หลังจากโมนากับแพรวากินข้าวอิ่มแล้วก็มาเรียนในช่วงบ่ายจนเรียนคาบสุดท้ายเสร็จ ขณะที่สองสาวกำลังเดินออกจากห้องเรียนเพื่อไปรอทำกิจกรรมรับน้องต่อ โมนาที่กำลังถือโทรศัพท์เดินอยู่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีคนโทรเข้ามาหาเธอ เมื่อเห็นว่าเป็นแม่โทรมาโมนาก็กดรับสายทันที ส่วนแพรวาก็เดินไปเงียบๆ โดยไม่พูดอะไรเพราะเห็นเพื่อนกำลังจะคุยโทรศัพท์กับปลายสาย
“ค่ะแม่”
(เรียนเสร็จยังลูก)
“เสร็จแล้วค่ะแม่ กำลังจะไปรอทำกิจกรรมรับน้องค่ะ แม่มีอะไรรึเปล่าคะ”
(ถ้าไม่ทำกิจกรรมรับน้องจะเป็นอะไรมั้ยลูก พอดีมีงานตัดชุดด่วนเข้ามาต้องส่งลูกค้าพรุ่งนี้แม่เลยอยากให้มาช่วย แม่กับพ่อทำสองคนกลัวไม่ทัน)
“งั้นเดี๋ยวหนูให้ยัยแพรลากับรุ่นพี่ให้ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูไปช่วยนะคะ”
(โอเคจ้ะลูก งั้นแม่วางนะ)
“ค่า”
เมื่อคุยกับแม่เสร็จโมนาก็วางสายทันที
“มีอะไรหรอแก”
แพรวาเอ่ยถามโมนาขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนวางสายแล้ว
“พอดีมีลูกค้าเอางานด่วนมา
