ทอแสงจันทร์

สงครามประสาท

สิ่งที่จันทร์เจ้าขาพยายามลืมและปล่อยให้ผ่านไปได้โดยง่ายมันกลับผุดขึ้นมาให้หล่อนแทบเต้นเมื่อหนังสือกอสสิบดารากระหน่ำเอารูปคมเพชรไปทานมือเย็นที่ร้านสุดหรูกับรัศมีดาราแผ่หน้าบนปกแล้วพาดหัวข่าวเสียหายต่อน้องสาวของหล่อนจนหล่อนแทบทนอ่านเนื้อหาข้างในได้...

“นางเอกสาวน้องใหม่สุดแซบ แอบควงว่าที่คู่หมั้นของรุ่นพี่นางแบบในวงการไปดินเนอร์หรู สวีตหวาน แล้วกลับบ้านพร้อมกุหลาบช่อโต... แหม๊ อย่างนี้ท่าจะอยู่ในวงการได้ยาก เผลอๆ จะโดนแบนเพราะไปแย่งคนรักชาวบ้านจนไม่มีใครกล้าคบนะคะน้องดาราขา ด้วยความหวังดีอยากขอเตือนไว้ก่อนมากๆ ค่ะ...”

จันทร์เจ้าขาโทรหาน้องสาวเมื่อได้อ่านข่าว รัศมีดาราบอกไม่ซีเรียสกับข่าวนั้นเลยเพราะว่าหล่อนถูกถามก็จะแก้ข่าว แล้วหล่อนก็ประกาศในโซเชียลมิเดียแล้วว่าไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษกับคมเพชร มีแต่คนมาให้กำลังใจล้นหลาม แม้แต่คมเพชรยังโทรมาขอโทษที่ทำให้เป็นข่าวไม่ดีกับเขา...

เห็นน้องสาวไม่ทุกข์ร้อนกับข่าวนี้แล้ว จันทร์เจ้าขาก็แทบกุมขมับ น้องสาวหล่อนไม่มีวันทันเกมของคมเพชรแน่ๆ หล่อนรู้จักคมเพชรดีพอจะรู้ว่านี่เป็นแผนของเขาที่จะยั่วประสาทหล่อนกับพี่ชายให้คืนวาวพลอยให้เขา หากไม่อย่างนั้นต้องแลกด้วยน้องสาวสุดรักอย่างรัศมีดารา ซึ่งจันทร์เจ้าขาไม่มีวันยอมแน่นอน

“ผมไม่ว่าง อีกสองชั่วโมงค่อยโทรมา” เสียงทุ้มตอบมาหลังจากที่จันทร์เจ้าขาพยายามโทรหาเขาเกือบร้อยสาย แล้วเขาก็วางสายไป...

หญิงสาวนั่งไม่ติด... ยิ่งเพื่อนอย่างวาวพลอยโทรมาหาแล้วบอกว่าคมเพชรได้ส่งอีเมลหาวาวพลอยว่าให้กลับมางานแต่งงานไม่อย่างนั้นครอบครัวอาทิตยะจะเดือดร้อนกันทุกคน หากวาวพลอยไม่มีแต่งงานกับน้ำเงิน คมเพชรจะบีบทุกทางให้สามพี่น้องไม่อยากยืนอยู่บนโลกใบนี้...

จันทร์เจ้าขาได้ยินเข้าก็รับปากว่า จะไปช่วยพูดกับคมเพชรก่อนโดยเอาเรื่องรัศมีดารามาอ้างและจะยังไม่บอกว่ารู้ที่อยู่ของวาวพลอย... คนท้องพอใจและคลายความกังวลลงเมื่อจันทร์เจ้าขาบอกว่าจะพยายามทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เรื่องวาวพลอย แต่ก็จะไปพูดกับเขาว่าห้ามยุ่งกับรัศมีดาราเพราะเจ้าตัวกำลังจะมีอนาคตที่สดใส...

