ตำหนักรักฮ่องเต้อำมหิต

ตอนที่ 10 คำสั่งสังหาร 1.2

เพียงครู่พระพักตร์ปรากฏรอยแสยะยิ้มเหยียดเต็มไปด้วยความเหี้ยมเกรียมอย่างเห็นได้ชัด พร้อมหันกลับไปทอดพระเนตรลู่กงกงที่กำลังยืนรอรับสั่งจากพระนางอยู่ตลอดเวลา

“ข้าจะให้เจ้าได้แก้ตัวอีกครั้งลู่เจี้ยน แต่ถ้ายังทำพลาดอีกข้าคงไม่ต้องบอกว่าเจ้าสมควรจะจัดการกับตัวเองอย่างไร”รับสั่งกับขันทีข้างพระวรกาย

“ขอทรงมีพระบัญชามาเถิดพ่ะย่ะค่ะ ครั้งนี้กระหม่อมจะไม่ทำให้พระนางผิดหวังอย่างแน่นอนและจะไม่มีคำว่าพลาดเกิดขึ้นอีกพ่ะย่ะค่ะ”ลู่กงกงขันอาสาอย่างเต็มที่เพื่อแก้ตัวให้ได้รับความไว้วางใจอีกครั้ง

ท่ามกลางความพึงพอพระทัยของหวังฮองเฮาครั้นทรงได้ยินเช่นนั้น พระวรกายอวบอิ่มค่อยๆ เสด็จตรงไปที่ระเบียงเพื่อให้ห่างไกลจากจุดที่นางกำนัลและขันทียืนคอยถวายรับใช้อยู่ด้านนอกห้องดังกล่าว เวลาพระนางจะมีรับสั่งให้สังหารผู้ใดจะเสด็จไปที่ระเบียงดังกล่าวที่ยื่นออกไปรับลมที่อยู่สูงสามารถเห็นทิวทัศน์ของแคว้นต้าโจวไปโดยรอบเลยทีเดียว

และลู่กงกงก็รู้งานเมื่อเห็นหวังฮองเฮาเสด็จตรงไปที่ระเบียงดังกล่าว ขันทีที่เฝ้าติดตามถวายการรับใช้มาตั้งแต่พระนางยังเยาว์และยังคงรับใช้อยู่จนถึงเวลานี้ยืนสงบนิ่งเพื่อรอรับคำสั่งอย่างซื่อสัตย์

“เพื่อให้แน่ใจว่าครั้งนี้นางเด็กนั่นตายจริงๆ และให้แนบเนียนโดยไม่มีผู้ใดสงสัยและสืบหาต้นตนมาถึงข้าได้ ให้ใช้โอกาสที่รัชทายาทเสด็จไปมาที่จวนราชครูจัดการลงมือสังหารนางเด็กนั่นซะ! รวมไปถึงสังหารผู้คนภายในจวนราชครูทั้งหมดและรวมไปถึงรัชทายาทก็ด้วยเช่นกัน!”

“อะไรนะ!”ลู่กงกงอุทานออกมาทันทีครั้นได้ยินเช่นนั้น

“กระหม่อมฟังอะไรไปผิดหรือเปล่าพ่ะย่ะค่ะที่ทรงมีรับสั่งเช่นนี้ แม้กระทั่งองค์รัชทายาทก็ทรงไม่เว้นอย่างนั้นเหรอ”ลู่กงกงทูลถามกลับไปด้วยความตระหนกอยู่ไม่ใช่น้อย ก่อนจะเห็นรอยแสยะยิ้มเหยียดปรากฏขึ้นอยู่บนพระพักตร์

“ข้ามีลูกชายเพียงคนเดียวจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร เย่วเอ๋อคือฮ่องเต้ต้าโจวผู้สืบทอดบัลลังก์ต่อไปที่จะทำให้ข้าคือพระพันปีที่กุมอำนาจของวังหลังเอาไว้ทั้งหมดเช่นเดิม แม้ว่าจะมีฮองเฮาคนใหม่ขึ้นมาแทนข้าก็ตาม แต่ข้ายังคงอยู่ในตำแหน่งพระพันปีแน่นอนว่าอำนาจในวังหลังจะต้องตกอยู่ในมือของข้าทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียวเช่นเดิม”หวังฮองเฮารับสั่งเสียยืดยาว

“พระนางจะทรงทำเช่นไรกันแน่พ่ะย่ะค่ะกระหม่อมไม่เข้าใจ ให้สังหารรัชทายาทด้วยแต่ในขณะเดียวกันก็ต้องได้รับความปลอดภัยด้วยเช่นกัน ในขณะที่คนในจวนตระกูลเว่ยต้องถูกสังหารทั้งหมด”ลู่กงกงทูลถามกลับไปอย่างสงสัย

“นี่เจ้าโง่จริงๆ หรือแกล้งโง่กันแน่จึงได้ถามข้ากลับมาเช่นนี้”พระนางเอ็ดกลับไป

และนั่นทำให้ลู่กงกงก้มหน้ามองพื้นทันทีเมื่อถูกหวังฮองเฮารับสั่งกลับมาเช่นนั้น

“กระหม่อมมีหรือจะมีปัญญาปราดเปรื่องเทียบเท่าพระนางได้พ่ะย่ะค่ะ ยอมรับว่าครุ่นคิดไม่ทันจริงๆ ทรงมีรับสั่งอธิบายอย่างละเอียดเพื่อกระหม่อมเข้าใจอย่างถี่ถ้วนทำงานจะได้บรรลุผลสำเร็จด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”ลู่กงกงทูลกลับไป

ครั้นหวังฮองเฮาได้ยินเช่นนั้นพระพักตร์งามเชิดขึ้นสูงพร้อมทอดสายพระเนตรตรงไปเบื้องหน้าที่เต็มไปด้วยทัศนียภาพของแผ่นดินต้าโจวมองเห็นได้จากระเบียงที่ทรงยืนอยู่ในเวลานี้

“เวลานี้ไม่อาจประกอบพิธีอภิเษกสมรสได้อีกเพราะเลยฤกษ์อันเป็นมงคลไปแล้ว ดังนั้นก่อนที่จะมีพิธีอภิเษกสมรสเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองจะต้องฆ่านางเด็กเว่ยหลิงเหลียนให้ได้! ถ้าจะให้ดีควรจะลงมือสังหารก่อนที่จะล่วงรู้วันอภิเษกสมรสอย่างเป็นทางการเพื่อไม่ให้มีคำถามเกิดขึ้นภายหลังว่านางเด็กนั้นตายอย่างมีเงื่อนงำหรือตายเพราะข้าเป็นคนบงการอยู่เบื้องหลัง”หวังฮองเฮารับสั่งพลางยกพระหัตถ์ทั้งสองข้างจับราวระเบียงพร้อมมีรับสั่ง

“ครั้งหนึ่งรัชทายาทเคยถูกลอบปลงพระชนม์จากพวกกลุ่มขุนนางเลวเพื่อต้องการล้มล้างสกุลหวังของข้า ไม่ให้ครอบครองตราบัญชาทัพของแผ่นดินอีก ดังนั้นมิสู้สร้างสถานการณ์ให้รัชทายาทถูกลอบปลงพระชนม์ขึ้นอีกครั้ง และทำให้มันเกิดขึ้นภายในจวนราชครูไปเลย สังหารทุกชีวิตตายกันไปให้หมดทั้งจวนอย่าให้เหลือรอดแม้แต่ชีวิตเดียว ยกเว้นหยางเย่วโอรสของข้าเท่านั้น”

รับสั่งของหวังฮองเฮาทำให้ลู่กงกงตาลุกวาววาบขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“พระนางจะทรงใช้ยาพิษ!”ลู่กงกงเอ่ยออกมาทันที

“ถูกต้อง!”รับสั่งพร้อมหันกลับมาทอดพระเนตรคนสนิท

“อาศัยช่วงเวลาที่รัชทายาทไปมาหาสู่จวนของราชครูอยู่ในเวลานี้ สร้างสถานการณ์ว่ามีคนร้ายลอบปลงพระชนม์พระองค์ในขณะที่อยู่นอกวังหลวง แอบวางยาพิษให้ทุกคนภายในจวนราชครูตายมันให้หมดทุกคน สำหรับรัชทายาทก็ให้ถูกพิษเช่นเดียวกันแต่เจ้าจะต้องรีบสร้างสถานการณ์ช่วยชีวิตลูกของข้าให้ได้เพื่อความแนบเนียน นอกนั้นปล่อยให้พวกมันตายไปซะ!”

ลู่กงกงแสยะยิ้มเหยียดอย่างเหี้ยมเกรียมออกมาทันใดครั้นได้ยินแผนการดังกล่าว

“แผนของพระนางช่างร้ายกาจยิ่งนัก กระหม่อมเข้าใจทุกอย่างแล้วพ่ะย่ะค่ะรับรองว่าครั้งนี้ไม่มีคำว่าพลาดอย่างแน่นอน”

นางมารร้ายในคราบแม่ของแผ่นดินต้าโจวส่งเสียงหัวเราะหวีดหวิวออกมาทันทีอย่างพึงพอพระทัยกับแผนการที่ใช้โอรสของตัวเองเป็นเหยื่อเพื่อความแนบเนียนและสมจริง

“มีอีกอย่างที่ข้าต้องการให้เจ้าลงมือนอกเหนือจากการวางยาพิษ”รับสั่งออกมาพร้อมสายพระเนตรลุกโชนขึ้นมาทันที

“จะให้กระหม่อมทำสิ่งใดเพิ่มพ่ะย่ะค่ะ”ลู่กงกงถามกลับไปอย่างรวดเร็ว

“เพื่อความมั่นใจว่านางเด็กนั่นตายอย่างแน่นอน จงใช้เข็มพิษแทงเข้าที่หัวใจของมันซ้ำเข้าไปอีกหลังจากที่มันถูกพิษเข้าไปแล้วจนไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ให้เหมือนกับที่เจ้าเคยใช้มันปลิดชีพอันฟูเหรินเมื่อในอดีต รูเล็กๆ ที่มองด้วยตาเปล่าก็ไม่มีผู้ใดเห็นเข็มพิษที่ยาวจนสามารถแทงทะลุถึงหัวใจเช่นนั้น ข้าอยากจะรู้นักว่าครั้งนี้นางเด็กนั่นจะรอดตายกลับมาอีกได้ไหม”

สิ้นสุรเสียงของหวังฮองเฮาทำให้ลู่กงกงคิดถึงเหตุการณ์ในอดีตที่อันฟูเหริน พระสนมเอกที่หยางหลงฮ่องเต้ทรงรักนางอย่างจริงใจและยังเป็นพระมารดาอดีตรัชทายาทโจวลี่หยางที่ถูกปลดออกจากตำแหน่งจนถูกเนรเทศไปอยู่ชายแดนตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ ทุกคนต่างพากันเข้าใจว่าอันฟูเหรินจากไปด้วยเพราะล้มป่วยซึ่งมีสาเหตุมาจากที่พระโอรสถูกเนรเทศไปอยู่ชายแดน

แต่แท้จริงแล้วนางถูกหวังฮองเฮาสั่งเก็บ โดยใช้เข็มพิษที่มีชื่อว่าไม่หวนคืน ซึ่งเป็นยาพิษร้ายแรงสังหารอย่างแนบเนียนเพื่อกำจัดศัตรูหัวใจออกไปให้พ้นทางด้วยเกรงว่าหยางหลงฺฮ่องเต้จะพระทัยอ่อน ยินยอมให้โจวลี่หยางอดีตรัชทายาทที่ถูกปลดไปนั่นได้หวนคืนกลับวังหลวงอีกครั้ง

