“ฉันทำแบบนั้นไม่ได้หรอก...”
“มันคือข้อแลกเปลี่ยน ไม่อยากได้ข้อมูล คนที่ขายคุณให้กับผมเหรอ”
คนฟังชะงัก คิ้วบางขมวดเข้าหากัน สัญญากับตัวเองแล้ว ไม่ใช่หรือไง ต่อให้ร่างกายแหลกสลาย ก็จะเอาคืนคนพวกนั้นให้ได้ ริมฝีปากบางสั่นระริก กลั้นใจปลดชิ้นส่วนติดกายออก ร่างเปลือยเปล่าปรากฏต่อสายตา เขายกยิ้มพึงพอใจ เหมือนตนเองได้เอาชนะ ผู้หญิงที่เป็นของศัตรู
“เดินเข้ามาหาผมสิ”
อโรชากัดฟันแน่น ข่มความกลัว สาวเท้าเข้าหาคนตรงหน้า และหยุดยืน เขาทอดมองกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนคว้าร่างนั้นมาคร่อมร่างตัวเอง มือบางยกดันแผงอก สีหน้าตื่นตระหนก
“นี่คุณ!”
“เราจะทำกันที่นี่!”
“อะไรนะ!”
ห้องนั่งเล่นน่ะเหรอ เขาบ้าไปแล้วหรือไง ในห้องนี้ ลูกน้องเข้านอกออกในได้ไม่ใช่เหรอ ถ้าหากคนอื่นมาเห็นเข้าจะทำยังไง ในห้องนี้มีกล้องหรือเปล่า ยังไม่รู้เลย
“ทำไม่ได้งั้นเหรอ?” เขาย้อนถาม สบตาคนบนตัก แววตากระหาย
“ถ้าเกิดมีคนเข้ามา”
“ไม่
