ตอน 6 มีแค่สองคนพี่น้อง
2072 คำ
“ เป็นน้องสาวเฮเลนหรอ ” ออทั่มถามไปอย่างเฟรนลี่ หรือหน้าหม้อๆ
“ ใช่ค่ะ หนูชื่อ ฮา....ร ” ยัยฮารุตอบเสียงแอ๊บ ๆ
“ ออทั่มนายมีประชุมประธานชมรมตอน 10 โมงตรง อย่ามั่วอ่อยสาว ” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งหน้านิ่งดุๆ เดินเข้ามาหาออทั่มพร้อมกับไอแพด ที่เต็มไปด้วยตารางงาน จำได้รางๆ ว่า เธอคือ รองประธานชมรม Dog lover ผู้มีฉายา ราชินีน้ำแข็ง หลังจากพูดจบเธอก็หันมายิ้มให้ฉันนิดๆ ก่อนจะเดินนำหน้าออทั่มออกไป
“ ถ้านายสาย อาจารย์ด่าฉันจะเลิกเป็น รองประธานและเลขาของนาย ” เสียงขู่ที่นิ่งนั้น ทำเอาออทั่มรีบหันตามทันที
“เอลซ่าๆ รอด้วยๆ ไปก่อนน้าาาสาวๆ ” ออทั่มรีบพูดๆ ก่อนจะวิ่งตามพี่เอลซ่าไป
ฉันเองก็เดินไปทางตึกคณะนิเทศทันที
“ พี่เฮเลน พี่เฮเลนขา ” ฮารุรีบสปีดเดินตามฉันมาทันที
ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร เดินหน้าอย่างเดียว
“ฮารุได้ทุนเรียนที่นี้แล้วนะ คณะสังคมสังเคราะห์ เพราะเป็นคณะเดียวที่ฮารุยื่นทุนได้” ยัยฮารุเดินมาเล่าเรื่องการเรียนของเธอให้ฉันฟัง เหมือนเช่นเคยที่ยัยนี้ชอบมาเล่าเรื่องราว ๆ ต่างในชีวิตให้ฉันฟัง ตั้งแต่เด็ก
“คณะ Faculty of So-ci--o---logy and An---th---ro--po---log---y ” ยัยฮารุบอกชื่อคณะตัวเองอย่างลำบาก ก่อนจะยิ้มๆ ให้ฉัน
ฉันก็ยังคงเดินไม่สนใจจะฟังสิ่งที่มันพูดออกมาจนมาถึงตึกคณะสวยหรูคณะนิเทศ คณะที่ค่าเทอมแพงอันดับต้นๆ ของมหาลัยนี้ ถ้าไม่นับ วิศวะ และแพทย์
“ วันนี้ฮารุเลยต้องมาปรับพื้นฐาน ภาษาอังกฤษ ก่อนจะเปิดเทอมปีหนึ่ง เพราะภาษาฮารุไม่เก่ง ”
“พี่เฮเลนจะรอกลับบ้านพร้อมฮารุก็ได้นะคะ พ่อออกรถเก๋งคันใหม่ให้ฮารุด้วยนะคะ” ยัยฮารุชูกุญแจรถอีโคคาร์ขึ้นมาให้ฉันและยิ้มแบบแบ๊ว ๆ
ยังดีที่พ่อยังรู้จักแบ่งแยกว่า ใครคือลูกเมียหลวง ใครคือเมียน้อย
ถึงยัยฮารุเป็นเด็กเรียนดี แต่พ่อกับอีน้ารินดาส่งเรียนโรงเรียนรัฐบาลชื่อดังแถวๆ บ้าน ส่วนฉันนะหรอ? พ่อส่งให้เข้าโรงเรียนนานาชาติมาตั้งแต่เด็ก ฉันเลยไม่ต้องมาปรับพื้นฐานอะไรในตอนจะเข้าปี 1 ที่นี้ และฉันก็ซี้กับยัยซัมเมอร์ตั้งแต่ไฮสคลูนั้นแหละ