ด้วยอันฟูเหรินพยายามอ้อนวอนหยางหลงฮ่องเต้ทุกเมื่อเชื่อวันว่าพระโอรสของพระนางหาใช่ดาวหายนะและเป็นกาลกิณีกับบ้านเมืองแต่อย่างใด

อีกทั้งฮ่องเต้ต้าโจวจะเสด็จประทับที่ตำหนักของอันฟูเหรินมากที่สุด จึงทำให้หวังฮองเฮาเกิดมีความรู้สึกหวาดระแวงขึ้นมาว่าอดีตรัชทายาทจะได้หวนคืนกลับวังหลวงอีกครั้ง จึงต้องลงมือสังหารเพื่อตัดไฟตั้งแต่ต้นลม

อีกทั้งอดีตรัชทายาทที่ถูกปลดไปนั้นนับวันจะยิ่งห้าวหาญและเก่งกล้าเกินคน ออกทำสงครามตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์และสามารถล่าดินแดนน้อยใหญ่ให้มาอยู่ภายใต้กำมือของต้าโจวมา อย่างมากมายจนเป็นที่กล่าวขวัญไปทั่วราชสำนัก

เพียงแค่สิบปีที่ถูกเนรเทศไปประทับอยู่เขตชายแดนองค์ชายโจวลี่หยางในขณะนั้นพระชนมายุเพียงแค่ 18 พระชันษาทรงก้าวขึ้นมาเป็นแม่ทัพใหญ่ของต้าโจว และหลังจากนั้นภายในระยะเวลาเพียงห้าปีเท่านั้นก็สามารถขึ้นเป็นผู้บัญชาการทัพควบคุมกำลังทหารเอาไว้ทั้งหมด

ภายหลังจากที่อันฟูเหรินได้สิ้นพระชนม์ลงอย่างมีเงื่อนงำ องค์ชายโจวลี่หยางทรงเสียพระทัยต่อการจากไปของพระมารดาเป็นอย่างมากเพราะทรงคาดหวังมาโดยตลอดว่าพระองค์จะมีโอกาสได้พบกับพระมารดาอีกสักครั้งจึงทุ่มเททำสงครามอย่างไม่กลัวชีพวอดวายเพื่อแลกกับโอกาสอันน้อยนิดที่ตั้งความหวังไว้อย่างยิ่งใหญ่อยู่ภายในพระทัย แต่แล้วกลับต้องพังทลายจนหมดสิ้นเมื่อพระมารดาสิ้นพระชนม์

นับตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมาคราวข่าวขององค์ชายโจวลี่หยางก็เลือนหายไปอย่างสิ้นเชิง พระองค์หายสาบสูญไปจากแคว้นต้าโจวในขณะกำลังทำสงครามกับแคว้นเทียนอวี๋ ประจวบกับข่าวการสิ้นพระชนม์ของพระมารดาถูกส่งมากราบทูลให้ทรงทราบด้วยความตั้งใจของหวังฮองเฮาที่ต้องการอยากให้อดีตรัชทายาทล่วงรู้ข่าวการสิ้นพระชนม์ดังกล่าว

ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว หยางหลงฮ่องเต้ทรงมีพระราชโองการให้องค์ชายโจวลี่หยางเสด็จกลับเมืองหลวงเพื่อเข้าร่วมพิธีฝังพระศพพระมารดากลับสู่สวรรค์ โดยยังไม่แจ้งข่าวการสิ้นพระชนม์ให้ล่วงรู้แต่อย่างใด ทรงต้องการเฝ้ารอให้พระโอรสกลับมาก่อนจึงค่อยบอกในคราวเดียว

