[4] ความลับ?
1076 คำ
-6เดือนผ่านไป-
ตอนนี้ฉันทำใจได้แล้วเรื่องที่พ่อกับแม่ฉันจากไปโดยมีป๋าเกียร์คอยดูแลฉันไม่ห่างน่าแปลกนะที่ฉันเป็นลูกหนี้เขาแท้ๆแต่เขากลับดูแลลูกหนี้อย่างฉันซะดิบดีทั้งที่อยู่การกินเงินใช้แต่ละอาทิตย์เรื่องเรียนอีกเขาย้ายฉันไปโรงเรียนหญิงล้วนที่ดีที่สุดของประเทศค่าเทอมนี่ไม่ต้องพูดถึงทำงานพาร์ไทม์ทั้งปียังไม่พอค่าเทอมหนึ่งเทอมเลยล่ะ
"แซนหยิบกุญแจรถให้พี่หน่อยหัวเตียงอะ"ฉันสะดุ้งออกจากภวังค์ทันทีเมื่อได้ยินเสียงป๋าเกียร์ดังขึ้นฉันรีบหยิบกุญแจและเอาไปให้เขาที่กำลังใส่รองเท้าไปทำงานวันนี้เป็นวันเสาร์ฉันหยุดเรียนน่ะ
อ๋อ! อีกอย่างป๋าเกียร์ชอบเรียกฉันว่าแซนแทนคำว่าเธอๆเขาบอกว่ามันดูไม่สนิทและเขาชอบที่จะเรียกชื่อฉันแบบนี้มันดูน่ารักฉันก็ไม่ได้ขัดอะไรต่อให้เขาเรียกฉันว่าหมากระเป๋าฉันก็ไม่โกรธเขาหรอกเพราะฉันเป็นลูกหนี้นิจะไปโกรธเจ้าหนี้ได้อย่างไรกัน
"ห้ามออกไปไหน"พอส่งกุญแจให้เสร็จก็ไม่วายชี้หน้ากำชับฉันฉันถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะตอบรับเขาไป
"เข้าใจค่ะป๋าเกียร์"
"ดีมากครับ....ฟอดดด"ปากหนาของเขาพุ่งตรงมายังแก้มของฉันทันทีที่พูดจบฉันหน้าแดงเล็กน้อยมันไม่ชินสักทีทั้งๆที่เขาก็หอมแก้มฉันก่อนไปทำงานทุกวัน
ปึก
เสียงประตูปิดลงฉันเลยกลับเดินเข้าห้องนอนอีกครั้งอยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมทุกคนคิดว่าฉันคงเหงาสินะ......ไม่เลย!!ฉันชอบเวลาที่ได้อยู่คนเดียวมากที่สุด!!เพราะฉันจะทำอะไรก็ได้กับห้องห้องนี้ไงล่ะฮ่าๆๆ
ฉันเก็บที่นอนให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกมาด้านนอกขั้นตอนแรกก็เปิดแอร์ให้เย็นฉ่ำอ่าา19องศากำลังดีเลยอื้อฟินนน
หลังจากนั้นก็ต่อโทรศัพท์เข้ากันจอทีวีขนาดใหญ่มหากาพย์ดูชีรีย์ข้ามเวลาได้เริ่มต้นแล้วเย้!
"ฮื่อออโอ้ปป้าอ่าาา"ฉันเช็ดน้ำตาตัวเองที่กำลังใหลลงมาอย่างต่อเนื่องชีรีย์เรื่อง remember war of the son ที่มียูซึงโฮเป็นพระเอกทำเอาฉันบ่อน้ำตาแตกเพราะในเรื่องเขาต้องช่วยพ่อที่ถูกใส่ร้ายว่าเป็นฆาตกรแต่ก็ไม่ทันการเมื่อพ่อของเขาชีวิตลงซะก่อนคนภายนอกต่างเกลียดพระเอกทั้งโดนปาใข่ใส่หน้าโดนพ่นสีใส่กำแพงบ้านโดนผู้คนด่ามากมายหาว่าเป็นลูกฆาตกรพ่อชั่วขนาดนี้ลูกก็คงไม่ต่างกัน
"ฮึก....ไม่เป็นไรนะแซนดี้คนสวยเป็นกำลังใจเสมอโอ้ปป้าสู้ๆ"ใครจะหาว่าฉันบ้าก็ตามเถอะที่พูดกับจอโทรทัศน์ฉายภาพพระเอกกำลังขัดกำแพงบ้านที่เต็มไปด้วยคำด่าทั้งน้ำตาแต่การได้ดูชีรีย์เกาหลีมันเหมือนเราได้ดูเรื่องที่มันเป็นจริงและมันมีให้เห็นได้ในสังคมทั่วไป
20.00น.
