10
‘เลิกประชด’
เพราะรู้ว่ายังไงก็แพ้หัวใจตัวเองแน่ๆฉันจึงหมุนตัวเพื่อเดินหนีออกจากระยะห่างที่แทบไม่มีนี้
“เดี๋ยวมา ฉันไปซื้อยำตีนไก่แปป”
หมับ
“รอไปพร้อมกัน”แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาเลยแม้แต่ก้าวเดียว มือหนาก็จับไหล่ฉันไว้ก่อน
“…”
“ไม่ต้องถอนหายใจใส่ รู้ว่าอยากกินแต่รอก่อน”
โอ้ยยยยย! ไม่ได้อยากกินยำหรอกโว้ย! แค่อยากหนีไปตั้งสติให้หายใจหายคอสะดวกเฉยๆไม่รู้หรือไง!
“…”ฉันยอมยืนอยู่กับที่ด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำอยู่ตลอดเวลา แม้แม่ค้าจะใช้เวลาทำโตเกียวไม่ถึงสิบนาทีแต่สำหรับฉันมันเหมือนหนึ่งชั่วโมงเลยให้ตายสิ
“ได้แล้วจ้า”
“ขอบคุณครับ”ฉันรับโตเกียวจากมือแม่ค้าในขณะที่ไอ้เหนือยื่นเงินจ่าย “ไปกัน”
“ร้อนเหรอ ทำไมหน้าแดงขนาดนี้วะ”ฉันชะงักค้างเมื่อมือหนายกขึ้นมาปัดปอยผมติดหน้าฉันออกตอนที่เราเดินมาหยุดอยู่หน้าร้านยำพอดี
ตึกตัก ตึกตักๆๆๆๆๆๆ
“เออ ร้อน”ฉันยอมรับแม้ความจริงจะไม่ได้หน้าแดงเพราะร้
