@เช้าวันต่อมา
ไอมิออกมาจากบ้านหลังเล็กของตัวเองในเวลาเก้าโมงเช้ากับชุดที่พร้อมจะออกไปข้างนอก เมื่อคืนเธอต้องกลับมานอนที่บ้านของตัวเองเพราะอะไรบางอย่าง
เมื่อเขาคนนั้นไม่กลับ เธอรับรู้ได้ว่าเขาไปอยู่ที่ไหนกัน แต่มันก็น่าจะชินแล้วสำหรับเธอ
เดินมาเคาะห้องคนขับรถอย่างแซ็กที่อยู่ในบริเวณคฤหาสน์
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ไอมิเคาะประตูแล้วยืนรออยู่เงียบๆ ไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดออกมา เช้าแบบนี้อีกฝ่ายยังอยู่ในชุดนอน
"คุณไอมิมีอะไรหรือเปล่าครับ" แซ็กถามด้วยสีหน้างัวเงีย วันนี้คนที่เขาดูแลไม่ต้องไปมหา'ลัยเขาจึงตื่นสายได้
"ไอมิขอยืมรถหน่อยได้ไหมคะ" ไม่ว่าเปล่าแบมือออกไปตรงหน้า
"ไปไหนครับ" แซ็กยังไม่ได้เอาให้ แต่เขาต้องถามก่อน แล้วยิ่งจะให้ไอมิไปคนเดียวเขาไม่เคยทำแบบนั้นอยู่แล้ว
"ไอมิจะไปซื้อชุดนักศึกษาค่ะ"
"งั้นรอก่อนนะครับผมขออาบน้ำแต่งตัวสิบนาที"
"ไม่ต้องๆ หรอกค่ะคุณแซ็ก" ไอมิรีบโบกมือห้าม
"คืองี้ค่ะ" ไอมิมองซ้ายมองขวา เมื่อพบว่าปลอดภัยจึงเอ่ย
"คุณแซ็กนอนต่อได้เลยนะคะ เดี๋ยวไอมิจะให้คนขับรถคุณออกไปเอง ก็เท่ากับว่าคุณไปกับไอมิ" เธอวางแผนมาเรียบร้อยเป็นอย่างดี หากรถของคุณแซ็กไม่อยู่นั่นเท่ากับว่าเขาพาเธอออกไปข้างนอกเอง
"แบบนั้นได้ยังไงกันครับ หากคุณนาธานรู้เข้าแย่แน่" แซ็กตกใจที่ไอมิคิดจะทำแบบนั้น
"ไม่รู้หรอกค่ะ" เขาคงไม่ตื่นเร็วๆ นี้หรอก ไอมิต่อประโยคหลังในใจ
เมื่อคืนผู้หญิงเบอร์หนึ่งของเขามาเรียกตัวขนาดนั้น เขาเคยเล่าให้ฟังตอนที่เธอยังเป็นเด็กรับใช้ว่าเฟียสเร่าร้อนมาก และอีกฝ่ายเอาใจเขาเก่งมากหล่อนคงไม่ปล่อยเขากลับมาแต่เช้าแน่นอน
"แต่ยังไงให้ผมพาไปดีกว่านะครับ เพราะเกิดคุณนาธานรู้เข้าเราจะแย่ทั้งคู่"
ไอมิถอนหายใจออกมาอย่างเซ็ง ลูกน้องของเขาก็เป็นลูกน้องเขาอยู่วันยังค่ำ
"ก็ได้ค่ะ งั้นไอมิขอนั่งรอในห้องได้ไหมคะ?" ไม่ว่าเปล่าหญิงสาวเดินเข้าไปโดยไม่รอเจ้าของห้องอนุญาต ท่ามกลางแซ็กที่หน้าเหวอ แต่ห้ามไม่ทันเพราะอีกฝ่ายเดินเข้ามานั่งรอที่โซฟาเรียบร้อย แล้วถ้าเขาไม่อยากให้เจ้านายหรือใครมาเห็นภาพแบบนี้เข้าเขาต้องรีบไปอาบน้ำแล้วรีบพาไอมิออกจากบ้านโดยด่วน
ระหว่างที่นั่งรอแซ็กอาบน้ำ ไอมิก็ไถโทรศัพท์มือถือเล่นไปพลางๆ ดูคอมเมนต์รูปที่เธอเพิ่งโพสต์เมื่อวานไป ส่วนใหญ่ชมเธอว่าน่ารัก น้อยนักที่จะเมนต์ออกไปในทางลามก แต่หญิงสาวไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่หรอกว่าใครจะยังไง
และสิบนาทีจริงๆ เงยหน้าขึ้นก็พบว่าคุณแซ็กมายืนอยู่ตรงหน้าของเธอแล้วในสภาพเรียบร้อย
"ไวมากค่ะคุณแซ็ก" ไอมิมองอย่างเหลือเชื่อ
"ผมว่ารีบไปดีกว่านะครับ" เขารีบเดินออกจากบ้านก่อนเลย พอไอมิตามมาเขารีบล็อกประตูบ้านแล้วสอดส่องสายตามองหา พอไม่เจอใครจึงโล่งใจ
แต่ทิศทางไปยังที่จอดรถกลับเห็นใครบางคนเดินผ่านมาทางนี้
"จะไปไหนกันแต่เช้า"
ไอมิเป่าปากอย่างเซ็ง แซ็กก้มหัวลงเล็กน้อย
ไม่ใช่เขาไม่เห็นว่าผู้หญิงของตัวเองเดินออกมาจากบ้านแซ็ก แต่เพราะเขาเห็นเขาถึงรีบลงมาจากคฤหาสน์
"นายครับเอ่อ.."
