ธีร์…
“เป็นคนเดียวกับคนที่มึงบอกให้กูส่งคนไปกระทืบมัน เพราะไม่อยากให้มันเป็นก้างขวางคอมึงกับคนที่มึงกำลังจีบ”
“ใช่เฮีย”
“แล้วที่มึงพามันมาที่นี่ เพราะจะส่งมันให้กูกระทืบด้วยหรือเปล่า”
“…”
บางครั้งผมก็หวังอะไรมากเกินไป… หวังว่าจะมีเพื่อนหรือใครสักคนที่อยากอยู่ข้างเราจริง ๆ อยากมีใครสักคนที่ไม่คิดทำร้ายเราและดีกับเราอย่างเสมอต้นเสมอปลาย จนลืมไปว่าผมไม่คู่ควรที่จะมีอะไรแบบนั้น
“ธีร์…”
เสียงทุ้มของใครบางคนที่ฟังกี่ครั้งผมก็ยังรู้สึกว่าอบอุ่นและรู้สึกปลอดภัยกว่าเสียงของใครดังขึ้น ทำให้ผมที่กำลังยืนนิ่งอยู่หน้าประตูต้องหันกลับไปมอง
“พี่ธาม…”
ผมส่งยิ้มบาง ๆ ไปทักทายคนคนตรงหน้า ขณะที่พี่เขาเองก็เดินเข้ามายืนอยู่ใกล้ ๆ ผมเหมือนกัน
“ธีร์มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง รู้จักไอ้ทัพด้วยเหรอทำไมถึงมาอยู่หน้าห้องมัน”
“ธีร์มาสมัครงานครับ จะเริ่มงานเร็ว ๆ นี้แหละ”
“อ่อ งั้นเหรอ”
“งั้นธีร์ขอตัวก่อนนะครับ
