ยียวน
1075 คำ
“ไปทำงานอย่างเดียวนะ คงไม่คิดไปทำอย่างอื่น” พูดแขวะ เพราะได้ยินที่สองแม่ลูกพูดถึงองศา แถมยังแนะนำให้จีบองศาก่อน
“นี่ยายยี่หวา นอกจากจะไม่พูดสร้างสรรค์แล้ว ยังจะมาทำลายบรรยากาศอีก แล้วอีกอย่างผู้ใหญ่เขาพูดคุยกัน เรา เราเป็นเด็กเป็นเล็กไม่ต้องสอด สอนไม่รู้จักจำ” พ่อดุอีก
ชญานีหน้าเสีย ‘พ่อนะพ่อ พูดหักหน้าเราต่อหน้าคนอื่นทุกที’ สาวน้อยหน้าเสียลงไป ก็แค่แวบเดียว แต่องศาจับได้ถึงความน้อยใจในสายตาคู่นั้น
“โอเค... ไม่อยู่ให้ขัดหูขัดตาแล้วค่ะ ไปก็ได้” ออกอาการเซ็ง มองหน้าคนนั้นทีคนนี้ทีแบบนอย ๆ ขยับตัวลุกขึ้นยืน พานมองค้อนองศาไปด้วย
“ไปได้หรือคนเดียว” พ่อยังคงเป็นห่วง
“ได้ค่ะ คงไม่ขาหักตอนเดินหรอกค่ะพ่อ” ประชดประชันออกมา พร้อมกับจับเอาไม้ค้ำขาที่โรงพยาบาลให้ยืมมาใช้ระหว่างนี้ แล้วเดินกลับไปทางห้องนอนของตัวเอง
คุณชวกรถอนหายใจดังให้ทุกคนได้ยิน ทุกสายตาจึงมาหยุดอยู่ที่เขา
“ต้องขอโทษองศานะ ถ้าเด็กคนนี้ไปสร้างความเดือดร้อนให้”
“ไม่เป็นไรครับ มันเป็นอุบัติเหตุจริง ๆ”
“ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดี ไม่ใช่ว่า ไปหาเรื่องคุณ แล้วทำให้คุณลำบาก”
“เปล่า ๆ ครับ ไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอกครับ”
“ได้ยินแบบนี้ก็สบายใจ แต่ไม่ต้องไปถือสาหาความแกหรอกนะครับ ถ้ายี่หวาโทร.ไปแล้วองศาไม่ว่างก็อย่าไปรับ”
“ครับ ๆ” ชายหนุ่มหัวเราะ
สองแม่ลูกที่นั่งใกล้กันได้แต่มองเขาอย่างชื่นชม
“คุณกรชวนองศากินข้าวเย็นกับเราเสียด้วยเลยสิคะ”
“จริงด้วย วันนี้มีปลาเผา พวกเราว่าจะกินเมี่ยงกัน ไม่ต้องกินข้าว นีน่าว่าจะลดน้ำหนัก”
“ค่ะ” ฉัตรธิดาพยักหน้า
“อยู่กินด้วยกันนะคะ” หญิงสาวเอ่ยชวน
“พอดีมีนัดแล้วนะครับ ต้องขอโทษด้วย” ปฏิเสธออกมาอย่างนุ่มนวล
ฉัตรธิดาใจหายแวบ คิดว่าจะได้ใกล้ชิดกับเขามากกว่านี้เสียอีก
“ถ้าอย่างนั้นโอกาสหน้าก็แล้วกันครับ เอ่อ... ในวันที่เปิดร้าน ผมขอเชิญคุณกรกับคุณนาถด้วยนะครับ”
“ยินดี ๆ ยินดีที่สุด”
องศาลุกขึ้น ทุกคนลุกตาม
“ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” เขายกมือไหว้ร่ำลา โดยมีทุกคนเดินออกมาส่งพร้อมกับรอยยิ้ม
องศาเมื่อขึ้นรถมาแล้ว เขาก็รู้สึกสงสารและเห็นใจชญานีขึ้นมา การที่ได้เห็นทั้งสี่คนอยู่ด้วยกัน ทำให้เขาได้เห็นว่าชญานีออกจะเป็นส่วนเกินของครอบครัวนี้ และเธอคงจะเข้ากับพวกเขาไม่ได้ นี่ล่ะมั้ง ที่เป็นสาเหตุให้ชญานีทำตัวแบบไม่น่ารักแบบนั้น พูดอะไรออกมา ก็ถูกคนเป็นพ่อเอ็ดต่อหน้าทุกคน อีกยังไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูดอะไร หรือแสดงความคิดเห็น
‘น่าสงสาร’ องศามองขึ้นไปที่บ้าน ตรงห้องนอนของชญานี เห็นแวบ ๆ มีเงาคนหลบไป
