อโรชาโบกรถแท็กซี่ ตรงป้ายรถเมล์ มือสองข้างชื่นเหงื่อ พอนึกถึงบ้านที่ตนเอง ตัดสินใจจากมา เพื่อให้ทุกอย่างมันจบลง ระหว่างเส้นทาง เหม่อมองวิวตรงกระจก แล้วระบายลมหายใจเฮือกใหญ่ เธอแค่หวังว่าพ่อจะยอมฟังกันบ้าง ไม่ได้หวังให้ท่าน ยอมรับเธอเช่นเก่าก่อน
รถเลี้ยวเข้าสู่ซอยเปลี่ยว แถวนี้มีแต่บ้านคนมีอันจะกิน ทุกบ้านต่างมีรถยนต์ส่วนตัวกันทั้งนั้น ตามถนนหนทางไม่ค่อยมีรถคนอื่นสวนมาเท่าใดนนัก ยกเรียวแขนดูเวลา เกือบทุ่มแล้ว ช่วงเวลานี้รถติดมาก เลยทำให้มาช้าไปหน่อย ทว่าไม่ทันได้ถึงบ้านเป้าหมาย ด้านหน้ากลับมีรถจอดขวาง อโรชาชะงักสีหน้าตื่นตระหนก รับรู้ได้ถึงอันตรายกำลังมาใกล้ตัว
“ขับหนีไปเลยค่ะ!” หญิงสาวตะโกนลั่น
ทว่าท้ายรถกลับมีรถอีกคนมาปิดไว้ อโรชาตระหนก แท็กซี่พยายามหาทางหนีให้ แต่กลับไม่รอด เมื่อมีคนมายืนขวางพร้อมมัจจุราชกรบอกสีดำ ที่พุ่งเป้ามายังคนขับ แท็กซี่จำต้องจอดรถ เพื่อให้ตนเองพ้นอันตราย
“ผมข
