“จะเที่ยงแล้วเหรอเนี่ย ทำไมนอนไปนานขนาดนี้นะเรา ทำไม...” จอมทัพตกใจตื่น ตวัดผ้าห่มออกพ้นตัว เห็นเวลาที่ตนตื่นขึ้นมาก็ยิ่งตกใจ และต้องแปลกใจกับความอุ่นร้อนที่หน้าท้องราวกับมีใครเอาของร้อนมาวาง ทั้งที่เครื่องปรับอากาศก็กำลังทำงาน คงเป็นศิราที่เปิดไว้ก่อนออกไปฟาร์ม และคงเป็นสาเหตุที่ทำให้หลับสบาย
“ตื่นพอดี หม่าม้าทำกวยจั๊บญวนมาให้ กินแล้วจะได้กินยา” ศิราเปิดประตูเข้ามาพร้อมถาดอาหาร เห็นคนป่วยนั่งทำหน้าเหลอหลา
“นายไม่ได้ไปที่ฟาร์มเหรอครับ”
“ถ้าไปฉันคงไม่มาอยู่ตรงนี้”
“...” จอมทัพทำหน้ายู่ปากยื่นย่นจมูกใส่ ศิราหัวเราะเบา ๆ ในลำคอกับท่าทีกระเง้ากระงอดนั้น
“กล้าทำหน้าแบบนี้ใส่นายจ้างเหรอ อยากถูกตัดเงินเดือนหรือไง” ศิราขึงตาทำเป็นดุ
“ไม่อยากครับ”
“แล้วยังปวดท้องอยู่ไหม”
“ดีขึ้นมากแล้วครับ”
“กินเลยไหม กำลังร้อน ๆ” ศิราเดินไปวางถาดอาหารบนโต๊ะข้างหัวเตียง และในจังหวะนั้นจอมทัพก็เห็นอะไรบ
