EP.03 ความเจ็บปวดที่ได้รับ
1925 คำ
03
ความเจ็บปวดที่ได้รับ
หลังจากผ่านเรื่องราวในคืนนั้นความสัมพันธ์ของเธอกับเหนือเวหาที่คิดว่าจะดีขึ้นกลับถดถอยลงจากเดิม เธอพยายามหาเหตุผลว่าเพราะอะไรเขาถึงใจร้ายกับเธอขนาดนี้จนสุดท้ายก็รับรู้จากปากของเขาเองว่าที่เขาทำทุกอย่างก็เพราะต้องการระบายความแค้นที่พ่อของเธอทำกับครอบครัวของเขาแต่ในเมื่อพ่อของเธอไม่อยู่แล้วคนที่รับกรรมมันก็คือเธอ แม้เธอจะไม่ได้ต้องการให้เขารับผิดชอบแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะอยากให้เขาร้ายใส่เธอถึงขนาดนี้ จากที่แสดงออกว่าไม่ชอบหน้าเธอเขากลับทำยิ่งกว่าไม่ว่าจะคำพูดหรือการกระทำที่ทำให้เธอเจ็บปวดอยู่ซ้ำ ๆ
แต่เธอยอมทุกอย่างเพราะอยากให้ความโกรธเกลียดในใจของเขาที่มีต่อพ่อของเธอนั้นลดลง เธอรู้ดีว่าสิ่งที่พ่อเธอทำไว้มันเลวร้ายมากแค่ไหน แต่เธอจะทนเพราะหวังว่าสักวันเขาจะเห็นในความดีของเธอบ้างในสายตาเพราะมันอาจจะชดใช้แทนกันได้บ้าง แม้สักนิดก็ยังดี
ใครจะมองว่าเธอโง่เธอก็เข้าใจเพราะที่ยอมอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่ออยากชดใช้ความผิดที่พ่อของเธอได้ทำเอาไว้ในฐานะลูกสาวเพียงคนเดียว เธอไม่ได้หวังว่าเขาจะให้อภัยพ่อของเธอแต่เธอแค่อยากขอให้เขายอมอโหสิกรรมแต่ก็รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เธอก็หวังว่าสักวันหนึ่งมันอาจจะเกิดขึ้น อีกอย่างก็เพื่ออยากตอบแทนบุญคุณของคุณหญิงเกษรที่เมตตาอุปการะเธอมาอย่างดีราวกับลูกหลานแท้ ๆ ส่งเสียเธอเรียนทั้ง ๆ ที่พ่อของเธอทำไม่ดีเอาไว้มาก
หลายชั่วโมงต่อมา
เฌอร์วาค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาในช่วงค่ำหลังจากที่ร้องไห้จนผล็อยหลับไป หญิงสาวค่อย ๆ ขยับตัวลุกก่อนจะเหลือบมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะหัวเตียงบ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบสิบแปดนาฬิกาแล้วทำให้เธอรีบลงจากเตียงเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นเพราะต้องรีบลงไปช่วยคนอื่น ๆ ทำอาหารมื้อเย็นอย่างเช่นทุกวัน
เธอใช้เวลาทำธุระส่วนตัวไม่นานก่อนจะรีบลงมาชั้นล่างตรงไปยังห้องครัวทันที
"พี่มะลิมีอะไรให้วาช่วยไหมคะ?" เฌอร์วาเอ่ยถามเมื่อเห็นมะลิและสาวใช้คนอื่น ๆ กำลังช่วยกันทำอาหารอยู่ทำให้มะลิละสายตาจากหม้อต้มจืดหันมามองคนที่เข้ามาใหม่
"หึ! โผล่หน้ามาได้แล้วเหรอปล่อยให้คนอื่นเขาทำงานกันงก ๆ แต่ตัวเองดันไปนอนสบายอยู่บนห้องแบบนี้มันไม่เอาเปรียบกันไปหน่อยเหรอ" ชบาซึ่งเป็นสาวใช้อีกคนหนึ่งที่ไม่ชอบขี้หน้าเธออยู่แล้วก็เอ่ยขึ้นทำให้เธอหันหน้าไปมอง
"ถ้าปากมันพูดอะไรดี ๆ ไม่เป็นก็เงียบไปซะนังชบา" มะลิเอ่ยขึ้นพร้อมมองสาวใช้รุ่นน้องด้วยสายตานิ่ง ๆ
"หรือพี่จะเถียงว่าที่ฉันพูดมามันไม่เป็นความจริง ยัยนี่มาอยู่ที่นี่ในฐานะคนใช้เหมือนกับคนอื่น ๆ แต่ละเลยหน้าที่ หรือว่ารับใช้แต่บนเตียงบ่อยไปจนลืมหน้าที่ของตัวเองว่าเป็นแค่คนใช้ในก้นครัวเหมือนกับคนอื่น"
"นังชบา!!" มะลิเอ่ยขึ้นเสียงเข้มในขณะที่เฌอร์วานิ่งไปกับคำพูดของหญิงสาวอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน เธอรู้ตัวเองดีว่ามาอยู่ที่นี่ก็ไม่ต่างจากคนรับใช้ เธอไม่เคยลืมหน้าที่หรือลืมฐานะที่เขาให้เธอเป็น
"ที่พี่เข้าข้างยัยนี่ก็เพราะว่ามันเป็นคนที่นายเรียกใช้บ่อยใช่ไหมล่ะ เป็นแค่คนใช้ไม่เจียมตัวอย่าหวังสูงไปหน่อยเลย เพราะคนอย่างเธอมันก็เป็นได้แค่นางบำเรอก็เท่านั้นแหละ" พูดจบชบาก็เดินออกจากห้องไปด้วยใบหน้าที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจที่แฝงไปด้วยความอิจฉาริษยาที่เหนือเวหานั้นเรียกใช้แต่เฌอร์วาทั้ง ๆ ที่เธอมาอยู่ที่นี่ก่อนและอยู่รับใช้เขามาหลายปีแต่ไม่เคยมีเลยที่เขาจะเรียกใช้ให้เธอขึ้นไปดูแลปรนนิบัติ
"อย่าไปฟังที่นังชบามันพูดเลยนะวา ปากมันก็แบบนี้แหละพูดอะไรดี ๆ ไม่เป็นหรอก" มะลิเอ่ยขึ้นหลังจากที่ชบากับเพื่อนเดินออกไปทำให้ในห้องครัวเหลือเพียงแต่เธอกับเฌอร์วาที่ยืนอยู่ เมื่อเห็นใบหน้าที่ไม่สู้ดีนักของหญิงสาวรุ่นน้องก็อดจะเห็นใจไม่ได้
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แล้วนี่วันนี้ทำเมนูอะไรบ้างคะ?"
"มีต้มจืดแล้วก็ผัดเปรี้ยวหวานน่ะ ดีหน่อยที่วันนี้ไม่ต้องจัดโต๊ะอาหารเลยไม่ต้องทำอะไรมาก"
"ทำไมล่ะคะ? แล้วคุณเวหา..."
"วันนี้นายไม่อยู่น่ะ เห็นคุณอลันบอกว่านายมีงานเลี้ยงคืนนี้น่าจะกลับดึกหรือไม่ก็ไม่กลับเลยอย่างที่ผ่าน ๆ มานั่นแหละ" พูดจบมะลิก็หันไปสนใจอาหารตรงหน้าต่อโดยไม่ทันได้สังเกตใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าของหญิงสาวรุ่นน้อง
คำว่าอย่างที่ผ่าน ๆ มาเธอรู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร เพราะทุกครั้งที่เขาออกงานก็มักจะมีหญิงสาวดารา นางแบบ หรือเซเลปสาวสวยชื่อดังเคียงคู่ไปในงานกับเขาตลอด และทุกครั้งก็จบด้วยการไปต่อที่ไหนเธอเองก็รู้ดี
"เดี๋ยววาช่วยนะคะ" เธอสลัดไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัวก่อนจะเดินเข้าไปช่วยมะลิทำอาหารต่อเพื่อให้ตัวเองหยุดคิดเรื่องที่ทำให้เจ็บปวด
@โรงแรมแห่งหนึ่ง
"มีนดีใจมากเลยนะคะที่วันนี้คุณเลือกมีนมา" มีนาซึ่งเป็นดาราชื่อดังอันดับต้น ๆ เอ่ยขึ้นด้วยความดีใจหลังจากได้รับการติดต่อจากลูกน้องคนสนิทของเขาให้เธอเตรียมตัวไว้สำหรับงานเลี้ยงคืนนี้แม้ครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเลือกเธอมาควงออกงานแต่ทว่าในหลาย ๆ ครั้งเขาก็ไม่ได้เลือกเธอเพราะข้างกายเขามีผู้หญิงมากขนาดไหนเธอรู้ดี แม้จะไม่พอใจที่ต้องตกเป็นตัวเลือกเหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ๆ แต่เธอก็ทำอะไรมากไม่ได้เพราะถ้าหากถูกเขาเขี่ยทิ้งมีแต่เธอที่จะลำบาก
"ทำหน้าที่ของเธอให้ดี"
"แน่นอนค่ะมีนจะไม่ทำให้คุณผิดหวังที่ควงมีนมา" ดาราสาวเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มแห่งความมั่นใจในขณะที่เดินควงแขนของเหนือเวหาเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ของโรงแรม เธอมั่นใจว่าการปรากฏตัวของเธอที่เคียงคู่มากับนักธุรกิจหนุ่มอันดับต้น ๆ ต้องเป็นที่พูดถึงกันอย่างมากแน่นอน
"นั่นคุณเหนือเวหากับน้องมีนาหนิ" มีนาคลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามที่คิดเมื่อเดินเข้ามาในงานเลี้ยงพร้อมกับเหนือเวหากลุ่มนักข่าวที่มาทำข่าวก็พากันวิ่งกรูเข้ามา เพราะในวงการนี้ไม่มีใครไม่รู้จักนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงทายาทตระกูลดังกับนักแสดงสาวหน้าสวยชื่อดังอันดับต้น ๆ ของประเทศ ทว่าทางด้านร่างสูงที่เห็นกลุ่มนักข่าวพากันเดินเข้ามาก็ดึงแขนออกจากการเกาะกุมก่อนจะเดินแยกออกไปเพราะเขาไม่ชอบความวุ่นวายทำให้มีนาได้แต่ยืนหน้าเสียครั้นจะรีบเดินตามไปก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะกลุ่มนักข่าวพากันเดินเข้ามาทำให้เธอต้องแสร้งยิ้มหวานออกมา
"แล้วคุณเหนือเวหาไปไหนแล้วคะ?"
