เหมราช&ฝ้าย(เลิกทำงานที่นี่ซะ!)

1513 คำ

ห้าชั่วโมงหลังจากนั้น กายหนาขยับตัวเบาๆ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ในกายเริ่มน้อยลงมาก หลังจากมันผสมออกไปกับเม็ดเหงื่อ สติที่ไม่ค่อยมี เริ่มกลับมานิดหน่อย และมันมีเพิ่มมากขึ้น เมื่อสายตาปะทะเข้ากับกลุ่มผมสีดำสนิท และมันมีเต็มร้อย เมื่อมองเห็นใบหน้าคนที่นอนหลับอยู่บนอกชัดเจน โล่งอกที่ไม่ใช่ผีอำ! แต่ยัยเด็กนี่มานอนทำอะไรอยู่บนตัวเขา และที่สำคัญกว่านั้น คือร่างเปลือยเปล่าของเธอ สมองคิดประมวลผลอย่างรวดเร็วถึงเรื่องที่เกิดขึ้น อย่าบอกนะว่าที่ร่างกายเขารู้สึกดีได้ขนาดนี้ เพราะยัยเด็กคนนี้ “นี่! ตื่นได้แล้วหนัก!” ดวงตาคู่สวยตวัดมองทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ใบหน้าดูดุขึ้นมาก ขณะเงยขึ้นมองคนที่ส่งเสียงรบกวน คนเพิ่งจะได้นอน แล้วกอดไว้แน่นขนาดนี้จะให้ทำยังไง อยากนอนทับตายล่ะ ตัวก็แข็งยังกับหิน จะหนีไปนอนที่เตียงก็ไม่เอา บอกให้นอนอยู่อย่างนี้ พอสร่างเมาหน่อยแล้วเกิดความจำไม่ดีซะงั้น! “คุณเป็นคนกอดฉันไว้ แล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม