EP.8 หยุดคิดถึงเขา
1473 คำ
ฮึกกก ฉันตกใจเหมือนกันที่ตัวของฉันแนบไปกับเขา เลยพยายามจะผลักออก อย่างไร้สติ
ใครจะไปคิดว่า ฉันจะต้องกอดกับพี่ชายของเพื่อนสนิทโดยเปลือยเปล่าแบบนี้ต่อหน้า ผู้ชายอีกหลายคน
ฉันตกใจมากจริงๆ และทำอะไรไม่ถูก มันเกิดขึ้นไวมากจนพูดอะไรไม่ออก
“ ผมว่าพี่เจบีเมาแล้วนะ ออกไปข้างนอกเถอะครับ ” เสียงออทั่มพูดนิ่มๆ กับนายโรคจิตหน้าหวานนั่น
“ไม่เอา จะกินนมก่อนนอน น้องสาวจ๋าาาา น้องคนสวย ” พี่คนนั้นยังส่ายหน้าไปมาเหมือนเด็ก ๆ
“ ไอ้เชี้ยเจบี มึงนะมานี่เลย เมาแล้วหื่นตลอดเวลา ขอโทษนะออทั่ม ๆ ขอโทษน้องด้วยนะ ” พี่หน้าหล่อเดินตรงเข้ามากระชากคอเสื้อผู้ชายหื่นๆ คนนั้น โดยสายตาเขาไม่ได้มองมาทางฉันและออทั่มสักนิด
“ขาว สวย หมวย อึ๋ม ไม่ปายไหน กูจะนอนตรงนี้ จะนอนที่นี้ ” เขาพยายามจะพุ่งตัวเข้าหาฉัน
“ ไอ้เจบี อย่าให้กูต้องตามไอ้วินมาใช้กำลังกับมึงนะ ไอ้เวร ” เสียงพี่หน้าหล่อพูดอย่างลนลาน
“ ไม่เป็นไรพี่ดีเลย์ จริง ๆ พี่วินเทอร์ก็บอกไว้แล้วว่าให้ขึ้นบ้านกันให้หมด เหลือบางคนเนี้ยแหละที่ฟังไม่รู้เรื่อง ” ออทั่มจงใจเหน็บแนมฉัน
แต่เดียวนะ ก็เมื่อกี้นายไม่ได้เตือนแบบละเอียดนี้ ใครจะไปรู้ละ ฉันยืนตัวสั่นๆ ในอ้อมกอดของเขา
“ ไอ้ดีเลย์ กูชอบน้องคนนี้ จาเอาา จาเอาาาา มึงดูสิๆ ” เสียงงอแงของผู้ชายบ้านั่นยังร้องบ่นๆ และพยายามจะชวนพี่ดีเลย์หันมามองทางฉัน
“ ไม่ต้องกลัวไปหรอกน่า ” เสียงของออทั่มทำให้ฉันอุ่นใจขึ้นเยอะ
ฉันกอดออทั่มไว้แน่นอย่างลืมตัว กลัวว่าคนอื่นจะเห็นหน้าอกคัพใหญ่ที่แม่ฉันให้มาเยอะเกินไป... ไอ้บ้าเอ๊ยยย เมาแล้วมาดึงสายบิกินนี่ฉันทามมายยยยย
และในที่สุด พี่สุดหล่อก็ลากตัวเพื่อนของเขาไปจนได้
...
..
.
“ ตกใจหรอ? ” เสียงทุ้มๆ ของออทั่มเรียกให้สติของฉันกลับมาอีกครั้ง
ใครจะไม่ตกใจ อยู่ก็เกิดอะไรบ้าๆ แบบนั้นขึ้น
“ ใจเธอมันเต้นแรงมาก ” ออทั่มขมวดคิ้วนิดๆ
ฉันรีบผลักเขาออกทันที แต่เขากับไม่ยอมปล่อยมือออกง่ายๆ
“ อยากให้ผู้ชายทั้งบ้านเห็นนมคัพ D ของเธอมากนักรึยังไง หรือว่าจริงๆ แล้วเธออยากจะโชว์ ” ออทั่มขู่และมองไปรอบๆ
“ แสดงว่านายเห็นงั้นหรอ? ” ฉันวีนขึ้นทันที
“ ก็เออดิ ” เขาพูดเสียงขุ่นมัวๆ
ฉันหน้าถอดสีทันที แล้วฉันจะมองหน้าเขาได้ยังไงกันละ ฉันหลบสายตาทันที
ออทั่มมองไปรอบๆ ก่อนจะค่อยๆ ถอดเสื้อยืดสีขาวของเขาออกและสวมทับให้ฉัน มือเขาก็สั่นอยู่นิดๆ
ออทั่มเหลือแค่กางเกงนอนขายาว กับท่อนบนที่เปลือยเปล่า
ฉันกับเขายืนนิ่งๆ อยู่สักพัก ฉันไม่กล้าสบตา ไม่กล้ามองหน้าและพูดอะไรทั้งนั้น
“เออ ฉันว่าเธอควรขึ้นไปหาที่นอนได้แล้วล่ะ มันดึกแล้ว ” ออทั่มพูดแต่ไม่มองหน้าฉัน
“ ใช่ ฉันต้องไปหายัยซัมเมอร์ ” ฉันก็พยักหน้าก่อนจะรีบหันหลังให้ออทั่มทันที
ฉันรีบเดินขึ้นบันไดไปทันที โดยไม่คิดจะหันหลังมามองหน้าเขา
เห็นหน้าอกของฉันหมดเลยงั้นหรอ?? โอ๊ยยย เฮเลนนะเฮเลนทำไมซวยได้ขนาดนี้
ห้องนอนยัยซัมเมอร์
และก็เป็นไปตามที่คาด คุณหนูซัมเมอร์หลับคาโซฟาพร้อมไปกับชุดคลุมอาบน้ำของฉัน และเครื่องนวดหน้าของนาง
“ ยัยเพื่อนบ้า รู้มั้ยว่าเมื่อกี้ฉันไปเจออะไรมา ” ฉันพูดกับซากศพของยัยซัมเมอร์ที่นอนนิ่งอยู่บนโซฟา
“ซัมเมอร์ลุกไปนอนบนเตียงดีๆ ” ฉันปลุกยัยเพื่อนขี้เซาที่ดูเหมือนจะง่วงเงีย จนมันก็ยอมเดินไปที่เตียงทั้งที่ยังไม่ลืมตาแบบนั้นแหละ
...
...
..
ยัยซัมเมอร์ยังคงนอนหลับสนิท แต่ก็มีละเมอกอด ละเมอหอมบางตามปกติของนาง แต่...นั่นไม่ใช่ปัญญาใหญ่ เพราะไม่ว่าจะนอนท่าไหน ตรงไหน ฉันก็ นอน ไม่ หลับ!!!
ต่อให้นับแกะเป็นล้านตัวก็ไม่หลับ!!!
ลุกขึ้นมานั่งสมาธิก็ไม่ยอมหลับ!!!
ฉันค่อยเอามือลูบปากเบาๆ เหมือนกำลังคิดถึงจูบของใครบางคน
ใจเต้นแรงจริงๆ ด้วยแฮะ...ตัวของฉันดูเล็กไปเลย เมื่ออยู่ในอ้อมแขนของใครสักคน และยังจำกลิ่นน้ำหอมของเขาได้ดี เขาว่ากันว่า ลูกสาวส่วนมากอยากผู้ชายแบบพ่อของตัวเอง ความอบอุ่น แสนดี ดูแลเราได้ ...จริงมั้ย??
ฉันเป็นบ้าอะไรเนี้ย?? ฉันคงไม่ได้กำลังจะ...
“ พี่ออทั่ม กอดๆๆ ” เสียงยัยซัมเมอร์ก็ละเมอแทรกขึ้นมาทันที
“ นี่ฉันคิดเรื่องบ้าอะไรอยู่กันแน่ เฮเลน เธอต้องบ้าแล้วแน่ๆ ” ฉันพูดกับตัวเอง ก่อนจะข่มตาให้นอนหลับอย่างทรมาน
ฉันไม่มีทางหลงคารมคนเจ้าชู้ ท่องเอาไว้ๆๆๆๆๆๆ ใช่ค่ะฉันสั่งให้ตาหลับได้ แต่สั่งให้สมองกับหัวใจหยุดตีกันไม่ได้จริงๆ
แต่....ผู้ชายแบบพ่อของเธอ ก็คือผู้ชายเจ้าชู้ ไม่รู้จักพอ อบอุ่นแสนดี แต่ทำแบบนี้ให้กับสาวๆ ทุกคนบนโลก
และวันหนึ่งเธอก็จะต้องเสียงใจไปจนตาย เหมือนแม่ของเธอ เฮเลน...
......Morning .....