"ฉันถามว่าจะไปไหนกัน" นาธานในสภาพชุดคลุมอาบน้ำสีขาวแหวกแผงอกแกร่งอวดร่างกายกำยำอย่างคนที่ชอบออกกำลังกาย ใช้สายตาคมเข้มคาดคั้นอย่างต้องการคำตอบ
"ไอมิจะออกไปซื้อชุดนักศึกษาค่ะ จึงมารบกวนคุณแซ็ก"
"เดี๋ยวฉันพาไปเอง" เรื่องแค่นี้ทำไมไม่บอก ยังไงเขาก็กะพาไอมิไปซื้อเองอยู่แล้ว เอาให้มันยาวถึงตาตุ่มไปเลย เขาไม่ชอบให้ใครมองผู้หญิงของตัวเอง
ไอมิมองอีกฝ่ายใบหน้าบึ้งตึง เผาของเธอทิ้งแล้วจะมาทำดีกลบเกลื่อนอย่างนั้นเหรอ
"ทำไม มีอะไรสงสัย?" นาธานขมวดคิ้วแทบชนกันเมื่อไอมิเงียบไม่รับทราบ หญิงสาวเป็นคนเดียวที่ดื้อมาก ไม่ผิดหากใครจะบอกว่าไอมิสร้างเรื่องเมื่อลับหลังเขา ขนาดอยู่ต่อหน้าเธอยังกล้าทำ
ไอมิยังคงไม่ตอบ เพราะสงสัยก็มีปัญหา ไม่สงสัยก็มีปัญหาเธอจึงไม่ตอบเลย แล้วตื่นเช้าขนาดนี้ลงมายุ่งเรื่องของเธอ ผู้หญิงคนนั้นจะพอใจหรือเปล่าก็ไม่รู้ ลับหลังเขาเดี๋ยวก็มาหาเรื่องเธออีก
"ไปพักเถอะ" นาธานบอกแซ็ก ก่อนจะคว้าเอาแขนไอมิให้เดินตาม พอจะถึงห้องของเขาหญิงสาวขืนตัวออกเล็กน้อย
"ไอมิขอรอข้างนอกนะคะ"
"ข้างนอกมีที่นั่งที่ไหน" นาธานหันมาตำหนิ ตื่นมาก็มีเรื่องให้เขาต้องปวดหัวเลย
"งั้นไอมิลงไปรอด้านล่างก็ได้ค่ะคุณจะได้สะดวก"
"แล้วฉันจะไม่สะดวกตรงไหน?"