ครั้นหวังฮองเฮาล่วงรู้จึงจัดการปลอมพระราชโองการส่งข่าวร้ายให้อดีตรัชทายาทล่วงรู้แทน และยังกำชับในพระราชโองการอีกว่าไม่ว่าอย่างไรก็ตามก็ห้ามเหยียบเมืองหลวงเป็นอันขาด

แม้กระทั่งหยางหลงฮ่องเต้สวรรคตก็อย่าได้คิดจะหวนกลับคืนเมืองหลวงจงทำหน้าที่ตามที่ได้รับมอบหมายจนตัวตายตลอดไป ด้วยเพราะหวังฮองเฮาจับจุดอ่อนของอดีตรัชทายาทได้เป็นอย่างดีว่ารักพระมารดาและพระบิดามากยิ่งนัก

อดีตรัชทายาททรงเป็นองค์ชายที่ทุ่มเทความรักให้กับคนที่พระองค์รักอย่างหมดหัวใจยิ่งสร้างความผิดหวังและทำให้สะเทือนใจมากเพียงใด จะยิ่งทำให้อดีตรัชทายาททรงอ่อนไหวและขาดสติจะต้องไม่คิดอยากมีพระชนม์ชีพอยู่ต่อไปอีกแน่นอน เป็นแผนชั่วที่ลงมือเพียงครั้งเดียวแต่ได้ผลลัพธ์เป็นที่น่าพอใจ ฆ่าแม่และลูกได้โดยพร้อมกัน

และนี้คือสาเหตุที่ทำให้อดีตรัชทายาททรงหายสาบสูญไปในระหว่างการทำสงครามซึ่งคาดว่าสิ้นพระชนม์ในสนามรบไปแล้วพร้อมกับกองทหารที่ออกรบในครั้งนั้นอีกสามหมื่นนายแต่ในขณะเดียวกันแคว้นเทียนอวี๋ก็ไม่ได้ตกเป็นของต้าโจว

ด้วยมีข่าวออกมาว่านักรบปีศาจได้ยึดครองแคว้นเทียนอวี๋ไปก่อนต้าโจวนั้นแล้ว เมื่อไร้สิ้นผู้บัญชาการทัพกองทัพของต้าโจวก็เสมือนขาดมือและเท้าทั้งหมด กองทัพถอยกลับคืนอย่างเร่งด่วนโดยไม่ทราบสาเหตุ

ถึงแม้ว่าชื่อเสียงของแม่ทัพใหญ่แห่งต้าโจวจะเลือนหายไป แต่หลังจากนั้นกลับปรากฏนักรบปีศาจก้าวเข้ามาแทนที่สมญานามนี้ลือเลื่องชื่อกระฉ่อนไปทั่วทุกสารทิศ แคว้นน้อยใหญ่ต่างตกอยู่ภายในกำมือของนักรบปีศาจผู้นี้ทั้งหมดซึ่งมีนับหลายร้อยแคว้น

และที่สำคัญนักรบปีศาจผู้นี้หมายมั่นที่จะยึดครองแผ่นดินต้าโจวนี้ให้จงได้ ตรงกันข้ามกับโจวหยางเย่วรัชทายาทองค์ปัจจุบันซึ่งไม่เคยออกทำสงครามเลยแม้แต่สักครั้งเดียว

และนับจากนั้นเป็นต้นมาแคว้นต้าโจวยังไม่มีผู้ใดสามารถก้าวขึ้นมาเป็นผู้บัญชาการทัพควบคุมกำลังทหารนับหลายแสนนายได้อีกเลยดั่งเช่นองค์ชายโจวลี่หยาง หรือแม้กระทั่งรัชทายาทองค์ปัจจุบันโจวหยางเยว่ก็ไร้สิ้นวี่แววที่จะก้าวขึ้นมาแทนที่ได้