เขาจะต้องเป็นของฉัน
1082 คำ
ผลัก...
“โอ้ะ...” ร่างของเขาล้มลงไปนอนแผละอยู่ใกล้ ๆ
ชญานีลุกขึ้นนั่ง รัวกำปั้นใส่ไปที่หน้าอกของชายหนุ่ม
แต่แล้ว...
“นี่แน่ะ นี่แน่ะ คนฉวยโอกาส นี่ นี่...” รัวหมัดไม่นับ
“มาจูบเขา หึ... ขโมยจูบแรกของฉันด้วย นี่ นี่ นี่...”
หมับ... มือใหญ่จับรวบมือของเธอเอาไว้ทั้งหมด องศาลุกขึ้นนั่ง ตอนนี้ชญานีกลับไปเสียเปรียบเขาอีกครั้ง
“หยุด” เขาจ้องตา
ชญานีมีใบหน้าบึงตึง องศายิ้มยกอย่างดีใจ
“คนผีทะเล” สะบัดมือแรง ๆ พอสองมือหลุดออกมาได้ เธอก็ผลักหน้าอกขององศาอีกครั้ง เด็กสาวลุกขึ้น แต่แล้วชญานีก็ล้มทั้งยืน องศารับร่างของเธอเอาไว้ได้ ชญานีนั่งอยู่บนตักของเขา
“โอ้ย!” ที่อุทานเพราะว่าเจ็บที่ข้อเท้า
“อู้ย” รีบจับไปตรงที่เจ็บ
“เป็นอะไรอีกล่ะ”
“ฮือ... เจ็บข้อเท้า จะหักไหมเนี่ย” คร่ำครวญเหมือนเด็กน้อย ร้องไห้เบา ๆ แล้วทำน้ำตาไหล
“ไหนดูสิ เจ็บจริง ๆ หรือว่า แกล้งบอกว่าเจ็บ” เขามองไปที่ข้อเท้าข้างที่เจ็บของเธอ พลางจับมือของชญานีออก
ข้อเท้าข้างขวาที่พลิกนั้น เริ่มเป็นสีแดง และบวมเป่งขึ้น
“โอ้ย จับเบา ๆ สิ เจ็บ...” น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาอย่างน่าเอ็นดู เขาจับพลิกอีกเบา ๆ
“โอ้ย! ก็บอกว่าเจ็บไง”
“อื้อ... น่าจะแค่พลิก ไม่น่าจะหัก”
“ขออย่าให้หักน่ะ ถ้าหักนายนั่นแหละที่ต้องชดใช้” รีบโบ้ยความผิดไปให้เขา
“อ้าว...”
“ไม่ต้องมาอ้าวเลย พาเขาไปหาหมอเดี๋ยวนี้ โอ้ย ๆ” ออกคำสั่ง และร้องโอดครวญ องศารีบยกร่างของเธอ พร้อมกับลุกขึ้น เขาอุ้มเธอขึ้นมาทั้งตัว
“ว้าย! ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ”
“อะ... ยังจะทำเก่ง เดินไม่ได้ แล้วยังจะมาเก่งกาจ” เขาแกล้งเขย่าแรง ๆ
“อะ... อู้ย เจ็บจริง ๆ นะ” สองแขนรีบโอบรัดรอบคอของเขาใหญ่เพราะกลัวตก องศายิ้มให้เธออย่างล้อเลียน ชญานีเขิน หัวใจเต้นแรง
เหตุการณ์ที่นี่ ตรงนี้ มันเกิดขึ้นเร็วมาก แบบไม่คาดคิด อีกอย่าง เขาจูบเธอทำไม สาวน้อยคิดไปเขินไป ลืมความเจ็บที่ขาเสียสนิท
เขาพาเธอขึ้นไปนั่งบนรถจิ๊บของตัวเอง ก่อนจะขึ้นไปประจำที่นั่งคนขับ แล้วพาเธอไปที่โรงพยาบาลส่งเสริมชุมชนที่อยู่ใกล้ที่สุด
“รถใครแล่นเข้ามานะ” คุณนาถเอ่ยถาม พร้อมกับชะโงกหน้าออกไปดูทางหน้าต่าง ฉัตรธิดาก็เช่นเดียวกัน
“คุณองศาค่ะ นีน่าจำรถของเขาได้ค่ะ”
“เขามาทำไม” คุณชวกรเอ่ยอย่างสงสัย
ฉัตรธิดายังคงยืนดูด้วยรอยยิ้ม
แต่เมื่อองศาจอดรถ แล้วเปิดประตูอุ้มชญานีลงรถ ตรงเท้าของชญานีมีผ้ายืดพันอยู่ด้วย เธอก็หน้าแห้ง
“คุณองศาอุ้มยี่หวาลงจากรถค่ะ”
“หื้อ” คุณชวกรและคุณนาถแทบจะเอ่ยขึ้นมาพร้อมกัน ทั้งสามคนไปที่หน้าประตู
“สวัสดีครับ” องศาเอ่ย
“ไปทำอะไรมานะยายยี่หวา” พ่อเอ็ดตะโร