ขณะที่ขับรถกลับบ้านของตัวเอง เขาก็ยิ้มพราว นึกไปถึงตอนที่ได้หอมแก้ม และได้จุ๊บปากของเด็กสาว
หนุ่มที่แก่กว่าก็ออกอาการหน้าแดง มีความรู้สึกแปลกที่หัวใจ เขาหวั่นไหวเวลาอยู่ใกล้ชญานี เขาเองก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่า ทำไมรู้สึกแบบนี้
หัวใจใต้แผงอกแกร่งเต้นคร่อมจังหวะขึ้นมาเฉย ๆ คาดว่า องศาจะตกหลุมรักเด็กสาวที่ชื่อว่า ชญานีเสียแล้ว
อีกคนที่อยู่ในห้องนอนของตัวเอง นั่งจุ้มปุกอยู่บนเตียง พร้อมกับยกมือขึ้นมาแตะที่แก้ม และที่ริมฝีปาก รอยอุ่น ๆ ของริมฝีปากขององศา เธอยังจำได้
“ไอ้คนบ้า ขโมยจูบแรกของเราเสียแล้ว” พูดออกมาเบา ๆ ใบหน้าแดงระเรื่อ และหัวใจของเด็กสาวก็เต้นแรงตามขึ้นมาด้วย จนเจ้าตัวได้ยิน
อ้อมกอดขององศาอบอุ่นนะ อุบอุ่นจนชญานีเริ่มที่จะชอบอ้อมกอดนี่แล้วสิ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก... เสียงเคาะประตู
“เข้ามา ไม่ได้ล็อก”
ฉัตรธิดามาพร้อมถาดอาหาร
“เมี่ยงปลาเผานะ คุณพ่อให้เอามาให้” สบตากันอย่างตั้งใจ ฉัตรธิดาพยายามทำดีกับชญานีมาเสมอ
แค่ได้กลิ่นปลาเผา และคิดไปถึงน้ำจิ้มแสนอร่อย น้ำลายก็แตกฟองแล้ว ใบหน้าหยิ่งเชิดก็ทำเป็นไม่สนใจ ฉัตรธิดาจึงเดินเอาไปวางให้ที่โต๊ะเขียนหนังสือของชญานี
“พี่เอาวางไว้ให้ตรงนี้นะ” แล้วรีบเดินออกไปในทันที
ชญานีพ่นลมหายใจออกมาดังเฮือก ถึงแม้คนจะทำดีด้วย แต่ด้วยอคติที่เต็มร้อยอยู่ในหัวใจ แค่มองด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
“ชิ... อย่าคิดมาทำดีด้วย มาแย่งเอาคุณพ่อของเขาไปแท้ ๆ แม้อยากได้ผู้ชายคนนั้นจะแย่ หึ... คอยดูนะ จะหาทางแย่งมาให้ได้” คิดไปถึงไหนต่อไหน แล้วยกมือขึ้นมากุมหัวใจที่เต้นโครมครามเมื่อคิดถึงองศา
“บ้า ๆ ๆ คนบ้า”
วันต่อมา มือถือขององศาสั่นขึ้น เขายกหน้าขึ้นมองหน้าจอ พอเห็นเป็นเบอร์โทร.ของแม่สาวน้อยก็นึกแกล้ง ให้ดังอยู่นาน ก่อนจะดับลงไป
ปลายสายหัวเสีย ‘ทำอะไรอยู่นะ ถึงไม่รับสาย’ สีหน้าเง้างอด หน้างออย่างชัดเจน พลางนั่งลงที่หน้าบ้าน ชญานีเดินด้วยไม้ค้ำมานั่งแกว่งอยู่ที่นี่
คนรับใช้ในบ้านบอกกับเธอว่า คุณพ่อพาคุณนาถ และฉัตรธิดาไปซื้อข้าวของที่ในเมือง
ใบหน้าสวยหวานได้แต่นั่งหน้าเหี่ยว นับครั้งได้เลยตั้งแต่คุณนาถกับแม่ลูกสาวสุดที่รักมาอยู่ที่นี่ ชญานีก็กลายเป็นหมาหัวเน่า พ่อแทบจะไม่พาเธอไปที่ไหน เห็นแต่พาคุณนาถและฉัตรธิดาไปด้วยตลอด
แต่จะว่าไป พอเธอไปด้วยก็เป็นเหมือนส่วนเกิน ไปแล้วก็ไม่สนุก ไม่อยากปั้นหน้า ชญานีก็ขออยู่บ้านดีกว่า
เธอพยายามกดโทร.หาองศาอีกครั้ง ใจคิดถึงเขา อยากแกล้ง และอีกอย่างเธอไม่อยากให้ฉัตรธิดาสมหวัง ได้รักกัน และได้แต่งงานกับองศา
ตืด... ตืด... ตืด...
- ผู้เขียน
