ตอนที่ 46
“จะอายทำไม เอาแขนออกน่า ที่รัก” คำสั่งที่แฝงความมีอำนาจนั้น ทำให้พัทตรายอมเปิดตาขึ้นมามองชายตรงหน้า สิ่งที่เธอเห็นคือร่างกำยำและใบหน้าหล่อเหลา ซึ่งแทบจะจ่อชิดอยู่ที่ใบหน้าของเธอ สายตาคู่คมบ่งบอกว่าเอาเรื่องเธอแน่ถ้าเธอไม่ยอม ดังนั้นแม้จะเขินอายสักเพียงใด พัทตราก็ยอมจำนนแต่โดยดี เมื่อรู้ตัวดีว่าเป็นแค่นางบำเรอจะมีสิทธิ์อะไรไปขัดใจเจ้าหนี้เฉกเช่นเขาได้
“ดีมากที่รัก แล้วก็อย่าขัดใจผมอีกนะ...เพราะผมไม่ชอบ รู้ตัวบ้างสิว่าคุณน่ะมีหน้าที่บริการผม” สิ้นคำสั่งที่เขามักจะใช้มันบีบบังคับให้เธอยอมแต่โดยดี ชายหนุ่มก็โน้มตัวลงมาจูบเรียวปากอ่อนนุ่มของเธอ ก่อนที่จะใช้สองมือกอบกุมทรวงอกอวบอิ่มที่ล้นฝ่ามือ แล้วเคล้าคลึงตามแรงปรารถนาที่พร้อมจะแผดเผาเธอและเขาให้มอดไหม้ ยอดทรวงสีชมพูเริ่มชูเด่นตอบสนองมือของเขาอย่างหน้าไม่อาย แอนโทนี่ก้มหน้าลงใช้ปลายลิ้นตวัดลามเลียดื่มด่ำอย่างอ้อยอิ่ง
“อื้อ...” เม