“ ตึกคณะที่เฮเลนสวยจังเลยนะคะ ” ยัยฮารุกวาดสายตามองไปรอบ ๆ แน่นอนสิ คณะสังคมสังเคราะห์นะค่าเทอมไม่ได้ครึ่งหนึ่งของฉันหรอก
“ จะหุบปากได้รึยัง ฉันโคตรจะหนวกหู และแสนจะรำคาญ ” ฉันหันไปตวาดใส่ฮารุ จนคนเริ่มมองเราสองคนแบบงงๆ
“ ฮารุแค่อยากเล่าให้พี่สาวคนเดียวของฮารุฟังบ้างก็เท่านั้นเอง ” ฮารุเสียงเบาลง
“ ฉันไม่ใช่พี่สาวของแก และในมหาลัยนี้อย่ามาเรียกฉัน หรือทำตัวเหมือนแกรู้จักฉัน เพราะฉันทั้งอาย และรังเกียจ “ ฉันกระซิบข้างๆ หูยัยฮารุที่ยืนนิ่งๆ ก่อนจะผลักไหล่ฮารุ และหันหน้าจะเดินขึ้นตึกเรียน
แต่ฮารุดึงเสื้อของฉันเอาไว้เบาๆ
“ ฮารุขอโทษนะคะ พี่เฮเลน สำหรับทุกเรื่อง ” ยัยนั่นพูดอย่างหน้าหงอยๆ
“ฉันรำคาญความแอ๊บใสของแกเต็มทน ” ฉันแกะมือเล็กของฮารุออกจากเสื้อของฉัน
“ เจ้าซื่อบื่อมันไม่ยอมกินข้าวเลย มันคิดถึงพี่เฮเลนมากนะคะ ” ฉันได้ยินเสียงฮารุพูดขึ้นไกลออกไปๆ
เพราะพิษจากโบท๊อก และ แฟต ทำให้ฉันต้องมานั่งเรียนคนเดียว ยัยซัมเมอร์นะๆๆๆ
“ หมวกเท่จัง เฮเลนคนสวย ” เสียวแซวจากผู้ชายในคณะที่พอจะคุ้นๆ กันบ้างเพราะเคยทำงานกลุ่มด้วยกัน
“ หุบปากไปเถอะน่า ” ฉันรีบถอดหมวกของออทั่มทันที เผลอใส่มาได้ตั้งนาน
ใต้ตึกคณะ บริหารของแก๊งเมลบี ไม่ใช่ตอนนี้ก็คงเป็นแก๊งของเราไปแล้ว เพราะฉันกับซัมเมอร์ก็เข้ากับทุกคนได้ดี มั่ง
“ ฮัลโหลลล ” ฉันยกมือเซย์ไฮทุกคน
“ เฮเลนของลาเต้มาแล้วววววว ” ลาเต้รีบลุกจากเก้าอี้มาหินอ่อนและทำท่าปัดฝุ่นๆ
“ ไอ้เต้เลียเก้าอี้เลยมั้ย?? ” เรนเดลมองมันอย่างขำๆ
วันนี้มีแต่พวกผู้ชายอยู่กันครบแก๊งเลยแฮะ
“เยอะไปละ นายนี่มัน.... ” ฉันยิ้มเอื้อมๆ กับลาเต้ เขามักจะขี้เล่นแบบนี้ แต่ก็ไม่มีอะไร
จริงอยู่ที่ฉันเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ แต่ในแก๊งนี้จะมีเจ้าชู้ก็อยู่แค่ ลาเต้กับเรนเดลนั่นแหละ แต่พวกนั้นก็ยังไม่ได้มีแฟนเป็นตัวเป็นตัว มองผ่านๆ ไปบ้างก็ได้เนอะ
“เลิกเรียนแล้วหรอ เธอนะ ” สายฟ้าเงยหน้าจากกองหนังสือ เห็นว่าเขากำลังนั่งทำรายงานอยู่
“อื้ม เลิกแล้วนี่งานหนักเลยหรอ ” ฉันถามสายฟ้าอย่างสงสัย เพราะอิลาเต้ดูชิวเหลือเกินทั้งที่เรียนคณะเดียวกัน
