"วันนี้ที่โรงเรียนสนุกไหมคะ?" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามเมื่อทั้งสองนั้นลงจากรถจอดนิ่งสนิท
"สนุกและก็ไม่สนุกค่ะ" เด็กหญิงพูดเสียงแผ่วเมื่อยามเช้าที่ไร้ครูผู้ดูแลนั่งอยู่ในห้อง แต่เธอนั้นกลับถูกเพื่อนกลั่นแกล้งจึงทำให้เธอไม่สนุก แต่เพียงเป็นอารมณ์ชั่วครู่เท่านั้นเพราะเธอมีเด็กชายผมสีทองนั้นเป็นเพื่อนปลอบใจ และไม่รู้ว่าด้วยเหตุใดเวลาที่เด็กหญิงโดนกลั่นแกล้งไม่ยักมีใครจะเห็น และเธอก็ไม่คิดจะฟ้อง
"ทำไมล่ะคะ...บอกพ่อได้ไหม?" ผู้เป็นพ่อหยุดเดินแล้วก้มมองลูกสาวอย่างจับสังเกต
"ของเล่นน้อยค่ะคูมพ่อ ไม่เยอะเหมือนที่บ้าน น้องไอติมเลยไม่สนุกสักนิด" เด็กหญิงบอกกล่าว
"แน่ใจนะ...ไม่มีอะไรแน่นะ"
"ไม่ค่ะ....ว่าแต่คูมพ่อยังไม่ตอบที่น้องไอติมถามเลยนะคะ" เด็กหญิงที่นึกได้ว่าสิ่งที่เธอถามผู้เป็นพ่อก่อนหน้า ถามด้วยความเดียงสา ผู้เป็นพ่อยังไม่ให้คำตอบแก่เธอ
"คำถามอะไรคะ? พ่อลืมแล้ว" ผู้เป็นพ่อย้อนถามพร้อมกับเ
