มาเฟียขังรัก

ตอนที่ 3 ไม่ต้องกลัว

นาธานเลิกคิ้วถามว่ามีอะไร

"คุณทานข้าวอิ่มหรือยังคะ ไอมิอยากเล่นน้ำตรงกลาง" คนตัวเล็กขาถึงเพียงขอบสระไม่กล้าแหวกว่ายไปไกลเพราะว่ายน้ำไม่เป็นเอ่ยถามเสียงหวาน ทั้งที่เขาเพิ่งเผาชุดนักศึกษาเธอทิ้งแต่ไอมิยังคงทำเหมือนว่าไม่มีอะไร

"คุณนาธานเขาเพิ่งทานไปได้ไม่กี่คำจะอิ่มได้ยังไงกันไอมิ" เฟียสที่คราวนี้ทำเป็นแสนดีเอ่ยบอกเสียงอ่อนเสียงหวานราวกับว่าทุกคนอยู่ด้วยกันอย่างสมานฉันท์กลมเกลียว

ไอมิทำหูทวนลม หากแต่อย่างนั้นยังใช้สีหน้าออดอ้อนราวกับต้องการคำตอบจากอีกฝ่ายเพียงคนเดียวว่าจริงใช่ไหม เพราะเธอเห็นเขาไม่ค่อยทานตั้งแต่แรกเลยไม่แน่ใจว่าเขาทานช้าหรือแค่กินไปอย่างนั้น

อย่างที่เธอรับรู้มาตลอดว่ามื้อเย็นเขาไม่ค่อยทาน เน้นเพียงจิบไวน์ก่อนนอน เพราะเธอที่ดูแลเขามาตลอดก่อนที่จะได้เลื่อนขั้นขึ้นมาเป็นผู้หญิงของเขา เช้าหรือก่อนเข้านอนจะใช่ใครถ้าไม่ใช่คนที่เคยมีแค่ตำแหน่งเด็กรับใช้อย่างเธอ

"ปกติฉันไม่ค่อยทานตอนเย็น"

คำตอบที่ออกจากปากของนาธานทำเอาทุกคนที่นั่งอยู่ไม่ไกลหน้าเจื่อน คนที่เสนอหน้าอย่างเฟียสกำหมัดแล้วกำหมัดอีก

"เพราะไอมิไม่ค่อยจัดมื้อเย็นให้คุณทานใช่ไหมคะ จัดแต่อะไรก็ไม่รู้เลยทำให้คุณติดเป็นนิสัย"

"ฉันไม่ได้เด็กขนาดที่ไม่รู้ว่าอะไรควรกินอะไรไม่ควร" นาธานหันไปตำหนิคนที่พูดไม่เข้าหูเมื่อกี้ นั่นจึงทำให้คนที่ได้ยินไม่ผิดอย่างไอมิว่าคราวนี้เขาเข้าข้างเธอจึงยิ้มเยาะในใจ หัวใจของหญิงสาวเต้นเป็นจังหวะเร็ว

"งั้นคุณลงมาสอนไอมิว่ายน้ำหน่อยนะคะ ที่คุณบอกเมื่อคืนว่าจะสอนว่ายน้ำ ไอมิมาทวงสัญญาค่ะ"

"อืมได้สิ" นาธานไต่ลงไปในสระ ความลึกตรงขอบสระไม่เท่าไหร่แต่ตรงกลางค่อนข้างลึกมาก สำหรับเขาและผู้หญิงทุกคนที่มีส่วนสูงมากกว่าร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตรไม่เป็นอันตราย แต่ยกเว้นไอมิเพียงคนเดียวที่ตัวเล็กกว่าใครเพื่อน หญิงสาวสูงเพียงหนึ่งร้อยห้าสิบแปดเซนติเมตรเท่านั้น

นาธานเดินเข้าไปรับสาวน้อยในชุดว่ายน้ำทูพีชสีขาวมาอุ้ม ขาเรียวทั้งสองข้างตวัดรัดรอบเอวของเขาทันที สองแขนคล้องที่คอ ส่วนมือทั้งสองข้างของนาธานโอบอุ้มใต้สะโพกกลมกลึง ใบหน้าเหยเกกับท่าทางเก้ๆ กังๆ ที่มองก็รู้ว่าไอมิกลัว

"ฉันไม่ปล่อยเธอจมหรอกน่า.."