“ มันชอบทำตัวให้ยุ่งแบบนี้แหละเฮเลน มันจะได้ไม่เอาเวลาไปคิดถึง...ใครบางคน” ลาเต้ยักคิ้วหลิ่วตา
“ เออ แสนรู้ดีนะมึง งั้นเอางานกลุ่มไปทำด้วย ตัวถ่วงฉิบหาย ” สายฟ้าพูดขึ้นเล่นๆ แต่ลาเต้เงียบกริบ มันคงขี้เกียจจะทำงานมากกว่า
“ เชี้ยยยยยย ฮิปโปเดี๋ยวนี้ไอ้มาโคร เตะมึงแทนเตะบอลแล้วหรอ?? ” เสียงเรนเดลร้องอย่างตกใจ เหมือนเห็นยัยฮิปเดินหลบหลังมาโคร มาพร้อมกับแมทปิดหน้า
มาโครก็เดินหน้าหงิกเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบ และนั่งลงข้างๆ สายฟ้า
“ มึงทะเลาะกันก็ไม่ควรทำร้ายร่างกายปะ โถ้ฮิปเพื่อนรัก หน้าบวมฉึ่งเลยอะ ” ลาเต้เดินเข้าไปเหมือนจะปลอบๆ แต่จริง ๆ พวกมันรู้แต่เช้าแล้วละ เพราะเรียนอยู่ด้วยกัน
ปังงงงงง เสียงมาโครทุบโต๊ะ ยัยฮิปโปเองยังสะดุ้ง
“ คนแม่งมองกูทั้งทาง เหมือนกูซ้อมเมียตัวเอง มึงนี่แม่ง!! ” มาโครกำมือมองยัยฮิปแบบโกรธๆ
“ ถ้ามึงไปฉีดหน้ามาอีก ครั้งหน้ากูจะไปกระทืบหมอที่ฉีดให้มึง ” มาโครจองหน้ายัยฮิปที่ก้มหน้าก้มตา
ยัยฮิปโปรีบเดินมานั่งข้างๆ ฉัน
“ ก็แก้มมันเยอะนี่น่า ” นางพูดขึ้นเบาๆ
ยัยฮิปโป หน้าบวมและมีรอยเขียวช้ำๆ จากรอยเข็ม เออมันก็เหมือนโดนซ้อมมาจริง ๆ
“ มึงจะสวยไปอ่อยใครล่ะ ห๊ะ??? ” มาโครเสียงดังขึ้น
“ เธอก็ด้วยนะเฮเลน หักห้ามพวกมันซะบ้าง” มาโครหัดมาดุๆ ฉันก็โดนไปด้วยอีกคน
“ อ่อ เออ ได้ จ้า ” ฉันก็พยักหน้าอย่างเกร็งๆ ก็มาโครมันดูดุร้ายจริงๆ นี่่น่า
“มันอันตรายนะพวกมึง หน้าตาก็ดี ๆ กันอยู่แล้ว ไปฉีดไปศัลทำไมกัน ” สายฟ้าพูดขึ้นอีกคน
“จริงด้วย หน้าเบี้ยวขึ้นมานะ กูจะขำให้กรามค้าง” ลาเต้มองอย่างเหยียด ๆ
“ พอเลยพ่อๆ ทั้งหลาย มันไม่ได้อันตรายขนาดนั้นคลินิกหมอนี้ชื่อดังจะตาย ” ยัยฮิปเถียงขึ้นทันทีอย่างลืมตัว
“ แสดงว่ามึงยังจะไปฉีดอีก งั้นหรอ? ” มาโครมองยัยฮิปแบบอาฆาตแค้น
“ ป่าวๆ เฮเลน เห็นเฮเลนว่าจะไปทำ ” ยัยฮิปได้ทีก็โยนขี้มาให้ฉันเลยค่า
“ฮิป ทำไมแกทำแบบนี้ล่ะ หลัวแกโหดจะตาย ” ฉันกระซิบจิกๆ ยัยฮิปโปทันที
“ฮัลโหล เฟรชชี่ทั้งหลาย ” เสียงลั่นลาของใครบางคนดังขึ้น ที่เดินมาพร้อมๆ กับสาวหน้านิ่งคนเดิม
ไม่ต้องแปลกใจ ออทั่มเป็นประธานชมรม ที่พวกเราลงชื่อของอยู่ด้วย และเขาก็เฟรนลี่ และสนิทกับทุกคนอย่างง่ายดาย
