หลิวชิงเย่วโถมตัวกอดผู้พันเว่ยทั้งน้ำตา อาจจะเป็นความรู้สึกส่วนลึกๆ ที่ติดอยู่ภายในใจของร่างนี้ แม้จะรู้ว่ายังมีญาติหลงเหลือ แต่ทุกคนนั้นคอยแต่จับจ้องผลประโยชน์ที่พ่อของร่างนี้ทิ้งไว้ให้ ส่วนแม่นั้นจะเรียกว่ามีหรือไม่มีดีเพราะทิ้งเธอไปแต่งงานใหม่ตั้งแต่เธอจำความไม่ได้ ความผูกพันจึงไม่มีเหลือให้ใครเลย นอกจากพ่อและลุงเว่ยคนนี้
ผู้พันเว่ยรับรู้ถึงอาการสั่นเทาของหลานสาว บวกกับน้ำตาที่เปื้อนเสื้อตรงหน้าอกของเขาจนชุ่ม ผู้พันเว่ยจึงมองหน้ามู่ยวี่เฉินเพื่อถามว่าเกิดอะไรขึ้น
“ท่านให้เธอเป็นคนเล่าให้ฟังดีกว่านะครับ”
มู่ยวี่เฉินอยากให้หลิวชิงเย่วเล่าเองดีกว่า เพราะยังไงก็เป็นเรื่องส่วนตัวและเกี่ยวพันกับคำสั่งเสียของผู้พันหลิว หากจะบอกว่าเขาไม่รู้จักเธอมาก่อนนั้นคงไม่ใช่ แต่เพียงแค่เห็นผ่านๆ และรู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของผู้พันหลิวเท่านั้น เมื่อพูดถึงต้องท้าวความไปตั้งแต่ที่เขามาเป็นพลทหารแล้ว
หลิวช