รับปากทุกคนเพื่อให้สบายใจแล้ว แต่จันทร์เจ้าขาก็ติดต่อคมเพชรไม่ได้พอเขารับสายหล่อนเขาก็บอกไม่ว่างและวางสายหล่อนไปเหมือนตัดความรำคาญ

ไม่รู้ว่าเขากำลังเล่นสงครามประสาทกับหล่อนหรือเปล่า... แต่จันทร์เจ้าขาก็รู้สึกว่าหล่อนกำลังจะประสาทกินจริงๆ

คำตอบที่จันทร์เจ้าขาต้องการรู้หล่อนก็ได้รู้แล้วเมื่อหล่อนโทรหาคมเพชรอีกในสามชั่วโมงถัดไป... หลังจากที่ทำงานเพลินจนนึกได้ว่าจะโทรหาเขา หล่อนโทรไปอีกและคนที่รับสายหล่อนไม่ใช่เขา...

“คุณพระจันทร์ใช่ไหมคะ... นี่คือหอมละมุนผู้ช่วยเลขาของคุณคมเพชรหรือจะเรียกง่ายๆ ว่าละมุนก็ได้ค่ะ พอดีคุณคมเพชรให้ละมุนรับสายแทนและให้แจ้งว่าอีกสองวันค่อยเข้ามาคุยกับคุณคมเพชรที่ออฟฟิศค่ะ...”

“แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหนคะ ทำไมอีกสองวัน”

“คุณคมเพชรเพิ่งไปสิงคโปร์เมื่อสักครู่นี่เองค่ะ แต่เขาทิ้งโทรศัพท์เอาไว้... แล้วให้รับสายแทนเฉพาะของคุณพระจันทร์” หอมละมุนพูดจาอ่อนโยนกับปลายสายอย่างดี... จันทร์เจ้าขาโมโหจนแน่นหน้าอก แต่หล่อนก็ไม่ลงกับหอมละมุนเพราะเจ้าตัวไม่ใช่ต้นเหตุความโกรธของหล่อน

“คุณหอมละมุนคะ พอดีว่าพระจันทร์มีเรื่องด่วนมากที่ต้องการติดต่อกับคุณคมเพชร รออีกสองวันไม่ได้ ไม่ทราบว่าคุณหอมละมุนมีเบอร์ติดต่ออื่นไหมคะ ที่สามารถทำให้พูดคุยเขาได้ เบอร์คนติดตาม เบอร์โรงแรมหรือว่าอะไรก็ได้ค่ะ... พระจันทร์มีเรื่องด่วนจริงๆ”

“เอ่อ...” เสียงที่จับได้ชัดถึงความอึดอัดและลำบากใจของหอมละมุน ทำให้คนที่ร้องขอแทบไม่รอฟังคำตอบเพราะรู้ว่ามันจะเป็นอย่างไร...

“ละมุนต้องขอโทษคุณพระจันทร์มากๆ เลยนะคะ... คุณคมเพชรสั่งไว้แค่นี้จริงๆ ถ้าละมุนทำเกินหน้าที่ละมุนจะต้องเดือดร้อน”

“ไม่เป็นไรค่ะ พระจันทร์ขอโทษนะคะที่ทำให้คุณละมุนต้องลำบากใจ”

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ ละมุนเองก็อยากช่วยคุณพระจันทร์ติดต่อคุณคมเพชรให้ได้เหมือนกัน แต่ว่าไปรอบนี้คุณคมเพชรไปพักผ่อนค่ะ ละมุนเลยไม่กล้ารบกวนอะไรเขามากเท่าไหร่ ถ้าคุณพระจันทร์ว่างจริงๆ วันอังคารคุณพระจันทร์เข้ามาคุยกับคุณคมเพชรที่บริษัทได้เลยนะคะ ละมุนจะแจ้งเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์เอาไว้...”

“ค่ะ ไว้วันอังคารพระจันทร์จะเข้าใจ ขอบคุณคุณละมุนมากค่ะ”

มือเรียววางโทรศัพท์ลงแล้วถอยหายใจ... มืออีกข้างนวดคลึงขมับที่ปวดตุบๆ ขึ้นมา...

เขาเล่นสงครามประสาทกับหล่อน... ไม่เพียงแค่หล่อนคนเดียวหรอก... พี่ชายหล่อนกับวาวพลอยก็คงเครียดพอๆ กัน... อีกหกวันจะถึงกำหนดวันแต่งงานของวาวพลอย ยังไม่มีใครได้ข้อสรุปอะไรเลย