“ อ้าว เฮีย หวัดดีฮ่ะ และก็เจ๊รูปปั้น หวัดดีฮ่ะ ” เสียงลาเต้ยกมือไหว้ออทั่มและ พี่เอลซ่า ที่มองมันอย่างนิ่งๆ
“ เฮียนั่งๆๆ ” เสียงเรนเดลพูดแทรกขึ้น ก่อนจะดันไอ้ลาเต้ให้ลุกขึ้น
“หวัดดีเฮีย ” มาโครพูดก่อนจะกระตุกยิ้มเบาๆ
“ ออทั่มนายบอกกลุ่มนี้ไปนะ ฉันจะไปห้องชมรม และพิมพ์ประกาศในเพจก่อน ” และพี่เอลซ่าก็เดินออกไปหน้านิ่งๆ
ออทั่มเดินมานั่งข้างๆ ฉันแทนที่ไอ้ลาเต้ที่ยืนให้ เฮียที่มันเคารพรักนั่งอย่างหน้ายิ้มแป้น
“ เดือนหน้า dog lover club ของเรา ต้องออกค่ายนะค้างคืนด้วย น่าจะหลายวัน ฉันเพิ่งไปประชุมกับทางมหาลัยมา “ออทั่มยักคิ้วนิดๆ
“ หญิงชายนอนร่วมเปล่าครับเฮีย ” ไอ้ลาเต้พูดขึ้นอย่างหื่นกาม แน่สิ ในชมรมสาวๆ เยอะแยะเลยละ
“กูต้องจัดการให้พวกเราอยู่แล้วดิวะ ” ออทั่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ๆ ไม่แพ้กัน
“ผมนี่เคารพเฮียสุดๆ เลยครับ ” เรนเดลรีบยกมือบูชาอิตาออทั่ม
“ มันจะยากตรง ยัยราชินีน้ำแข็งเอลซ่านี่แหละ ” และออทั่มก็หน้าเซ็งๆ
“ เป็นถึงประธานชมรมได้ยังไงเนี้ย ในหัวมีแต่เรื่องเสื่อมๆ พวกนายก็เหมือนกัน ” ฉันหันไปแดกดันออทั่ม และพวกลาเต้กับเรนเดล
และพวกนั้นก็หัวเราะๆ อย่างสนุกสนาน
“ 5 โมงแล้ว ขึ้นเรียนได้ละๆ ” สายฟ้าพูดขึ้น
และพวกมันก็แยกย้ายขึ้นไปเรียนทันที เหลือแค่มาโครและเรนเดลที่เรียนกันคนละคณะ
“ เลิกแล้วโทรมา ” มาโครชี้หน้าฮิปโปที่กำลังจัดแมสปกปิดใบหน้าบวม ๆ ของตัวเอง
“ค๊าาาา สามี ” แล้วยัยฮิปก็ยกมือไหว้มาโครทีหนึ่ง อย่างกวนตีนๆ และวิ่งตามสายฟ้ากับลาเต้ไป
“เมียมึงไปแล้ว มึงสนใจไปนั่งเหล่สาวมอปลายกับกูเปล่า ไอ้มาโคร ” เรนเดลกระทุ้งๆ แขนใส่มาโครนิดๆ
“กูไม่อยากติดคุกข้อหาพรากผู้เยาว์ ” มาโครพูดขึ้นก่อนเดินไปหาซื้อของกินแถวๆ ร้านขนม คงซื้อรอยัยฮิปโปลงมากินหลังเลิกเรียนนั่นแหละ
ยัยฮิปโปกับมาโครก็ถือว่าเป็นอีกคู่ที่ฉันแอบชื่นชมนะ ถึงแม้มาโครจะโหดๆ และพวกมันจะพูดจาขวานผ่าซากไปหน่อย เพราะทั้งคู่เป็นเพื่อนกันมาก่อนและได้กันแบบงงๆ ก็เถอะ
“เอาไงเรา กลับบ้านเลยมั้ย ” ออทั่มหันมาถามฉัน
กลับบ้านงั้นหรอ??
“ ซื่อบื้อ ” อยู่ๆ ฉันก็นึกถึงประโยคของยัยฮารุขึ้นมาได้
ซื่อบื้อคือหมาสุดที่รักของฉัน และมันก็ซื่อสัตย์กับฉันเอามาก ๆ เพราะมันไม่ชอบน้ารินดา และยับฮารุเอามาก ๆ
“ ฉันถามเธอดี ๆ ทำไมต้องด่าด้วย ปากแบบนี้มันน่า ” ออทั่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนฉันเองยังตกใจ
“ ฉัน หมาย ถึง หมา ต่างหาก ”ฉันเอามือผลักหน้าออทั่มออกไป
“นายกลับบ้านไปก่อนเลย ฉันจะกลับบ้านไปเอารถ และหาพ่อ” ฉันพูดก่อนจะสะพายกระเป๋า กะจะไปหาแท็กซี่
หมับ ออทั่มถือวิสาสะจับมือของฉัน
“ เดี๋ยวไปส่ง ฉันว่าง ” ออทั่มพูดก่อนจะขยิบตา และดึงกระเป๋าฉันไปสะพายทันที
“ ไม่ต้อง ฉันไม่ชอบให้ใครไปบ้านของฉัน ” ฉันพูดอย่างไม่พอใจ
@อดีตบ้านแสนอบอุ่นของเฮเลน
ด้วยความด้านได้ของออทั่ม เขาก็ลากฉันขึ้นรถและมาเสนอหน้าที่บ้านของฉันจนได้
“ ซื่อบื้อกินข้าว พ่อบอกให้กินข้าวยังไงล่ะ ” พ่อของฉันใส่เสื้อกล้ามอยู่บ้าน ยืนเท้าเอวมองซื่อบื้อที่เอาหน้าเขี่ยๆ ถาดอาหารของตัวเอง
“ ถ้าไม่ยอมกิน พ่อจะให้พี่เฮเลนมาตี ” พ่อยกมือขู่ๆ เจ้าหมาอ้วนๆ ที่ยืนเขี่ยๆ
“ บลู๊ บ๊อกๆๆ ” มันเถียงพ่อทันที
“เฮเลน เฮเลน มาตีเจ้าซื่อบื้อเลย มันดื้อๆ ” พ่อแกล้งใช้ชื่อฉันขู่ๆ เจ้าซื่อบื้อ โดยที่ไม่รู้ว่า ฉันกับออทั่มเดินเข้าบ้านมายืนดูอยู่ไม่ไกล
“ เลิกคิดไปเองได้แล้ว ว่าพ่อไม่รัก ” ออทั่มจับหัวของฉันเบาๆ คงจะฟังเรื่องของฉันมาบ้างจากยัยซัมเมอร์สินะ
“ อย่ามาทำเป็นเหมือนรู้จักฉันดี ” ฉันปัดมืออทั่มออกทันที
- ผู้เขียน
