20
‘ไม่เหมือนเดิม’
“กินขนมไหม”
“…”
“มิรา”
“…”
“มิรา”
‘บอกกี่ทีแล้วว่าถ้ายังอยากมีฉันอยู่ในชีวิตก็อย่าล้ำเส้น’
“…”
‘งั้นก็เลิกรู้สึกไปดิ’
“…”
“มิรา”
ชึ่บ!
“โอ้ะ”ฉันหลุดออกจากภวังค์เมื่อมีขวดน้ำเย็นแตะลงตรงแก้มพอหันมองตามก็เห็นว่าเป็นไจ๋ยื่นมันมาให้ สีหน้าของเพื่อนดูงุนงงกับอาการเหม่อลอยของฉันแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกมา
“ทำไมหน้าดูอิดโรยแปลกๆ”อาโปนั่งทาสีพื้นหลังอยู่อีกฝั่งถาม แต่ฉันก็ไม่ตอบอะไรทำได้แค่ส่งยิ้มแหยๆให้เท่านั้น
จะไม่ให้อิดโรยได้ไง กว่าจะข่มตานอนได้เกือบเช้า ตื่นมาตาบวมตุ่ยอย่างกับกบมิหนำซ้ำวันนี้ยังต้องถ่อมาทำงานที่มอต่ออีก
“อาการนี้มันอะไรวะ”ไจ๋พึมพำเสียงสงสัยแล้วยื่นขนมส่งมาให้
“ไจ๋เรามีเรื่องจะคุยด้วย”ฉันเอ่ยขึ้นเสียงจริงจังเมื่อเพื่อนตั้งท่าจะลุกออกไปจากบริเวณ แต่แล้วหัวใจก็กระตุกวูบเมื่อร่างสูงของบุคคลที่ฉันยังไม่อยากเจอหน้ามากที่สุดในเวลานี้เดินเข้ามายังต
