“ชัดแล้วนะว่าฉันกับคิวเป็นแค่เพื่อนกัน” ศิราย่างสามขุมเข้าไปใกล้ด้วยท่าทีคุกคาม สายตาของเขาแฝงรอยยิ้มกริ่มอย่างมีเลศนัย ทำเอาคนถูกมองเผลอขยับถอยโดยไม่รู้ตัว กระทั่งเสียหลักล้มหงายลงบนเตียง
“ครับ ผมรู้แล้วครับ” จอมทัพละล่ำละลัก
“แล้วรู้ไหมว่าที่ฉันจูบจอมเพราะอะไร” ศิราถามพลางเท้าแขน 2 ข้างลงกับขอบเตียง กักตัวของจอมทัพไว้ในอ้อมแขน และแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ใบหน้าและพวงแก้มของคนตัวเล็กเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ
“ผมไม่รู้ครับ”
“ถ้าจอมไม่รู้ ฉันก็จะบอก...” จอมทัพสัมผัสได้ถึงลมหายใจผะผ่าวข้างแก้ม หัวใจเต้นระส่ำกับความชิดใกล้นี้
“ผมไม่ได้เป็นแบบที่นายชอบหรอกครับ” จอมทัพโพล่งออกไป พร้อม 2 มือที่ออกแรงผลักร่างกำยำ แต่ก็หาสะเทือนไม่ มิหนำซ้ำเขายังตรึงข้อมือของเธอเอาไว้กับเตียงอีกต่างหาก
“แล้วรู้หรือไงว่าฉันชอบแบบไหน” ความร้ายกาจที่แฝงความเจ้าเล่ห์ฉายชัดในแววตาคู่คม
“ก็...” จอมทัพไม่มีสิทธิ์ได
