บทนำ

343 คำ
“ตรงไหน?” ฉันสะดุ้งโหยงหลังจากที่ได้ยินแข็งตะคอกใส่ดังลั่นห้อง และเมื่อหันไปสบตากับสายตาดุดันของคนตรงหน้าก็ทำเอาฉันรีบหลบตาเขาแทบไม่ทัน “อะไรตรงไหน” ฉันเปล่งเสียงถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ มือหนาปัดสิ่งของที่ถูกวางไว้บนโต๊ะทำงานจนกระจัดกระจายตกลงไปทั่วพื้น ก่อนที่จะคว้าหมับมาที่เอวบางของฉัน หลังจากนั้นเขาก็ยกร่างฉันให้ขึ้นไปนั่งบนโต๊ะราวกับว่าฉันเป็นเพียงตุ๊กตา เขาน่ากลัวมาก “ไอ้เวรนั่นมันแตะต้องเธอตรงไหน” พี่เกียร์กดเสียงต่ำแววตาวาวโรจน์ ไม่ต่างจากราชสีห์ที่จ้องจะตะครุบเหยื่ออย่างฉันเลย หยาดเหงื่อเม็ดเล็กๆ ค่อยๆ ผุดขึ้นตามไรผมฉัน สถานการณ์คับขันแบบนี้ฉันไม่สามารถต่อกรอะไรกับเสือร้ายอย่างพี่เกียร์ได้เลย “ปะ เปล่านะ ฉันแค่จะล้มแล้วพี่ไฟเขาก็แค่มาช่วย…” ปึง! ฉันสะดุ้งเฮือกอีกระลอกเมื่อคนเจ้าอารมณ์ใช้ฝ่ามือหนาตบลงมาที่โต๊ะเสียงดังจนผวา มิหนำซ้ำเขายังใช้กงแขนแกร่งทั้งสองข้างขังร่างฉันไม่ให้หนีไปได้อีกต่างหาก ร้ายกาจสมกับเป็นเขาจริงๆ “ใครใช้ให้เรียกมันพี่!!!” “ก็เขา…” “อย่าให้เห็นว่าอยู่ใกล้มันอีก ไม่งั้นเจอดีแน่” ร่างสูงยื่นคำขาดอย่างเอาแต่ใจ พร้อมกับโน้มหน้าหล่อแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนปลายจมูกเราแทบจรดกัน แก้มของฉันสัมผัสถึงไออุ่นๆ ที่ถูกลมหายใจของร่างสูงเป่าออกมาอย่างถี่เร็ว “…” “คนที่มีสิทธิ์แตะตัวเธอ คือพี่คนเดียวจำไว้!!” “แต่พี่ไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน!!!” “ไม่มีสิทธิ์? แน่ใจเหรอว่าพี่ไม่มีสิทธิ์” “พี่เกียร์!” “ถ้าอยากให้พี่ชายเธอรู้เรื่องของเรา ก็เถียงมาเลยชิงชิง แล้วจะได้รู้ว่าพี่มีสิทธิ์รึเปล่า!”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม