Ep.1 (ฝาก)ฝึกงาน
1428 คำ
Ep.1
HE IS HER BOYFRIEND - แฟนเพื่อน -
เพลินตา part
ฉันต้องรีบ หาวันหยุดบินกลับมาง้อ พี่ทีสอง ถึงประเทศไทย เพื่อมาอธิบายสิ่งต่างๆ จนในที่สุดพี่ทีสองเองก็เริ่มใจอ่อนโดยใช้เวลาง้อ นานถึง 2 วัน วันนี้ฉันเลยต้องตาม มาง้อให้สุด ถึงที่ทำงาน
ที่ทำงานพี่ทีสอง
“มาพบใคร?” เสียงเหวี่ยงของใครบางคนเอ่ยขึ้น
“ค่ะ? พูดกับฉันหรอ” ฉันหันไปถามอย่างงงๆ
“ก็เธอนะสิ มาหาใคร ที่นี้ไม่ให้คนนอกขึ้นมานะคะ” ยัยผู้หญิงที่นั่งแต่งหน้าอยู่ หน้าห้องพี่ทีสองแว๊ดๆ ขึ้น
“ฉันมาพบพี่ทีสอง” ฉันหันไปพูดกับเธอ
“ต้องนัดก่อนค่ะ รองประธานไม่ว่างพบกับคนที่ไม่สำคัญหรอกนะ” เธอพูดไปทาลิปไป
“ฉันเป็นแฟนของพี่ทีสอง สำคัญพอมั้ย” ฉันยืนอย่างเอาเรื่อง
“คุณเป็นคนที่ร้อยแล้วมั่ง ที่ใช้มุกนี้ ถ้าเธอเป็นแฟน ฉันก็เมียละมั่ง” นางใช้สายตามองฉันหัวจรดเท้า
ยัยป้านี่เมาโบท็อกรึไงอะ แต่คนอย่างเพลินตา ไม่กล้าสู้รบตบมือกับใครอยู่แล้ว ถ้ามากับยัยโมนาหรือยัยปิงปองนะป้านี้จมูกเบี้ยวแน่ ชิ ฉันใช้โอกาสตอนที่ยัยนี่เผลอ เปิดประตูเข้าห้องทำงานพี่ทีสองทันที
“นี่หยุดนะ นัง....ง” ยัยป้าหน้าตึงโบท็อกนั้นรีบวางลิปสติกและวิ่งเข้ามาจะห้าม
“มาช้ากว่าที่คิดไว้นะ คุณแฟนเก่า” พี่ทีสองเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มแล้วแสยะยิ้ม
“ลูกขวัญพยายาม ห้ามเขาแล้วนะคะ คุณทีสองขาา แต่นัง.. เออ คุณคนนี้อะ” ยัยนั้นใช้เสียงสอง พูดกับพี่ทีสอง
“เธอกลับไปทำงานเถอะ ฉันรู้แล้ว” พี่ทีสองตอบนิ่งๆ ไป
“อ่อค่ะ งั้นลูกขวัญไปทำงานก่อนนะคะ” นางยังคงแอ๊บเสียงไม่เลิก
หลังจากยัยนั้นออกไป
“ว่าไง มาหาถึงนี้” เสียงพี่ทีสองพูดอย่างเฉยชา หายงอลยากจังเลยพ่อคุณ
“พี่ทีสอง เลขาหน้าห้องนั้นน่ะ ใครหามาให้ค่ะ เพลินไม่ชอบเลย” ฉันพูดไปตามตรง
ก็ยัยนั้นนะ แต่งตัวโชว์นม เด้งไป เด้งมา กระโปรงก็ทั้งสั้นทั้งรัดรูป ไม่รู้มาทำงาน หรือมาทำอะไรกันแน่
“หึงพี่หรอ แคร์พี่ด้วยหรอ” พี่ทีสองปิดแฟ้มงานมองหน้าฉัน ยัง ยัง เขายังคงประชดประชันไม่เลิก
“นึกว่าเพลินจะแครฺ์แค่ ไอ้ฝรั่งตาน้ำข้าวซะอีก”
