มันมากไปแล้วนะ

485 คำ

“ฉันกับเขาไปกันไม่ได้... คบได้พักหนึ่งหลังจากเลิกกับคุณแล้วก็เลิกกัน” “จากนั้นก็ร้างสนามไม่มีใครสินะถึงได้แน่นสดใหม่อย่างกับสาวซิง ถามจริงไอ้หมอนั่นไม่ถึงใจเท่ากับผมหรือไงถึงเลิกกับมัน มันชื่ออะไรนะ ไอ้พีทใช่ไหม” สีหน้าเหมือนจะเยาะเย้ยให้ตายกันไปข้างทั้งที่ไม่ได้รู้อะไรมาก ทำให้จันทร์เจ้าขามองเขาตาขวาง... โกรธแต่ไม่อยากต่อคำเขาให้ต้องต่อความยาวสาวความยืดอะไรอีก... มือหล่อนผลักไสเขาเบาๆ เจ้าของร่างสูงจึงไปนอนข้างๆ หล่อนใหม่ แต่ก็ยังถามไม่รามือ “ตอบมาสิ ผมอยากรู้” “มันเรื่องของฉัน ทำไมคุณไม่ต้องมาสนใจ เรื่องที่ต้องสนตอนนี้คือขอให้คุณช่วยรักษาสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายคนอื่น เพราะฉันตามใจคุณทุกอย่างเท่าที่คุณเรียกร้องมาแล้ว” น้ำเสียงเย็นชาที่เพิ่งเรียกหากลับคืนมาได้บอกเขากลับไป... หญิงสาวผลักเขาตอนเผลอให้หงายหลังเพื่อตนจะได้หลุดพ้นจากการทาบทับ เตรียมหาทางออกไปจากห้องแสนน่าอดสูนี้แต่อิสระมาเยื

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม