ติมูร์รู้สึกเศร้าเสียใจมาก เมื่อคิดว่า บาตู เด็กหนุ่มที่เขารักและผูกพันดั่งเช่นพี่น้องร่วมสายโลหิตเดียวกัน ติมูร์โกรธและผิดหวังที่ บาตู เปลี่ยนไป กลายเป็นคนคลั่งการทำสงครามเหมือนที่เขาได้ยินข่าวล่ำลือมาได้สักพักว่า บาตูนั้น รวบรวมชนเผ่าน้อยใหญ่มาอยู่ใต้อาณัติของเขา ติมูร์คิดไม่ถึงว่าชนเผ่าตาตาเออก็เป็นเป้าหมายของ บาตู ด้วย
“เจ้าลืมความสัมพันธ์ ลืมแม้กระทั่งบุญคุณที่ท่านพ่อเคยช่วยเหลือชุบเลี้ยงเจ้ามา บาตู ข้าไม่อยากรบกับเจ้า แต่ในเมื่อเจ้าคิดจะมารุกรานแผ่นดินข้า ข้าก็จะไม่ยอมเจ้าเช่นกัน ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก”
ติมูร์ไม่รอช้าเขารวบรวมกองกำลังทั้งหมดที่มีเดินทางเพื่อจะเข้าโจมตี เผ่าไตเซชาน
หลายวันผ่านไป
เสียงกลองที่ทหารยามเฝ้าอยู่ตรงประตูกำแพงกั้นเขตแดน ดังขึ้น นั่นหมายความว่ามีข้าศึกกำลังมุ่งหน้ามาประชิด แล้ว บาตู ใคร่นึกสงสัยว่ายังมีเผ่าไหน กล้าบุกเข้ามาอีกในเมื่อเขาได้เจรจาเป็นพันธมิต
