าเขาทำอะไรกับโทรศัพท์ของจอมทัพ คำขู่นั้นได้ผล เจ้ามอคค่าหยุดเห่า และเข้ามาปะเหลาะคลอเคลีย
“ติดสิ” จอมทัพใช้มือตบ ๆ โทรศัพท