หลังจากที่ยัยซัมเมอร์ตื่นมาได้ นางก็นั่งนวดหน้าแต่เช้าเลยค่ะ รอยช้ำและบวมหายไปเยอะแล้ว และตอนนี้คุณเธอก็กำลังแต่งหน้ากลบรอยช้ำๆ นั่นอย่างแนบเนียน
“ เมื่อคืนเป็นไงบ้าง ” ยัยซัมเมอร์ก็ถามคำถามที่ฉันยังไม่ทันจะตั้งตัว
“ เมื่อคืน????? เมื่อคืนอะไร ไม่มีอะไรเลยนิ กูก็ขึ้นห้องปกติ พี่ออทั่มก็เดินออกไปกินเหล้ากับพวกพี่วินเทอร์ และก็...” ฉันตอบแบบแทบจะแร็ป
“ กูแค่จะถามว่าว่ายน้ำเหนื่อยมั้ย? แล้วพี่ออทั่มเกี่ยวไรด้วย? ” ซัมเมอร์ถามแบบงงๆ
“ เออ คือ...” ฉันพูดบ้าอะไรเนี้ย
“ มึงอะนอนน้อย เบลอๆ ถามเรื่องตัวเอง ดันไปตอบเรื่องคนอื่น 5555 ” ยัยซัมเมอร์ก็มองเป็นเรื่องตลกๆ ไป
“ เออ เฮเลนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วตามลงไปข้างล่างนะ เดี๋ยวกูลงไปรับพี่สะใภ้ก่อน ” และยัยซัมเมอร์ก็ดูรีบๆ
“ เมลบีมาแต่เช้าเลยหรอ? ” ฉันถามอย่างสงสัย เพราะปกติพี่วินเทอร์จะไปรับเมลบีไปเรียนตลอด
“ พี่วินเทอร์นะสิ โกรธเรื่องที่กูกับเมลบีไปฉีดโบท๊อกเนี้ยแหละ ไม่ยอมพูดยอมคุยด้วยเลย เมื่อวานที่กินเหล้าเมาๆ ก็เพราะทะเลาะกันนั่นแหละ เมลบีเลยต้องรีบมาง้อ ” ยัยซัมเมอร์พูดอย่างเซ็งๆ และมันก็เดินออกไป
“ ถ้ากูกับเมลหายไปนานไปตามด้วยนะ พี่วินเชือดกูสองคนทิ้ง ” ยัยซัมเมอร์พูดจาเวอร์และก็เดินออกไป
หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย และยัยซัมเมอร์กับ เมลบีก็หายไปนานจริงๆ แหะ
ฉันก็เดินออกจากฝั่งซัมเมอร์มาตรงบันไดวนตรงกลางที่สามารถเห็นได้ทั้ง โซนวินเทอร์ และออทั่ม รวมถึงซัมเมอร์ด้วย
ฉันยังไม่ทันจะก้าวลงบันได เสียงเปิดประตูฝั่งของออทั่มก็ดังขึ้นทันที
ฉันควรหันไปทักว่ายังไงดีละ อรุณสวัสดิ์ มอนิ่ง สวัสดีตอนเช้า หรือ...แค่ทำตามมารยาทเท่านั้นแหละ
แอ๊ดดดดดดด ปัง เสียงเปิดและปิดประตูในคราวเดียวกัน
ยังไม่ทันจะเอ่ยทักทาย
ภาพที่เห็นคือ ยัยคนใช้ที่เคยมีเรื่องกับฉัน เดินออกจากห้องมาพร้อมกับพี่ออทั่ม ยัยคนใช้เดินผ่านมาทางฉัน ก่อนจะแสยะยิ้มออกมา และเอามือลูบไล้ลำคอที่เต็มไปด้วยรอยดูดสีแดง เต็มไปหมด รวมไปถึงเสื้อผ้าที่ยัยบยู่ยี่ และสีหน้าที่อ่อนเพลีย อย่างกับคนโดนรุมโทรม เหมือนพยายามจะบอกฉันเป็นนัยๆ ว่าตัวเองเพิ่งไปทำอะไรมา ส่วนพี่ออทั่มก็ยืนมองหน้าฉันนิ่งๆ เราต่างคนต่างเงียบ ฉันจึงเลือกจะเดินจากไปเงียบๆ เองคงจะดีกว่า
“ มันเป็นเรื่องปกติของผู้ชาย ” พี่ออทั่มพูดขึ้นในขณะที่ฉันกำลังจะก้าวลงบันได เหมือนจงใจพูดกับฉันนี่แหละ
- ผู้เขียน