"ไอมิเคยจมน้ำมาก่อนค่ะ"

"งั้นเหรอ.." เขาเพิ่งรู้ "แต่ก็ยังกล้าชวนฉันลงมาเล่นน้ำนี่นะ"

"ไอมิอยากให้คุณสอนนี่คะ คุณสอนไอมินะคะ"

"เอาสิ" ก่อนที่นาธานจะพาหญิงสาวเดินถอยหลังอีกนิดหน่อย จากนั้นค่อยๆ ปล่อยขาเรียวที่รัดเอวของเขาออกทีละนิด

"ไม่ต้องกลัวฉันจะประคองเธอเอง"

ไอมิรวบรวมความกล้าอีกครั้งก่อนจะพยักหน้า จากนั้นค่อยๆ เป็นฝ่ายดึงขาเรียวกลับคืนมายืนเอง ทว่ายังกอดคอของเขาแน่นอยู่

"ฉันอยู่ตรงนี้เอง เธอจะกลัวทำไมหืม หึหึ" คราวนี้นาธานขำอย่างเอ็นดู "ฉันจะประคอง ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาตินะ ใช้สองขาตีน้ำแบบนี้" เขาประคองขาเรียวให้ได้ระดับเมื่อจับอีกฝ่ายคว่ำหน้า

"สองมือแหวกว่ายลองทำดู"

ไอมิค่อยๆ ทำอย่างที่เขาบอก เธอทำให้เขาดูหนึ่งรอบก่อนจะหันไปถาม

"แบบนี้เหรอคะ"

"ใช่ ลองดู ฉันจะเดินตามเธอไป"

ทั้งสองทำราวกับว่าพื้นที่นี้มีเพียงพวกเขาสองคน และบ่อยครั้งที่หญิงสาวทั้งห้าถูกทำให้รู้สึกว่าอีกฝ่ายมักลืมพวกเธอ!

"คุณนาธานคะพวกเราอิ่มแล้วค่ะ"

นาธานละสายตาออกจากใบหน้าจิ้มลิ้ม มองอีกห้าสาวในชุดว่ายน้ำสุดเซ็กซี่ในแบบที่แต่ละคนชอบ กำลังก้าวขาลงมาในสระน้ำ แต่ละคนล้วนมาล้อมตัวเขาทั้งนั้น ต่างหยิบไวน์ลงมาด้วยเพื่อชนแก้ว จึงทำให้คนที่ขาไม่ถึงพื้นในระดับตรงกลางอย่างไอมิถูกปล่อยลงไป

นาธานเกือบคว้าเอาไว้ไม่ทันแล้ว เขาหันไปตวัดสายตาใส่คนที่เหลือ

"ทำบ้าอะไรฮะ!"

คราวนี้ทุกคนต่างเงียบ ยืนกำมืออยู่ในน้ำ

นาธานรีบพาร่างเล็กที่กำลังสำลักน้ำขึ้นจากสระ จากนั้นอุ้มเข้าไปในบ้านไปยังห้องนอนของเขาทันที

"เป็นไงบ้าง" เขาอุ้มไอมิเข้ามาในห้องน้ำของตัวเอง ให้อีกคนนั่งบนเคาน์เตอร์ได้ระดับความสูงที่พอดีกัน จนหญิงสาวเริ่มสำลักน้อยลง

