“พี่ใหญ่ พี่ชิงเย่วกลับมาแล้วเหรอครับ”
มู่หยางกำลังพรวนดินข้างบ้านเพื่อจะลงเมล็ดผักที่พี่สะใภ้บอกไว้เมื่อวาน เมื่อเห็นว่าพี่ชายและพี่ชิงเย่วมาแล้วจึงรีบวิ่งเข้ามาหาด้วยความดีใจ ส่วนมู่ฟ่านปิงทันทีที่ได้ยินเสียงของสองคนกลับมาบ้านแล้วจึงรีบเอาน้ำเย็นๆ เข้ามายื่นให้พี่ๆ ทั้งสองคน
“อืม พี่กลับมาแล้ว แต่ต่อไปอาหยางกับเสี่ยงปิงต้องเรียกชิงเย่วว่าพี่สะใภ้ เข้าใจหรือเปล่า” มู่ยวี่เฉินส่งเสียงดุให้น้องทั้งสองคน แต่แววตานั้นกลับยิ้มแบบไม่อาจจะปิดบังได้ว่าเขานั้นมีความสุขแค่ไหน
มู่หยางและมู่ยวี่เฉินทำสีหน้าไม่เข้าใจอยู่เล็กน้อยก่อนจะทบทวนคำพูดพี่ชาย เมื่อคิดได้ทั้งสองคนจึงยิ้มกว้าง “เย้! /ไชโย!”
มู่หยางและมู่ฟ่านปิงกระโดดด้วยความดีใจและยิ่งย้ำชัดขึ้นมาเมื่อพี่ชายนำทะเบียนสมรสยื่นมาให้น้องทั้งสองคนดู
“ต่อไปเราเป็นครอบครัวกันจริงๆ แล้วนะ” หลิวชิงเย่วยิ้มบอกน้องทั้งสองคน แม้ว่าจะเป็นเพียงพี่สะใภ
