ตอนที่ 47
“ก็ผมเมื่อยนี่นา อย่าดื้อได้ไหม ผมสั่งให้ทำอะไรก็ทำเถอะ” แอนโทนี่รู้สึกหงุดหงิดที่ถูกขัดใจ ก่อนกระชากแขนหญิงสาวให้เดินตาม
“นี่คุณ ปล่อยสิ ฉันทำข้าวต้มอยู่นะ” พัทตราร้องห้ามอย่างเหนื่อยใจ
“ช่างมันเถอะน่า” แอนโทนี่ใช้แรงดึงร่างบางมาด้วยความหงุดหงิด ก็เธอเล่นดื้อแพ่งแบบนี้ เดี๋ยวได้เจอดีแน่แม่ม้าพยศ
“คุณนี่นะ เอาแต่ใจชะมัดเลย” พัทตราบ่นอุบ ออกอาการขัดขืนไม่ยอมเดินตามง่ายๆ
“ที่รัก ถ้าไม่เดินตามผมมาดีๆ ผมเหนื่อยเมื่อไหร่ รู้ใช่ไหมว่าบทลงโทษจะเป็นยังไง” เสียงทุ้มกล่าวอย่างคาดโทษ แค่ไม่กี่วินาทีก็ได้ผล เมื่อพัทตรายอมเดินตามไปแต่โดยดี ริมฝีปากอิ่มก็แอบขมุบขมิบสวดส่งเจ้าของแผ่นหลังกว้างที่เดินผิวปากอย่างอารมณ์ดี พัทตรานึกอยากจะยกแจกันราคาแพงทุ่มสักทีสองที จะได้เลิกบ้าอำนาจเอาแต่สั่งๆ เธอราวกับทาส จะดีด้วยก็บทที่อยากจะรัก ครั้นไม่พอใจก็มักแต่จะใช้คำขู่สารพัด
ภายใต้สายน้ำเย็นฉ่ำที่ไ