“พี่ทีสองค๊า เพลินนะรักพี่คนเดียวเลยนะคะ แฟนเพลินหล่อขนาดนี้จะมีคนอื่นได้ยังไง” ฉันอ้อดอ้อนพี่ทีสอง สุดกำลัง
“ไม่โกรธเพลินแล้วน๊าา พลีสส” ฉันกอดแขนพี่ทีสองไว้แน่น เกมส์พลิก จากที่ฉันโวยวายเรื่องเลขา พี่ทีสองกระชากกลับมาดราม่าเฉย
“พี่จะไว้ใจเราได้มั้ยเนี้ย?” พี่ทีสองมองฉันอย่างเรียบเฉย
“เอางี้ดีกว่า พี่ทีสองอยากให้เพลินทำอะไร เพลินยอมหมดเลย”
พี่ทีสองนิ่งไปสักครู่ และเดินตรงเข้ามาหาฉันด้วยสีหน้าราบเรียบ ก่อนจะ
“อยากให้ ทำแบบนี้ไง” พี่ทีสองอุ้มฉันตัวลอย และวางลงกับโซฟา ก่อนจะขึ้นคร่อมตัวเอาไว้
“อร๊ายย พี่ทีสอง นี่มันที่ทำงานนะคะ” ฉันบิดไปมา ด้วยความเขิน ถึงเราจะไม่เคยมีอะไรกัน แต่มันก็เลยจุดที่ต้องถือเนื้อถือตัวไปแล้วละ คริคริ
พี่ทีสองก้มลง มาหมอบจูบที่แสนหวาน ให้กับฉันอย่างดูดดื่ม
“เพลินต้องชดใช้ที่ทำให้พี่เสียใจ มาเลย มาโดนลงโทษซะดีๆ” พี่ทีสองยังคงพรมจูบไปทั่วใบหน้าและลำคอ มันก็จะจั๊กจี้หน่อยๆ
อื้อออ อื้ออออ เสียงโทรศัพท์พี่ทีสองสั่น ขัดจังหวะขึ้น
“เฮ้ออออ ไอ้สามภพ!!!!!!!”
“พี่ชายเรานี้มันตายยากจริงๆ ขอมัดจำไว้เท่านี้ก่อนละกัน” ก่อนที่เขาจะกดรับโทรศัพท์ และเปิดโฟน
“ไงมึง ดีกับน้องกูยัง อย่าโกรธนานเลยนะ ยัยเพลินมันไม่มีคะะ” เสียงพี่สามภพ พูดอธิบายรัวๆ
“ยัง กูไล่ตะเพิดน้องมึงกลับไปละ” พี่ทีสองแกล้งพูด หลอกพี่สามภพไป
“เอ้า ไอ้เวรนี่ มึงนี่มัน มึงรออยู่บ้านเลยนะ กูจะไปอัดหน้ามึง” เสียงพี่สามภพเปลี่ยนทันที รักน้องเว้ย
ฉันกับพี่ทีสองได้แต่หัวเราะกร๊ากเลย
“กูล้อเล่น ไม่ได้ไล่น้องมึงไปไหนเลย แค่จับกดอยู่อะ”
“อ้าว ไอ้เพื่อนเวร มึงห้ามเลยนะเว้ย หยุดเลย เอาออกมาๆ” พี่สามภพคิดไปถึงไหนแล้วเนี้ย
“พี่ทีสอง” ฉันหยิกแขนเบาๆ
“ดีกันก็ดีแล้ว กูจะได้หมดห่วง ไม่ต้องฟังยัยเพลินโทรมาร้องไห้ขี้มูกโปร่งกับแฟนกู ชอบโทรมาขัดจังหวะ” พี่สามภพยังคงแฉฉันไม่เลิก
“ก็น้องแกมันดื้อเองนิ” พี่ทีสองพูดพลางมองหน้าฉัน
“เออ รำคาญพวกมึงหว๊ะ แค่นี้แหละ”
“เออ” ผู้ชายนี้เขาคุยกัน เหมือนไม่อยากคุยกันเนาะ
ตู๊ดๆๆๆๆ .....