"อ๋อ...ไปคุยงานน่ะค่ะ ก็อย่างที่ทราบกันดีว่าคุณเวหาเขาไม่ค่อยชอบเป็นข่าวเท่าไร" มีนาแสร้งยิ้มตอบคำถามทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วเธอโดนเขาทิ้งไว้กับกลุ่มนักข่าวเพียงลำพัง
"ค่ะ ถ้าอย่างนั้นขอสัมภาษณ์หน่อยนะคะน้องมีนา" เสียงนักข่าวบันเทิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้นพร้อมจ่อไมโครโฟนมาที่ดาราสาวซึ่งทางด้านมีนาเองก็ยิ้มรับ
"ได้ค่ะ" ดาราสาวยิ้มรับในวงล้อมของกลุ่มนักข่าวอย่างไร้ความประหม่า
@คฤหาสน์ของเหนือเวหา
เฌอร์วานอนพลิกตัวไปมาเพราะนอนไม่หลับแม้ว่าเธอจะพยายามข่มตาหลับมานานแล้วก็ตามแต่ทว่าจิตใจของเธอตอนนี้มันทำให้เธอข่มตาหลับไม่ลงเลยจริง ๆ เพราะในหัวเต็มไปด้วยเรื่องราวของใครอีกคน หญิงสาวหยัดกายลุกขึ้นพร้อมเอื้อมมือไปเปิดสวิตช์โคมไฟจนสว่างจ้า ก่อนจะเบนสายตามองนาฬิกาตั้งโต๊ะที่บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว
"ทำไมต้องมาหมดเอาวันนี้ด้วยนะ" เธอพึมพำออกมาเบา ๆ เมื่อหันไปมองเหยือกน้ำที่ตั้งวางอยู่บนโต๊ะหมายจะดื่มแต่ปรากฏว่าเหลือน้ำอยู่เพียงแค่ก้นเหยือกเท่านั้นจนสุดท้ายเธอต้องตัดสินใจลงไปเติมน้ำข้างล่างใหม่
"ดู ๆ ไปคุณมีนาก็เหมาะกับนายอยู่นะ อีกคนเป็นนักธุรกิจอีกคนเป็นดาราชื่อดัง"
"เหอะ! ดูก็รู้ว่ายัยดาราคนนี้หวังจับนายเพราะเงินกับชื่อเสียงแค่นั้นแหละ แล้วฉันก็มั่นใจว่านายจะไม่เอายัยนี่มาเป็นนายหญิงของเราแน่อย่างมากก็เป็นแค่ของเล่น เป็นนางบำเรอเหมือนยัยเฌอร์วานั่นแหละนะ" เสียงบทสนทนาของคนสองคนที่ดังออกมาจากในห้องครัวทำให้เฌอร์วาที่เดินมาได้ยินชะงักนิ่งอยู่หน้าประตู
"จะว่าไปยัยเฌอร์วาก็น่าสงสารอยู่นะมาอยู่ที่นี่ก็ไม่ต่างจากคนใช้ เออแล้วฉันก็เคยได้ยินคนใช้พูดกันว่าพ่อของยัยเฌอร์วาเป็นคนทำให้นายใหญ่กับนายหญิงตายนี่เป็นเรื่องจริงรึเปล่า"
"ใช่ คนในบ้านเขาก็รู้กันทั้งนั้นแหละว่าพ่อของมันน่ะเลวทรามขนาดไหนที่ทำกับผู้มีพระคุณได้ แล้วที่นายยังเก็บมันไว้ก็เพราะคุณท่านที่ฝากฝังให้มันมาอยู่ที่นี่"
"ฉันก็ว่าทำไมนายถึงดูเกลียดนางนักแต่ก็ยังเก็บเอาไว้ใกล้ตัว"
"ก็เก็บไว้เป็นนางบำเรอไงจะได้ไม่ต้องออกไปซื้อกินให้เสียเวลา เพราะของที่มีอยู่เป็นของฟรีที่จะใช้งานเวลาไหนก็ได้" ชบาพูดขึ้นพร้อมกับเบนสายตามาที่เฌอร์วาที่ยืนนิ่งอยู่เพราะเธอเห็นตั้งแต่ที่เฌอร์วายืนนิ่งอยู่หน้าประตูแล้ว
"..." เฌอร์วาเลือกที่จะเงียบก่อนจะเดินเข้าไปรินน้ำใส่เหยือกที่ถือติดมือลงมาด้วยเพราะไม่อยากต่อปากต่อคำกับหญิงสาวตรงหน้าให้มากความเพราะที่ชบากับเพื่อนพูดกันมันก็ล้วนเป็นความจริงที่เธอเองก็ปฏิเสธไม่ได้
- ผู้เขียน
