21
‘บาดหมาง’
(เรียนนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน ขออนุญาตแจ้งให้ทราบค่ะ เนื่องจากเกิดแอคสิเดนท์อัพเดทผิดตอนระหว่างตอนที่18-19 สลับบทกัน หากคุณนักอ่านท่านใดอ่านแล้วงุนงงกลับไปอ่านใหม่อีกครั้งนะคะ ต้องขออภัยด้วยค่ะ)
“ไหวไหมเนี่ยยัยมิรา”เสียงยัยนัดตี้ดังกระทบเข้าโสตประสาท ฉันจึงเงยหน้าจากกองหนังสือขึ้นมาและพยายามกระพริบตาถี่ๆไล่อาการตาพร่ามัวให้หายไป
เผลอหลับตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
“ไม่ไหวก็ต้องไหว”ฉันฮึมฮัมแล้วสีหูสีตาพลางบิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยขบให้หายไป
“สภาพจะรอดจนจบเทอมหรือเปล่า”มันว่าต่อเมื่อฉันอ้าปากหาวหวอดๆ
“ฉันใครดูหน้าด้วยค่ะ”ฉันพูดติดตลกเมื่อเพื่อนยังคงส่งสายตาเป็นห่วงมาเรื่อยๆ“แล้วฟ้องกลุ่มแกถึงไหนล่ะ”ฉันเอ่ยปากถามเปลี่ยนเรื่องอย่างตั้งใจ
“ใกล้ล่ะ”
“ใกล้เสร็จ?”
“ใกล้ประสาทน่ะสิ ไม่มีใครสนใจงานที่ฉันส่งเข้ากลุ่มเลยสักคน นี่ถ้าไม่มีการจำลองศาลนะฉันคงไม่มานั่งสนใจ”มันบ่นยาวแล้วถอน