“ไหนๆ เมื่อกี้เราถึงไหนกันแล้วนะ” พี่ทีสองหันมาทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ฉัน
“พอเลยยย” ฉันเบี่ยงหน้าหนีคนเจ้าเล่ห์
“เพลินรอพี่ที่ห้องทำงานมั้ย เดี๋ยวพี่เข้าประชุมแปปเดียว”
“เพลินไม่อยากอยู่คนเดียวอะ และก็ไม่อยากอยู่มองหน้าเลขาหน้า โบท็อกของพี่ทีสองด้วย” ฉันบ่นๆ
“ลูกขวัญเขาเป็นลูกสาวเพื่อนพ่อพี่ เขามาฝากทำงานไว้ เพราะเขาอยากเรียนรู้งานจากพี่น่ะ ขัดไม่ได้จริงๆ” พี่ทีสองพูดไปกัดปากไป อย่างเครียดๆ
“เพลินไว้ใจพี่ทีสองค่ะ แต่ไม่ไว้ใจยัยนั้น พี่ทีสองต้องระวังตัวนะคะ”
“จ้า พี่เป็นผู้ชายนะเพลิน”
“ไม่รู้ละ เพลินหวง”
“มีแฟนน่ารักขนาดนีี้ จะไปมองคนอื่นได้ยังไง”
“เออ พี่ทีสอง เพลินนึกออกแล้ว ยัยโมนาก็จะมาฝึกงานที่นี้” ตอนฉันคุยเฟสไทม์กับนาง นางเล่าให้ฟังพอดี
“โมนา เพื่อนสนิทเพลินนะหรอ” พี่ทีสองพยายามนึก
“อ่อ ที่ไปญี่ปุ่นกับเราใช่มั้ย ที่เพี้ยนๆ ยิ้มกว้างๆ หัวเราะดังๆ ตลกๆ อะนะ” เอิ่มถ้าไปบอกยัยโมนาว่า พี่ทีสองพูดแบบนี้นางจะโกรธฉันมั้ยเนี้ย
“พี่ทีสอง นั้นเพื่อนเพลินนะ เพื่อนเพลินออกจะสวย” แต่ฉันก็อดขำที่ พี่ทีสองพูดไม่ได้
“ว่าแต่โมนามาฝึกงานด้านไหนละ”
“มาเก็ตติ้งค่ะ”
“เลือกได้ดีนะ มาเก็ตติ้งที่นี่มีแต่คนเก่งๆ ฝึกฝนได้ดีเลยละ”
“งั้น เพลินฝากเพื่อนรักเพลินคนนี้ด้วยนะ ฝึกให้หนักๆ เลย”
“ได้ พี่จะบอกโมนาแบบนี้เลย ว่าเพลินสั่งมา”
“มันโกรธเพลินตายแน่”
“งั้นเพลินให้ลุงวิชิตไปส่งหาเพื่อนที่คอนโดนะคะ อยู่ที่นี่เบื่อแย่เลย พี่ทีสองประชุมตั้งสามชั่วโมง” ฉันยังคงขับรถเองไม่เป็นอยู่ดี แหะๆๆ
“อ่อ ได้สิ งั้นแชร์โลเคชั่นมานะ เดี๋ยวพี่ไปรับ ที่คอนโดโมนา ใช่มั้ย”
“ใช่ค่ะ แฟนเพลินน่ารักที่สุด” ฉันหอมแก้มพี่ทีสองไป ฟ๊อดใหญ่
...................................................
คอนโด โมนา
“เป็นฉันนะ จะตบให้จมูกเบี้ยวเลย” ว่าไม่ทันขาดคำ หลังจากเล่าเรื่องยัยเลขาหน้าห้องนั้นให้ อิตุ๊ด และ อิโมฟัง กระเทยก็ของขึ้นทันที
“หื้มถ้าไม่ติดว่า กูต้องไปฝึกงานที่นั้นในอีกไม่ช้านะ กูจะไปตบให้ละ” ค่ะ อิโมนา ก็เอาด้วย หัวรุนแรงทั้งคู่
“พอเลยทั้งคู่ นี่ฉันแค่เล่าให้ฟังเฉยๆ หัวร้อนกันง่ายจัง” ยัยสองคนนี้ ขาตบ ส่วนฉันเนี้ยพวกนางเรียกว่า
“จ้าา ยัยคุณหนูผู้อ่อนต่อโลก เลิกโลกสวยสักทีเถอะ ลำไย” อิตุ๊ดยังคงจิกกัดเสมอมา
“ว่าแต่ ตั้งแต่ดีกับหลัวนี่ ยิ้มหน้าบานไม่หุบเลยนะ หล่อน” ยัยโมนาพูดไปทาเล็บไปด้วย
" น้ำมัน กับไฟ มันลุกไหม้เองไม่ได้ "
" ถ้าคุณ ไม่จุดเชื้อไฟแล้วโยนใส่น้ำมัน "
- ผู้เขียน