สีหน้าที่เขาทำเหมือนว่าเป็นห่วงเป็นใยเธอทำให้ไอมิรู้สึกแปลกๆ ในใจ ตั้งแต่เธอกลายมาเป็นผู้หญิงของเขามาก็มีบ้างที่เขาดูอ่อนโยน และเหมือนจะกลับไปเป็นคนเดิมบางเวลาคือตำหนิถากถาง สรุปว่าเขาจะดีหรือร้ายกับเธอกันแน่

"ไอมิไม่เป็นไรแล้วค่ะ" หญิงสาวหันหน้าหลบไปอีกทางเมื่อเขาเอามือโอบรอบแก้มของเธอ ไม่อยากหวั่นไหวกับการกระทำแบบนี้

"ไอมิกลับเลยนะคะ" หญิงสาวกระโดดลงจากเคาน์เตอร์แล้วเตรียมจะเดินออกจากห้องแล้วกลับบ้านหลังเล็กของเธอ ทว่ากลับได้ยินประโยคอะไรบางอย่างดังขึ้นมาก่อน

"คืนนี้เธอมานอนที่นี่กับฉันก็แล้วกัน" ไอมิชะงัก เมื่อคืนก่อนเธอก็นอนกับเขา ทำหน้าที่แทนโบราจนได้รับแววตาเกลียดชัง คืนนี้เขายังจะให้เธอนอนด้วยอีกเขากำลังคิดอะไรอยู่

นาธานเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนตัวเล็ก ก่อนจะอุ้มอีกฝ่ายขึ้นแนบอกในท่าเจ้าสาวแล้วเดินกลับเข้าห้องน้ำ วางอีกคนลงในอ่างจากุชชี่หรูแล้วก้าวเข้าไปนั่งด้วยกัน

จัดการเปิดน้ำอุ่นๆ เพื่อคลายความเมื่อยล้าด้วยกันทั้งคู่ ใช้เวลาอาบน้ำแช่ตัวอยู่ประมาณสามสิบนาทีก็พากันขึ้นจากน้ำ คราวนี้ไอมิไม่ได้ถูกอุ้มออกมาแล้ว ทว่าพอเดินมาถึงเตียงนอนร่างเล็กกลับถูกคร่อมตัวลงมา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูห้องทำให้นาธานหยุดชะงัก ก่อนจะตวัดสายตาไปยังประตูพร้อมทั้งร่างสูงที่เดินไปเปิดออกดูด้วยความหงุดหงิด แต่ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นใบหน้าเปื้อนน้ำตาอาบแก้มของเฟียส

"เป็นอะไร.." ถามยังไม่จบแต่อะไรบางอย่างทำให้นาธานต้องมองต่ำลงที่แขนของหญิงสาว ตกใจเมื่อพบว่ามันเป็นเลือด!

"เป็นอะไรเฟียส! ไปโดนอะไรมา" นาธานก้าวขาออกจากห้องก่อนจะปิดประตูลง จับแขนของเฟียสขึ้นดูด้วยความเป็นห่วง

ไอมิกระชับเสื้อคลุมอาบน้ำแล้วเดินไปที่ประตู ก่อนจะค่อยๆ แนบใบหูลงไปเพื่อฟัง

"เฟียสโดนแก้วบาด คุณทำแผลให้เฟียสหน่อยได้ไหมคะ ไม่ต้องทำสวยก็ได้ แม่บ้านมือหนักกันทั้งนั้นเลยเฟียสเจ็บค่ะ" หญิงสาวบอกเสียงสั่น วันศุกร์เป็นคิวของเธอ เขายังจะให้เด็กนี่มาทำแทนบ้ามากๆ

นาธานนิ่งไป พลางนึกถึงคนในห้อง เขาบอกไอมิไปแล้ว

"คุณเคยทำแผลให้เฟียสครั้งนั้นจำได้ไหมคะ" ครั้งที่เธอเดินเหยียบแก้ว

นาธานพยักหน้าเบาๆ

"คุณทำแผลให้เฟียสอีกครั้งนะคะ"