ตอนที่2 บ้านเวียงฟ้า
478 คำ
ตอนที่2 บ้านเวียงฟ้า
พอหลังจากที่ทางการปล่อยน้ำทำให้พื้นที่หลังเขื่อนกลายเป็นแอ่งน้ำขนาดใหญ่ อาชีพที่ชาวบ้านทั่วไปทำมาหากินกันก็คือการหาปลาและสัตว์น้ำประทังชีพ ส่วนหนึ่งที่มีทุนทรัพย์ก็ทำอาชีพแพท่องเที่ยวเชิงรีสอร์ทขึ้นเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวที่ต้องการมาพักผ่อนหย่อนใจ กับบรรยากาศของบ้านเรือนแพท่ามกลางธรรมชาติซึ่งโอบล้อมด้วยสายน้ำและขุนเขา และคนของบ้านเวียงฟ้าก็ประกอบการชีพนี้เช่นเดียวกัน ซึ่งเป็นที่ทราบกันดีของคนในท้องที่ว่าแพท่องเที่ยวของบ้านเวียงฟ้าใหญ่โตกว่าแพของผู้ประกอบการรายอื่น อีกทั้งยังได้รับความนิยมจากบรรดานักท่องเที่ยวมากว่าแพของเจ้าอื่นอีกด้วย
‘หนูจะต้องไปอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสามเดือนเลยใช่มั้ยคะอาจารย์หมอ’
‘ใช่จ๊ะ หนูจะต้องไปพักอยู่ที่นั่นจนกว่าจะครบสัญญาจ้าง หมอทราบมาว่าหนูทอฝันต้องการใช้เงินก็เลยเอางานนี้มาบอก แต่หนูจะทำงานนี้หรือไม่นั้นก็แล้วแต่ตัวหนูเองจะตัดสินใจ’
‘อยากสิคะอาจารย์หมอ แต่ติดตรงที่ว่าหนูเป็นห่วงคุณยาย เพราะเรามีกันแค่สองคนเท่านั้น’
‘เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลไปนะ ถ้าหนูรับงานนี้เรื่องคุณยายของหนูเดี๋ยวหมอจะดูแลให้เอง’
‘ขอบพระคุณคุณอาจารย์หมอมากนะคะ’
ละอองน้ำจากกาบเรือกระเซ็นขึ้นมาเป็นฝอย รอบข้างมองไปทางไหนก็มีแต่น้ำจนมองไม่เห็นฝั่ง ภูเขายอดสูงเขียวขจีมองเห็นอยู่ไกลลิบๆ บรรยากาศแปลกตาจำเริญใจทำให้ทอฝันรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง หลังจากกังวลมาตลอดทางว่าเธอจะพบเจอกับอะไรบ้าง
“จากท่าเรือที่พวกเรามาไปถึงที่พักของฉันไกลมากมั้ยคะคุณจันทร์”
ทอฝันตะโกนถามสาระถีแข่งกับเสียงดังของเครื่องยนต์เรือ
“แพที่พักของคุณหมอห่างจากนี่ไปประมาณหนึ่งชั่วโมงครับ แต่ถ้าจะไปบ้านเวียงฟ้าต้องนั่งเรือต่อไปจากที่แพของคุณหมอไปอีกหลายสิบนาที” นายจันทร์ตอบถามของเธอด้วยสีหน้าราบเรียบ
“อ้อค่ะ”
สักครู่ที่ผ่านมาเธอเห็นแพท่องเที่ยวของผู้ประกอบการรายหนึ่งข้างทาง บนแพมีสิ่งปลูกสร้างเหมือนเป็นบ้านพักคล้ายรีสอร์ทขนาดเล็ก ประมาณยี่สิบหลังเห็นจะได้ แพรีสอร์ทแห่งนั้นมีนักท่องเที่ยววัยหนุ่มสาวสามถึงสี่คนกำลังเล่นน้ำกันอยู่บนแพ ซึ่งทำมาจากไม้ไผ่อย่างสนุกสนาน น้ำที่นี่ใสและเย็นมากแม้นจะเป็นเวลากลางวัน หลังจากผ่านแพท่องเที่ยวนั้นลึกเข้ามาเธอก็ไม่พบแพท่องเที่ยวของผู้ประกอบการเจ้าอื่นอีกเลย
- ผู้เขียน
