เกื้อ:
ผมลืมตาตื่นขึ้นมา มองเห็นเพดานสีขาว กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้ง มันใจได้แน่ๆแล้วว่าผมอยู่ที่โรงพยาบาลแน่ๆๆ ผมกวาดสายตามองไปรอบๆเจอ เจ้านายทั้ง 4 คนของผมนั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับกันทุกคนเลย
"อื้มม นายคับ"เกื้อพูดขึ้นทันที
"ไอ้เกื้อเป็นไงบ้างว่ะ "ภูวิ่งเข้ามาคนแรก และต่อมาก็มามุงกันที่เตียงของผม
"ไม่เป็นไรคับ นายเป็นอะไรใหมคับ"เกื้อถามขึ้น
"บอกว่าให้เรียกพี่ ไอ้นี้เดี๋ยวปั๊ด"ต้อมพูดขึ้น
"โอ้ๆๆ ผมเจ็บอยู่นะคับพี่"เกื้อพูดขึ้น
"หิวใหม เดี๋ยวไปเอาของกินกับผลไม้มาให้"กล้าถามขึ้น
"นิดหน่อยคับ"หลังเกื้อพูดจบกล้ากับต้นก็เดินไปเอาผลไม้ทันที
"ขอบใจมากนะเกื้อ ถ้าแกไม่มารับกระสุนแทนฉันปานนี้คนที่นอนอยู่บนเตียงนี้คงเป็นฉัน "ภูพูดขึ้น
"ไม่เป็นไรคับ ชีวิตผมไม่มีใคร แต่ชีวิตนาย เอ้ย ชีวิตพี่ มีคุณท่านนะคับ"เกื้อพูดขึ้น
"ฉันตัดสินใจจะบอกแม่เรื่องนี้ว่ะ ความรุนแรงมันอาจจะเพิ่มมากขึ้น กว่านี้ก็ได้