"ก็ตอนที่คุณแต่งตัวไงคะ"
"ทำไม" คราวนี้นาธานกระตุกยิ้มมุมปากพลางไล่ต้อนคนตัวเล็กจนแผ่นหลังติดประตูห้อง "เธอพูดอย่างกับว่าไม่เคยเห็นของฉันมาก่อนอย่างนั้นแหละ"
ไอมิมองอีกฝ่ายใบหน้าบึ้ง ปกติใครเขาไปนั่งดูคนอื่นแต่งตัวกัน
"หรือไม่จริง ใครที่บอกเอาอีกๆ"
"ไม่ใช่ไอมิแน่นอนค่ะ" หญิงสาวรีบออกตัว พลางคิดไปว่าเธอไม่น่าเคยพูด
"หึ ตามเข้ามา ฉันไม่อยากอารมณ์ไม่ดีในเช้านี้"
แน่สิ เมื่อคืนเขาคงอารมณ์ดีมากได้อยู่กับผู้หญิงนัมเบอร์วันของเขา
ไอมิจำยอมเดินเข้าไปในห้องอย่างปฏิเสธไม่ได้ ก่อนจะปลีกตัวเดินไปนั่งมุมหน้าต่างไม่ได้สนใจเจ้าของห้อง
นาธานปลีกตัวไปอาบน้ำ ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงเขาเดินออกมาพร้อมกับเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนขากระบอกอวดสัดส่วนความยาวของร่างกาย ก่อนจะหยิบแว่นตากันแดดที่วางเรียงรายในลิ้นชักขึ้นมาสวม เดินออกมาด้านนอกที่เป็นห้องนอนก็เห็นว่าไอมิกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่
"ไปกัน"
ไอมิปรายตาขึ้นมองอีกฝ่ายเล็กน้อย ก่อนจะหย่อนโทรศัพท์มือถือลงในกระเป๋าสะพายแล้วเดินตามหลังเขาออกไป แต่ยังไม่ถึงไหนผู้หญิงเบอร์หนึ่งของเขาก็มายืนดักทางเอาไว้เสียแล้ว
"คุณนาธานจะไปไหนเหรอคะ" เฟียสมีใบหน้าบึ้งตึงในเช้านี้เพราะเหตุการณ์เมื่อวาน เขาบอกว่าเธอเจ็บขนาดนี้เราคงมีอะไรกันไม่ได้เขาเลยกลับมานอนห้อง!
"มาทำอะไรที่นี่" เขาไม่ตอบคำถามคนที่ก้าวก่าย ทุกคนล้วนมีพื้นที่เป็นของตัวเอง และเวลานี้เขาอยู่ในพื้นที่ของตัวเองเช่นกัน หากไม่มีปาร์ตี้หรือทานข้าวร่วมกันทุกคนต้องอยู่ในที่ของตัวเองเท่านั้น!
"พอดี.." หญิงสาวหน้าชา แต่แล้วทำไมไอมิถึงมายืนอยู่ที่นี่ได้ล่ะถ้าอย่างนั้น
"เฟียสอยากให้คุณพาไปหาหมอได้ไหมคะ เฟียสรู้สึกว่ามันน่าจะอักเสบ"
"แล้วโจฮันล่ะ" เขาจะมีลูกน้องไว้คอยดูแลผู้หญิงของเขาทุกคน อำนวยความสะดวกให้ อยากไปไหนพาไปได้ทุกที่ แต่เขาไม่อนุญาตให้เที่ยวกลางคืน
"โจฮันท้องเสียค่ะ เฟียสเลยให้โจฮันไปหาหมอ คราวนี้เฟียสเลยรู้สึกปวดตุบๆ ที่แขนคล้ายมันจะอักเสบ คุณพาเฟียสไปหน่อยได้ไหมคะ หรือพอจะให้เฟียสติดรถคุณไปที่โรงพยาบาล จากนั้นเฟียสจะนั่งรถแท็กซี่กลับมาก็ได้ค่ะ" เฟียสทำน้ำเสียงและสีหน้าท่าทางน่าสงสารในประโยคสุดท้าย เธอรู้ว่าเขาไม่ได้ใจดำ
"งั้นคุณพาคุณเฟียสไปเถอะนะคะ เดี๋ยวไอมิให้คุณแซ็กพาไปก็ได้" เอ่ยจบแล้วหันหลังกลับไปยังบ้านของแซ็กอีกที
แซ็กตกใจเมื่อเปิดประตูออกมาเจอใบหน้าของไอมิ หญิงสาวกลับมาทำอะไรที่นี่
"คุณแซ็กพาไอมิไปหน่อยนะคะ"
"ครับๆ" ถึงยังไม่รู้เรื่องราว แต่คิดว่าต้องมีอะไรสักอย่างแน่นอน เขาจึงเดินกลับเข้าบ้านไปเอากุญแจ จากนั้นเราเดินไปยังที่จอดรถแล้วออกจากบ้านกัน
จังหวะที่รถติดไฟแดงไอมิมองออกไปด้านนอกอัตโนมัติ แต่ต้องชะงักไปเล็กน้อยกับสายตาที่มองมายังรถของเธอเพราะเธอนั่งข้างคนขับ ไอมิไม่ชอบนั่งด้านหลังเพราะเธอเองไม่ใช่เจ้านายขนาดนั้น ก็แค่อดีตคนใช้ที่เลื่อนขั้นขึ้นมาเป็นผู้หญิงของเขา
ทั้งด้านหน้าและด้านหลังรถของเขามีลูกน้องคอยคุ้มกันอยู่ราวห้าถึงหกคัน
ไอมิดึงสายตากลับมา ไม่ถึงสิบวินาทีไฟจราจรก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว หางตาเธอเห็นแล้วว่าเขาเลี้ยวซ้าย ส่วนรถของเธอกับคุณแซ็กตรงไปที่ห้างสรรพสินค้า