ผับ XXC
"ไงน้องชาย"เสียงนุ่มของชายหนุ่มรูปงามนามว่า 'กันต์' พี่ชายแท้ๆของเกียร์ทักน้องชายที่กำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องวันนี้เขามาดื่มกับเพื่อนเลยถือโอกาสมาทักทายเจ้าของผับซึ่งก็คือน้องชายเขานั่นเอง
"ดี"คำตอบสั้นๆของเกียร์ทำเอากันต์ส่ายหน้าเล็กน้อยสายตายังคงอ่านเอกสารในมือไม่คิดจะเงยหน้ามองพี่ชายสุดหล่ออย่างเขาสักนิด
"น้องแซนเป็นไงบ้างวะ"ไม่แปลกที่กันต์จะรู้เรื่องของแซนเพราะเกียร์เป็นคนบอกเองกับปากว่าแซนดี้คือเด็กของเขาแถมกันต์ยังเคยเจอแซนดี้มาแล้วหลายครั้งเพราะชอบไปนอนค้างที่คอนโดน้องชายบ่อยๆ
"ดี"คำตอบเดิมถูกเปล่งออกมาอีกครั้งกันต์ถอนหายใจพรืดใหญ่ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโชฟาใหญ่เอนกายปรับท่าให้นั่งสบายๆ
"แล้วเรื่องพ่อแม่น้อง?"จู่ๆกันต์ก็ถามขึ้นและคำถามนั่นทำให้เกียร์ที่สนใจเอกสารในมือต้องปล่อยลงทันทีก่อนจะเงยหน้าสบตากับพี่ชาย
"บอกไม่ได้ว่ะ"พูดพร้อมยักใหล่เบาๆ
"เป็นความลับหรอวะ"กันต์ถามขึ้นอย่างสงสัย
"ใช่....เป็นความลับที่ปิดตาย....และเธอจะไม่มีวันรู้ความจริงแน่นอน:)"รอยยิ้มร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเกียร์ทันทีกันต์หยักหน้าเล็กน้อยก็เข้าใจนะบางสิ่งที่เราอยากได้มากๆต่อให้ทำผิดหรือถูกขอแค่ของสิ่งนั้นมาอยู่ในมือเรามันก็พอแล้วไม่ใช่หรอ
-คอนโด-
23.54น.
แกร้ก
ประตูห้องถูกเปิดขึ้นร่างหนาเดินไปยังห้องบางทันทีเพราะเขาเป็นแบบนี้ทุกวันต้องเข้าไปหอมแก้มเธอก่อนนอนถ้าไม่ได้หอมจะนอนไม่หลับซึ่งถามว่าทำไมแซนดี้ถึงไม่ล็อคประตูก็เพราะเขาสั่งอีกนั้นแหละ
ฟอดดด
จมูกโด่งคมสันจรดไปยังแก้มนุ่มข้างขวาเพราะแซนดี้นอนหันข้างไปยังด้านซ้ายเบาๆก่อนจะผละตัวออกมามองร่างบางในชุดนอนสีชมพูหวานที่เขาเป็นคนซื้อมาให้เธอใส่ไม่ว่าจะซื้ออะไรมาให้ร่างบางตรงหน้าใส่เธอก็ใส่หมดแถมใส่แล้วยังสวยและน่ารักมากๆอีกด้วย
"อีกแค่2เดือนเธอก็เป็นของฉันเต็มตัวแล้วนะยัยหนูของป๋า"
"อ๊าาา"เสียงครางของฉันหลุดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อตอนนี้ฉันกำลังโดนทรมานด้วยลิ้นจากร่างสูงที่กำลังไล้และเลียไปตามส่วนต่างๆของร่างกายของฉัน
"อื้มม"เสียงครางของเขาทำเอาหัวใจฉันเต้นถี่รัวมันเป็นเสียงที่เซ็กซี่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ฟังมาเลยก็ว่าได้ร่างกายของฉันบิดไปมาอย่างเสียวซ่านเมื่อเขาจับขาฉันแยกออกก่อนจะมุดหน้าลงกว่างขาของฉัน
#กลับสู่โหมดปัจจุบันพร้อมปริศนาอีกหนึ่งอย่างของอิป๋า กดถูกใจมาด้วยนะไม่ครบ300ไรท์จิไม่ลงตอนต่อไป!
- ผู้เขียน
