บทนำ
343 คำ
“ตรงไหน?” ฉันสะดุ้งโหยงหลังจากที่ได้ยินแข็งตะคอกใส่ดังลั่นห้อง และเมื่อหันไปสบตากับสายตาดุดันของคนตรงหน้าก็ทำเอาฉันรีบหลบตาเขาแทบไม่ทัน
“อะไรตรงไหน” ฉันเปล่งเสียงถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ มือหนาปัดสิ่งของที่ถูกวางไว้บนโต๊ะทำงานจนกระจัดกระจายตกลงไปทั่วพื้น ก่อนที่จะคว้าหมับมาที่เอวบางของฉัน หลังจากนั้นเขาก็ยกร่างฉันให้ขึ้นไปนั่งบนโต๊ะราวกับว่าฉันเป็นเพียงตุ๊กตา
เขาน่ากลัวมาก
“ไอ้เวรนั่นมันแตะต้องเธอตรงไหน” พี่เกียร์กดเสียงต่ำแววตาวาวโรจน์ ไม่ต่างจากราชสีห์ที่จ้องจะตะครุบเหยื่ออย่างฉันเลย
หยาดเหงื่อเม็ดเล็กๆ ค่อยๆ ผุดขึ้นตามไรผมฉัน สถานการณ์คับขันแบบนี้ฉันไม่สามารถต่อกรอะไรกับเสือร้ายอย่างพี่เกียร์ได้เลย
“ปะ เปล่านะ ฉันแค่จะล้มแล้วพี่ไฟเขาก็แค่มาช่วย…”
ปึง!
ฉันสะดุ้งเฮือกอีกระลอกเมื่อคนเจ้าอารมณ์ใช้ฝ่ามือหนาตบลงมาที่โต๊ะเสียงดังจนผวา มิหนำซ้ำเขายังใช้กงแขนแกร่งทั้งสองข้างขังร่างฉันไม่ให้หนีไปได้อีกต่างหาก
ร้ายกาจสมกับเป็นเขาจริงๆ
“ใครใช้ให้เรียกมันพี่!!!”
“ก็เขา…”
“อย่าให้เห็นว่าอยู่ใกล้มันอีก ไม่งั้นเจอดีแน่” ร่างสูงยื่นคำขาดอย่างเอาแต่ใจ พร้อมกับโน้มหน้าหล่อแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนปลายจมูกเราแทบจรดกัน แก้มของฉันสัมผัสถึงไออุ่นๆ ที่ถูกลมหายใจของร่างสูงเป่าออกมาอย่างถี่เร็ว
“…”
“คนที่มีสิทธิ์แตะตัวเธอ คือพี่คนเดียวจำไว้!!”
“แต่พี่ไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน!!!”
“ไม่มีสิทธิ์? แน่ใจเหรอว่าพี่ไม่มีสิทธิ์”
“พี่เกียร์!”
“ถ้าอยากให้พี่ชายเธอรู้เรื่องของเรา ก็เถียงมาเลยชิงชิง แล้วจะได้รู้ว่าพี่มีสิทธิ์รึเปล่า!”
- ผู้เขียน