ชญานีหน้าเจื่อนลงไป จ้องตากับผู้ชายที่อุ้มเธออยู่
“เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยครับ เหยียบก้อนดินแล้วข้อเท้าพลิก พอดีผมอยู่ในเหตุการณ์ ผมด้พาไปหาหมอมานะครับ”
“ทำอะไรไม่ระมัดระวังนะสิ” พ่อยังสำทับให้อีก
“ใครอยากเจ็บตัวกันคะพ่อ ถ้าไม่มีคนทำให้เจ็บตัว” ชญานีมองค้อนองศาด้วยดวงหน้าที่น่ารัก องศาถึงกับยิ้ม เรื่องที่เกิดขึ้นคงจะต้องรู้กันแค่สองคน
“พูดแบบนี้ หมายความว่าอย่างไร” พ่อย้ำต่อ
“เป็นความเข้าใจผิดกันนะครับ น้องยี่หวาคิดว่า ผมจงใจทำให้เธอเจ็บตัว”
“บังเอิญเขาหน้าตาเหมือนคนไม่ดีนะคะพ่อ” ไปน้ำขุ่น
“อย่าพูดมากกันอยู่เลยคุณ องศาคงจะหนักแย่ เข้ามาข้างในก่อนค่ะ” คุณนาถให้คุณพ่อหลีกทาง องศาจึงอุ้มชญานีเข้าไปในบ้าน เขาปล่อยเธอลงนั่งที่โซฟา
“ไม่ได้หักหรอกครับ แค่ซ้นนิด ๆ หน่อย ๆ ถ้าเลิกซน และไม่เดินไปหาเรื่องใคร ก็จะดีขึ้นในเร็ววัน” คำพูดขององศาทำให้ทุกคนยิ้ม
ส่วนฉัตรธิดาหน้าตาเรียบเฉย แทบไม่เผยความรู้สึก แต่ข้างในก็แอบอิจฉาเหมือนกันที่ชญานีได้ใกล้ชิด และถูกเขาอุ้ม ชญานีผินสายตามามองหน้าของฉัตรธิดา เห็นใบหน้าแบบนี้ เธอรู้เลยว่า ฉัตรธิดาอาจจะไม่พอใจที่เธอได้ใกล้ชิดกับเขา
จังหวะที่ชายหนุ่มจะนั่งลงตามคำเชื้อเชิญของบิดา ชญานีก็ได้จับมือเขา แล้วดึงให้นั่งลงใกล้ พร้อมกับใช้จริตผู้หญิงที่ไม่เคยใช้มาก่อน
“คุณเป็นคนทำให้ฉันเจ็บตัว ฉะนั้นในระหว่างที่ขาฉันยังไม่หาย ฉันจะไปที่ไหน คุณก็ต้องมารับส่ง”
“ยายยี่หวา มันจะเกินไปล่ะ คนในบ้านก็มีจะไปรบกวนองศาเขาทำไม” พ่อทำเสียงดัง ใช้สายตาปราม
“อ้าว ก็ต้นเหตุมาจากเขา หนูก็แค่เรียกร้องตามสิทธิ์ของหนู” ว่าไปนั้น
องศาหันไปมองหน้าเธอ แล้วหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดู
“ได้” เขารับปาก ชญานีรีบยื่นมือถือของตัวเองให้เขากดเบอร์โทร.ให้ แล้วหันไปมองหน้าฉัตรธิดาด้วยความสะใจ
เมื่อเขากดเบอร์เสร็จแล้ว ก็รีบบันทึกชื่อและเบอร์ พร้อมกับเก็บลงกระเป๋า ในใจ
‘คิดว่าเธอจะมีเบอร์เขาได้แค่คนเดียวหรือยายนีน่า’ กระหยิ่มยิ้มย่อง เด็กหนอเด็ก
“เห็นนีน่าบอกว่า ร้านจะเปิดในเร็ววันนี้”
“ครับ ก่อนเปิดก็ต้องมีการเตรียมความพร้อมด้วย ก็เลยชวนนีน่าให้ไปทำงานด้วยกัน”
ฉัตรธิดายิ้มหวานให้กับเขา นัยน์ตาของเธอพร่างพราว ดูยังไงฉัตรธิดาก็ให้ความสนใจในตัวขององศาอย่างออกนอกหน้า ไหนว่า เขินอาย แต่ที่เผลอแสดงออกมาตอนนี้ ปิดความชื่นชอบในตัวขององศาอย่างชัดเจน
“องศา น้าฝากน้องด้วยนะคะ น้องยังไม่เคยทำงานนอกบ้านนะคะ”
“ได้ครับ”
“นีน่านะเก่ง ทำได้ทุกอย่างแหละ องศาเอ๊ย ได้นีน่าคนเดียวไปทำงาน เหมือนได้พนักงานสองคนนะ” คุณชวกรชมลูกเลี้ยงอยากออกนอกหน้า
ชญานีหมั่นไส้ ทำปากแบะ
- ผู้เขียน
