หญิงสาวนอนคิดไม่ตกหันเรือนกายไปทางซ้ายทีขวาทีอยู่บนเตียงนอนหนานุ่มด้วยความกระวนกระวายใจที่ชายหนุ่มหายออกไปส่งเพื่อนสาวของเขาเป็นเวลานานสองนานแต่ยังไม่กลับเข้าบ้านมาสักที
ทางด้านหมอภัทรเมื่อขับรถไปส่งหมอรินถึงคอนโดแล้วเขาก็รีบกลับบ้านทันทีเพราะเป็นห่วงที่ปล่อยให้พาฝันนอนอยู่บ้านคนเดียว
เสียงรถหรูเคลื่อนตัวเข้ามาจอดหน้าบ้าน หมอภัทรก้าวลงจากรถได้ก็ตรงดิ่งขึ้นมายังห้องของหญิงสาวทันที
“พาฝันครับ หลับรึยัง”
หญิงสาวแม้จะยังไม่ได้นอนแต่เธอก็ไม่ยอมตอบกลับเขาไปแต่อย่างใด หมอภัทรเห็นว่าช่องของประตูด้านล่างนั้นมืดสนิทไร้แสงไฟลอดผ่านและไม่มีเสียงตอบกลับจากคนภายในห้องจึงได้กลับห้องของเขาไป
เฮ้อ~ เสียงถอนลมหายใจคราแล้วคราเล่าของคนที่นอนคิดมากอยู่ในห้อง ไม่ว่าเธอจะพยายามข่มตานอนยังไงมันก็ไม่เป็นผล เสียงแว่วของหมอรินที่เอ่ยกับเธอเมื่อช่วงค่ำยังดังกึกก้องอยู่ในโสตประสาทราวกับว่าเธอได้มากระซิบกระซาบพูด
