เมื่อลงมาถึงชั้นที่เป็นโซนผับ ก็ออกแรงดึงข้อมือเล็กให้มาเดินอยู่ด้านหน้า ยกมือขวาโอบไหล่เธอไว้ ขณะเดินเข้าไปหาหลงลี ที่นั่งดื่มอยู่กับคนอื่นๆ
“สร่างเมาเร็วดี!”
หลงลีเอ่ยทักทายลูกพี่ลูกน้องของเพื่อน ไม่ได้มองผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าเขา เพราะมันจะเป็นการกระทำที่เสียมารยาทต่อเหมราช ที่ทำท่าทางหวงก้างอยู่
“ลี ยัยนี่จะทำงานวันนี้วันสุดท้าย!”
“อืม”
“ค่าแรงเธอล่ะ?”
มือเรียวสวยแบออกไปตรงหน้า เขาสนิทกับลี เพราะปืนใหญ่นั่นแหละ ถ้าไม่มีเรื่องของรตีเข้ามา เขากับพี่ปืนคงไม่มีความสัมพันธ์ที่ห่างเหินอย่างตอนนี้
“ทำงานแค่ไม่กี่ชั่วโมง ยังอยากได้ค่าแรงอีกเหรอ”
ดวงตาคู่คมตวัดมอง ไม่ได้ตำหนิ แต่ตั้งใจพูดให้อาย ลงมาสภาพนี้ คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้จริงๆ
“เถอะน่า เด็กมันร้อนเงิน โอ้ย!”
เหมราชร้องลั่น เพราะมือที่บิดสีข้างของเขา ยัยเด็กนี่วอนซะแล้ว คนเขาอุตส่าห์พามาทวงค่าแรงเชียวนะ
“คุณบอกว่าจะจ่าย”
ดว
