พาฝันที่วิ่งขึ้นไปหลบอยู่บนห้องเพราะไม่อยากเจอสายตาดุดันของพี่หมอของเธอ เธอล้มตัวลงนอนบนที่นอนหนานุ่มอย่างกับคนไม่มีเรี่ยวแรง เธอไม่เคยเห็นหมอภัทรในสีหน้าถมึงทึงและแสดงออกถึงความเฉยชาแบบนี้มาก่อน พี่หมอแสนดีของเธอวันนี้เป็นอะไรไป ทำไมถึงได้ไม่สนใจเธอแบบนี้ แถมในตอนนี้ก็ยังออกไปส่งหมอรินอีก คิดแล้วเธอก็ยิ่งเศร้าใจจนไม่อยากจะออกไปเจอหน้าใคร
เวลาผ่านไปราว ๆ หนึ่งชั่วโมงรถหรูก็ได้ขับมาจอดหน้าบ้าน คราวนี้เป็นรถของหมอภัทรเจ้าของบ้านหลังนี้ เขาเข้ามาในบ้านแล้วแต่ก็ไม่ได้เข้ามาตามหาหญิงสาวที่วิ่งขึ้นมาก่อนหน้านั้น
“นี่พี่หมอโกรธเราจริงๆ เหรอ”
พาฝันบ่นพึมพำขณะที่ยืนอยู่ริมหน้าต่าง เธอมองเห็นเหตุการณ์ว่าหมอภัทรกลับเข้ามาแล้ว และเธอก็ได้ยินเสียงเดินของเขาเลยห้องของเธอไป
หมอภัทรเข้าไปนั่งอยู่โต๊ะคอมพิวเตอร์ตรงมุมห้องที่เขาเอาไว้ใช้ทำงานขณะอยู่ที่บ้าน ใบหน้าหล่อเหลาแหงนมองเพดานห้อง เปลือกตาค่อยๆ ป
