คมเพชรค่อยๆ ปล่อยร่างบางที่นอนหลับอยู่ในอ้อมกอดของเขาให้นอนลงกับที่นอนและหมอนใบโตแทนหนุนแขนเขา... ชายหนุ่มลุกขึ้นมาบิดแขนไปมาขับไล่ความเมื่อยล้าก่อนที่จะสวมเสื้อคลุมเสยหัวยุ่งๆ ให้เข้าที่เดินออกมาที่โต๊ะทำงาน ดึงเอกสารงานเก่าออกมาจัดการให้เรียบร้อยก่อนที่จันทร์เจ้าขาจะตื่น...
ประตูที่กั้นระหว่างห้องทำงานกับห้องนอนยังเปิดอยู่... หลังทำงานได้สักพักสายตาของเขาก็เปลี่ยนจากเอกสารที่โต๊ะทำงานไปอยู่ที่เตียงนอนและเห็นร่างบอบบางนอนจมอยู่ในกองผ้าห่มนุ่มฟูสีขาว...
ภาพที่เห็นตอนนี้เหมือนจินตนาการที่เขาเคยคิดเอาไว้ไม่มีผิดและมันก็เป็นคือสาเหตุที่เขาสั่งทำห้องทำงานติดกับห้องนอนนี้ตอนสร้างออฟฟิศใหม่เมื่อสองปีที่แล้ว ตอนนั้นเขากำลังคบกับจันทร์เจ้าขาอยู่และคิดว่าตัวเองคงมีความสุขมากหลังจากที่ผ่านค่ำคืนอันแสนเร่าร้อนกับคนที่รักแล้วตื่นมาทำงานในยามเช้าตรู่พร้อมกาแฟกลิ่นหอมอ่อนๆ โดยที่ยังมีคนขี้เซานอนงัวเง
