เชอรีนเดินผ่านโต๊ะเป้าหมายเป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็นับได้ไม่ถ้วนนัก สุดท้าย หญิงคนงามผู้มาดมั่น ข่มความอยากรู้ไม่ไหวอีกต่อไป ยิ้มร่าเข้าไปที่โต๊ะใหญ่ตรงนั้น
อ้าปากจะถามหาธรณ์เสียเลยให้รู้ว่าเขาไปไหน แต่แล้วก็หุบฉับลง เลือกทักทายแจ็ค แฟนของญาติผู้พี่ก่อนเป็นอันดับแรก แต่ตาเหลือบมองชายสามคนที่เหลือ ที่รู้ล่ะว่าพวกเขาคืออัศวหาญญ์วรกุล พี่ ๆ และน้องชายของธรณ์
“ไฮ พี่แจ็ค”
“อ้าว เชอรีนมาด้วยหรือเนี่ย” แจ็คแทบสำลักเหล้า เพราะกำลังเหล่สาวโต๊ะหนึ่งอยู่พอดี เชอรีนยิ้มหวาน ออกอาการหงุดหงิดเล็กน้อยที่ชายหนุ่มจากอัศวหาญญ์วรกุลมองเธอราวกับเป็นตัวประหลาด ไม่มีใครพิศวาส มองท้าทายเชิญชวนเธอเลยสักคน แบบที่โต๊ะอื่น ๆ เขาทำกัน ทอนความมั่นใจที่มีติดตัวอยู่ให้หายหดลดลงไปเกือบครึ่ง
“เพื่อนลากมาน่ะค่ะ” ยิ้มหน่อยหนึ่ง ค่อยถาม “ไม่ได้มากับกลุ่มเดิมหรือคะวันนี้”
